Προφανώς θα λογοκρίνουν τώρα και το Θουκυδίδη. Θα ξαναγράψετε τον Επιτάφιο του Περικλή; Στα σχολεία τον διδάσκουν...
Οι δωσίλογοι γερμανοτσολιάδες του ραδιοτηλεοπτικού (ΕΣΡ) της κατοχικής συγκυβέρνησης τιμωρεί όποιον το μεταδίδει αυτό το τραγούδι! Κι επειδή τηρούμε το Σύνταγμα κι όχι διαταγές κατοχικών ξεφτιλισμένων νενέκων… το διαδίδουμε!
Μόνο για ελεύθερους
Δεν μου κάνει εντύπωση. Ήταν, λέει, αθυρόστομος. Με το συμπάθιο «μ@λακισμένα», δεν ήξερε ότι σχεδόν δυο αιώνες μετά θα σας ενοχλήσει. Λέω «μ@λακισμένα» για να θυμίσω πάλι, ότι η λέξη έχει ξεφύγει της λογοκρισίας. Όχι όμως για τον λόγο ότι προέρχεται από τη λέξη «μ@λακία», που στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε τη μαλθακότητα, αλλά γιατί την είπε το Mega!
«Φιλοκαλούμεν γαρ μετ' ευτελείας και...
φιλοσοφούμεν άνευ ΜΠΙΙΙΠ!» Προφανώς θα λογοκρίνουν τώρα και το Θουκυδίδη. Θα ξαναγράψετε τον Επιτάφιο του Περικλή; Στα σχολεία τον διδάσκουν...
Επόμενος στόχος η αλφαβήτα! Πως λέγεται το τρίτο γράμμα, ε πως; Γάμμα λέγεται. Γ τους...!
Πρέπει να πει κάποιος δημοσιογράφος την αλφαβήτα μπας και τη γλυτώσει το γράμμα. Θα μείνουμε χωρίς αυτό κι έτσι το γάμος θα προφέρεται άμος! Καμία σχέση. Βέβαια σε κάποιες λέξεις ίσως είναι καλύτερα. Πχ η αιτιατική της λέξης γύπας, το γύπα – υπα. Αν το γράψουμε και με ήτα (ΗΠΑ)...
Νέος κανόνας γραμματικής (γ)ραμμένος στα μέτρα τους: Λογοκρίνονται τα πάντα, εκτός από εκείνες τις λέξεις προσβάλουν Κομμουνιστές , Αναρχικούς (Αριστερούς γενικά), Εργαζομένους, Άνεργους, Συνταξιούχους, Μικρομεσαίους, Απεργούς, Φτωχούς και Μετανάστες, όταν αυτές τις χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι, πολιτικοί, φασίστες ή πλούσιοι.
Έτσι πχ θεωρείται λαϊκισμός, αν πει κάποιος, ότι ο τάδε πολιτικός «τα έφαγε», ενώ το «μαζί τα φάγαμε» δεν είναι καθόλου προσβολή. Μπορεί να πει ο πολιτικός ότι, «όποιος είναι στη λίστα με τα ονόματα, που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, είναι ύποπτος, εφόσον είναι αντιμνημονιακός», ενώ αν πει κάποιος το ίδιο για συγγενή του ίδιου πολιτικού, να μηνύεται!
Κάθε χούντα έχει «ευτράπελα» που συνδέονται με το φίμωμα της ελεύθερης έκφρασης: Η δικτατορία του Πάγκαλου είχε πολλή πλάκα σ' αυτό: Καταπιανόταν με το «Μείζον Εθνικό Θέμα Της Φούστας». Αν ήταν κοντή η φούστα προσβάλλονταν η ηθική. Το ότι υπήρχε δικτατορία και τα παρελκόμενα αυτής, ήταν απολύτως ηθικό...
Ο Μεταξάς τα είχε βάλει με τους ρεμπέτες. Όπου άκουγε τραγούδι ρεμπέτικο, κόψιμο με μαχαίρι. Ήταν θέμα τάξης. Το ρετσινόλαδο πάλι ήταν θέμα γεύσης...
Η χούντα του Παπαδόπουλου. Έβαζε τσιρότα στους δίσκους. Άλλους βάραγε, στους δίσκους έβαζε τα τσιρότα. «Μπαμπά, ο δίσκος πονάει από το... μιμί; - Όχι, αλλά πονάμε εμείς».
Γιατί τα κάνουν; Από φόβο και για αποπροσανατολισμό. Κανονικά τα δελτία παραπληροφόρησης είναι τόσο χάλια, που τα παρακολουθείς μόνο με κλειστή την τηλεόραση. Η φίμωση της αντίθετης θέσης και ο βιασμός της λογικής κάθε θεατή είναι αδιάκοπη.
Δεν λογοκρίνουν μόνο τις λέξεις. Η βρισιά εκφράζει αγανάκτηση, θυμό. Αυτό δε θέλουν να δείξουν ότι υπάρχει. Γιατί το τραγούδι που βασίζεται σε λόγια του Καραϊσκάκη αναφέρεται σε κάθε κηφήνα και πολιτικό απατεώνα. Σε κάθε ψεύτη. Το τραγούδι προσβάλει μόνο αυτούς. Είναι διαχρονικό. Καρφώνονται έτσι οι ίδιοι, γιατί είναι ένοχοι εν γνώση τους και δέχονται ότι εξαπατούν.
Η λογοκρισία του τραγουδιού ή λέξης είναι υποκρισία αλλά και παραδοχή. Υποκρισία γιατί ο βασανισμός στα αστυνομικά τμήματα είναι χειρότερη προσβολή. Τα χημικά επίσης. Η προσαγωγή αθώων, η διαπόμπευση από μέσα προπαγάνδας, ο εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι όνειδος για κάθε πολιτισμό. Κι η χειρότερη βρισιά ακόμη δεν αντιστοιχεί στα όσα κάνουν και στο ότι δικαιολογούν την πιο άγρια λεηλασία.
Είναι επίσης η ακούσια παραδοχή της ήττας τους. Δεν θέλουν να ακούνε τι κάνουν. Πρέπει να μείνει μυστικό, να ξεχαστεί. Να καταπιεστεί και το συναίσθημα ακόμα. Γιατί οι λέξεις εκφράζουν περιγραφή πραγμάτων, απόψεων, συναισθημάτων κα. Αυτό ακριβώς δεν θέλουν, την άποψη. Για να μας πουν αυτοί τι είναι καλό και τι όχι. Για το καλό μας φυσικά. Που όμως μας βγαίνει πάντα σε κακό μας και σε δικό τους όφελος.
Όχι, δεν είμαι υπέρ των ύβρεων. Αλλά είναι χειρότερο κι από βρισιά το ψέμα. Υπάρχουν ύβρεις που γίνονται από έλλειψη επιχειρημάτων κι απώλεια της ψυχραιμίας και λέξεις που εκφράζουν δίκαιη αγανάκτηση. Έχουμε όμως τη λογική, ώστε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά. Εκτός αν είμαστε... συγνώμη για τη λέξη, «νεοδημοκράτες».
Η λέξη βλάκας ή μ@λάκας είναι πιο ήπια από τη λέξη κλέφτης, απατεώνας, δοσίλογος, άρπαγας, τσανακογλείφτης, ψεύτης, κλπ, γιατί δίνει ένα ελαφρυντικό. Τη χαμηλή νοημοσύνη του δράστη κι επομένως το ακαταλόγιστο.
Εγώ πάντως βλάκες και μ@λάκες δεν τους λέω τους πολιτικούς...
Είμαι υποχρεωμένος να βάλω το επίμαχο τραγούδι ώστε να σχηματίσουν γνώμη κι αυτοί που τυχόν δεν το έχουν ακούσει. Κατάλαβες ΕΣΡ;
Και τώρα πως σχολίαζε κάποτε ένα κανάλι προπαγάνδας μέσω μιας εκπομπής την ανοησία ή την άγνοια των παλαιότερων λογοκριτών. Είχε ακουστεί πριν χρόνια η φράση «Περίσσευε η Βλακεία» από μια εκπομπή. Και τώρα περισσεύει... Τι θα κάνετε, θα βάλετε πρόστιμο αναδρομικά; Ή είναι νόμιμη η φράση γιατί ακούστηκε στον Alpha;
Νομίζετε ότι κάτι κάνετε. Έτσι εξευτελίζεσθε περισσότερο...
Οι δωσίλογοι γερμανοτσολιάδες του ραδιοτηλεοπτικού (ΕΣΡ) της κατοχικής συγκυβέρνησης τιμωρεί όποιον το μεταδίδει αυτό το τραγούδι! Κι επειδή τηρούμε το Σύνταγμα κι όχι διαταγές κατοχικών ξεφτιλισμένων νενέκων… το διαδίδουμε!
Μόνο για ελεύθερους
Δεν μου κάνει εντύπωση. Ήταν, λέει, αθυρόστομος. Με το συμπάθιο «μ@λακισμένα», δεν ήξερε ότι σχεδόν δυο αιώνες μετά θα σας ενοχλήσει. Λέω «μ@λακισμένα» για να θυμίσω πάλι, ότι η λέξη έχει ξεφύγει της λογοκρισίας. Όχι όμως για τον λόγο ότι προέρχεται από τη λέξη «μ@λακία», που στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε τη μαλθακότητα, αλλά γιατί την είπε το Mega!
«Φιλοκαλούμεν γαρ μετ' ευτελείας και...
φιλοσοφούμεν άνευ ΜΠΙΙΙΠ!» Προφανώς θα λογοκρίνουν τώρα και το Θουκυδίδη. Θα ξαναγράψετε τον Επιτάφιο του Περικλή; Στα σχολεία τον διδάσκουν...
Επόμενος στόχος η αλφαβήτα! Πως λέγεται το τρίτο γράμμα, ε πως; Γάμμα λέγεται. Γ τους...!
Πρέπει να πει κάποιος δημοσιογράφος την αλφαβήτα μπας και τη γλυτώσει το γράμμα. Θα μείνουμε χωρίς αυτό κι έτσι το γάμος θα προφέρεται άμος! Καμία σχέση. Βέβαια σε κάποιες λέξεις ίσως είναι καλύτερα. Πχ η αιτιατική της λέξης γύπας, το γύπα – υπα. Αν το γράψουμε και με ήτα (ΗΠΑ)...
Νέος κανόνας γραμματικής (γ)ραμμένος στα μέτρα τους: Λογοκρίνονται τα πάντα, εκτός από εκείνες τις λέξεις προσβάλουν Κομμουνιστές , Αναρχικούς (Αριστερούς γενικά), Εργαζομένους, Άνεργους, Συνταξιούχους, Μικρομεσαίους, Απεργούς, Φτωχούς και Μετανάστες, όταν αυτές τις χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι, πολιτικοί, φασίστες ή πλούσιοι.
Έτσι πχ θεωρείται λαϊκισμός, αν πει κάποιος, ότι ο τάδε πολιτικός «τα έφαγε», ενώ το «μαζί τα φάγαμε» δεν είναι καθόλου προσβολή. Μπορεί να πει ο πολιτικός ότι, «όποιος είναι στη λίστα με τα ονόματα, που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, είναι ύποπτος, εφόσον είναι αντιμνημονιακός», ενώ αν πει κάποιος το ίδιο για συγγενή του ίδιου πολιτικού, να μηνύεται!
Κάθε χούντα έχει «ευτράπελα» που συνδέονται με το φίμωμα της ελεύθερης έκφρασης: Η δικτατορία του Πάγκαλου είχε πολλή πλάκα σ' αυτό: Καταπιανόταν με το «Μείζον Εθνικό Θέμα Της Φούστας». Αν ήταν κοντή η φούστα προσβάλλονταν η ηθική. Το ότι υπήρχε δικτατορία και τα παρελκόμενα αυτής, ήταν απολύτως ηθικό...
Ο Μεταξάς τα είχε βάλει με τους ρεμπέτες. Όπου άκουγε τραγούδι ρεμπέτικο, κόψιμο με μαχαίρι. Ήταν θέμα τάξης. Το ρετσινόλαδο πάλι ήταν θέμα γεύσης...
Η χούντα του Παπαδόπουλου. Έβαζε τσιρότα στους δίσκους. Άλλους βάραγε, στους δίσκους έβαζε τα τσιρότα. «Μπαμπά, ο δίσκος πονάει από το... μιμί; - Όχι, αλλά πονάμε εμείς».
Γιατί τα κάνουν; Από φόβο και για αποπροσανατολισμό. Κανονικά τα δελτία παραπληροφόρησης είναι τόσο χάλια, που τα παρακολουθείς μόνο με κλειστή την τηλεόραση. Η φίμωση της αντίθετης θέσης και ο βιασμός της λογικής κάθε θεατή είναι αδιάκοπη.
Δεν λογοκρίνουν μόνο τις λέξεις. Η βρισιά εκφράζει αγανάκτηση, θυμό. Αυτό δε θέλουν να δείξουν ότι υπάρχει. Γιατί το τραγούδι που βασίζεται σε λόγια του Καραϊσκάκη αναφέρεται σε κάθε κηφήνα και πολιτικό απατεώνα. Σε κάθε ψεύτη. Το τραγούδι προσβάλει μόνο αυτούς. Είναι διαχρονικό. Καρφώνονται έτσι οι ίδιοι, γιατί είναι ένοχοι εν γνώση τους και δέχονται ότι εξαπατούν.
Η λογοκρισία του τραγουδιού ή λέξης είναι υποκρισία αλλά και παραδοχή. Υποκρισία γιατί ο βασανισμός στα αστυνομικά τμήματα είναι χειρότερη προσβολή. Τα χημικά επίσης. Η προσαγωγή αθώων, η διαπόμπευση από μέσα προπαγάνδας, ο εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι όνειδος για κάθε πολιτισμό. Κι η χειρότερη βρισιά ακόμη δεν αντιστοιχεί στα όσα κάνουν και στο ότι δικαιολογούν την πιο άγρια λεηλασία.
Είναι επίσης η ακούσια παραδοχή της ήττας τους. Δεν θέλουν να ακούνε τι κάνουν. Πρέπει να μείνει μυστικό, να ξεχαστεί. Να καταπιεστεί και το συναίσθημα ακόμα. Γιατί οι λέξεις εκφράζουν περιγραφή πραγμάτων, απόψεων, συναισθημάτων κα. Αυτό ακριβώς δεν θέλουν, την άποψη. Για να μας πουν αυτοί τι είναι καλό και τι όχι. Για το καλό μας φυσικά. Που όμως μας βγαίνει πάντα σε κακό μας και σε δικό τους όφελος.
Όχι, δεν είμαι υπέρ των ύβρεων. Αλλά είναι χειρότερο κι από βρισιά το ψέμα. Υπάρχουν ύβρεις που γίνονται από έλλειψη επιχειρημάτων κι απώλεια της ψυχραιμίας και λέξεις που εκφράζουν δίκαιη αγανάκτηση. Έχουμε όμως τη λογική, ώστε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά. Εκτός αν είμαστε... συγνώμη για τη λέξη, «νεοδημοκράτες».
Η λέξη βλάκας ή μ@λάκας είναι πιο ήπια από τη λέξη κλέφτης, απατεώνας, δοσίλογος, άρπαγας, τσανακογλείφτης, ψεύτης, κλπ, γιατί δίνει ένα ελαφρυντικό. Τη χαμηλή νοημοσύνη του δράστη κι επομένως το ακαταλόγιστο.
Εγώ πάντως βλάκες και μ@λάκες δεν τους λέω τους πολιτικούς...
Είμαι υποχρεωμένος να βάλω το επίμαχο τραγούδι ώστε να σχηματίσουν γνώμη κι αυτοί που τυχόν δεν το έχουν ακούσει. Κατάλαβες ΕΣΡ;
Και τώρα πως σχολίαζε κάποτε ένα κανάλι προπαγάνδας μέσω μιας εκπομπής την ανοησία ή την άγνοια των παλαιότερων λογοκριτών. Είχε ακουστεί πριν χρόνια η φράση «Περίσσευε η Βλακεία» από μια εκπομπή. Και τώρα περισσεύει... Τι θα κάνετε, θα βάλετε πρόστιμο αναδρομικά; Ή είναι νόμιμη η φράση γιατί ακούστηκε στον Alpha;
Νομίζετε ότι κάτι κάνετε. Έτσι εξευτελίζεσθε περισσότερο...
.jpg)
