Καθώς αύριο ξημερώνει Πρωτομαγιά θα ανατρέξουμε σε δύο πατριώτες που μας δίδαξαν να μη φοβόμαστε το θάνατο και να δίνουμε τα πάντα για την πατρίδα: Ναπολέων Σουκατζίδης είναι ο ένας Αλέκος Παναγούλης ο άλλος. Εφυγαν την ίδια μέρα, σαν αύριο…
Ηταν Πρωτομαγιά του 1944 όταν οι χιτλερικοί εκτέλεσαν ομαδικά 200 Ελληνες
πατριώτες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Βάρβαρα αντίποινα για το σκοτωμό ενός στρατηγού τους από τους αντάρτες στους Μολάους. Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης, ένας σπουδαίος αγωνιστής του ΚΚΕ. Ο Γερμανός στρατοπεδάρχης του Χαϊδαρίου, που τον χρειαζόταν για διερμηνέα, τον ξεχώρισε από τους 200 και πήγε να βάλει άλλον στη θέση του. Εκείνος το αρνήθηκε και έπεσε μαζί με τους 199 φωνάζοντας «ζήτω η Ελλάδα»!
Με την Ελένη Γλύκατζη (Αρβελέρ),την Αννα Συνοδινού και τον Μάνο Χαζηδάκη, που ανήκαν τότε στην αντιστασιακή μου ομάδα, μαζεύαμε εκείνη τη μέρα τα σημειώματα που έριχναν οι 200 μελλοθάνατοι από τα φορτηγά, καθώς οδηγούντο στο Σκοπευτήριο.Τι μέρα, Θεέ!
Ηταν Πρωτομαγιά του 1976 όταν ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε με το αυτοκίνητό του, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης λίγες μέρες πριν αποκαλύψει, με ντοκουμέντα (που περιέργως χάθηκαν) ποιοί από τους παλαιούς πολιτικούς είχαν συνεργασθεί με τη χούντα. Αλλος ένας αγνός και άδολος μαχητής της αντίστασης που ήλθε πολλές φορές φάτσα με το θάνατο χωρίς να τον φοβηθεί.
Αποπειράθηκε να εξοντώσει τον Παπαδόπουλο ως τύραννο, στις 13 Αυγούστου του 1968 στη Βάρκιζα. Πιάστηκε, δραπέτευσε, ξαναπιάστηκε, καταδικάστηκε δις σε θάνατο, αρνήθηκε και αυτός την απονομή χάριτος, αγωνίστηκε ως βουλευτής του κέντρου, έγινε παγκόσμιο σύμβολο, υπήρξε το ίνδαλμα της ο Οριάνας Φαλάτσι, έμεινε και αυτός στην ιστορία…
Επιμύθιο: Από μερικούς τέτοιους άφοβους μαχητές έχει ανάγκη και σήμερα η δόλια πατρίδα .Και από κάποιους ηγέτες να υψώσουν ανάστημα στον κατακτητή όπως σαν σήμερα επαναστάτης Ιησούς στο τότε κατεστημένο των Γραμματέων και Φαρισαίων! …
