Ένας εργάτης από τη Ζάμπια που εργαζόταν σε ένα ορυχείο στα βόρεια της χώρας βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν πύθωνα που ετοιμαζόταν να τον καταβροχθίσει αλλά κατάφερε να σώσει τη ζωή του. . . δαγκώνοντας το φίδι.
«Εκείνη την ημέρα στην Καλουμπίλα είχα σκάψει για κάμποση ώρα όταν αποφάσισα να κατέβω από τον εκσκαφέα, αφήνοντας αναμμένη τη μηχανή. Δεν είχα καταλάβει ότι μαζί με το χώμα στην κουτάλα είχα μαζέψει και έναν πύθωνα», αφηγήθηκε ο Κέλβιν Κατόκα, 25 ετών, από το δωμάτιο του νοσοκομείου του Κίτουε όπου νοσηλεύεται ακόμη, έναν μήνα μετά την απίστευτη περιπέτειά του.
Το ερπετό άρχισε να τυλίγεται γύρω από τα πόδια του. «Το κατάλαβα μόνο όταν έφτασε στα γόνατά μου. Προσπάθησα να πηδήξω για να το τινάξω από πάνω μου, όμως δεν έγινε τίποτα. Σε χρόνο μηδέν τύλιξε το σώμα μου και με έριξε κάτω», συνέχισε ο 25χρονος, που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει το σοκ.
Οι πύθωνες δεν είναι δηλητηριώδη φίδια, αλλά περιτυλίγονται γύρω από τα θύματά τους —συνήθως μικρά θηλαστικά ή άλλα ζώα— και τα σφίγγουν μέχρι να πεθάνουν από ασφυξία.
«Πλησίασε τη γλώσσα του στο πρόσωπό μου και άρχισε να με γλείφει. Το δάγκωσα για πολλή ώρα και μετά από μεγάλη μάχη, η ουρά του χαλάρωσε στα πόδια μου, όμως συνέχισε να με σφίγγει στο σώμα σαν να ήμουν λεμόνι. Ευτυχώς, το αριστερό μου χέρι ήταν ακόμη ελεύθερο και το χρησιμοποίησα για να αμυνθώ», εξήγησε ο άτυχος νεαρός που παρ' ολίγον να γίνει λεία του πύθωνα.
«Θυμήθηκα ότι είχα στην τσέπη μου ένα σουγιαδάκι, το άρπαξα και τον μαχαίρωσα πολλές φορές. Λίγο-λίγο, άρχισε να χαλαρώνει όμως κι εγώ ήμουν πλέον τόσο αδύναμος που με πλάκωσε με το σώμα του κι άρχισε να καλύπτει το πρόσωπό μου με σάλια, σαν να ετοιμαζόταν να με κατασπαράξει. Θυμάμαι ότι έφτυσα αίμα, μετά δεν έβλεπα πια τίποτα και έχασα τις αισθήσεις μου».
Ο Κέλβιν σώθηκε χάρη σε συναδέλφους του που έφτασαν κατά τύχη στο σημείο της πάλης του με το φίδι και απομάκρυναν τον πύθωνα που ζούσε ακόμη, τυλιγμένος πάντα γύρω από το κορμί του άτυχου εργάτη.
