«Εκφράζουν τις αντιφατικές σχέσεις ανταγωνισμού και συνεργασίας μεταξύ ελληνικών και τουρκικών μονοπωλιακών ομίλων, για κοινές πρωτοβουλίες στα Βαλκάνια, στις χώρες της παρευξείνιας συνεργασίας, της Μέσης Ανατολής.
Αποτελούν βήμα προετοιμασίας για την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου και ευρύτερα στη βάση των συμφερόντων των μονοπωλίων....
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση προωθεί το σχέδιο για ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων. Γι' αυτό η ίδια και οι πολιτικοί υπηρέτες της αναζητούν λύση στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, προχωρώντας σε διαπραγμάτευση επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Οι δύο πρωθυπουργοί επιβεβαίωσαν την συμπόρευσή τους υπό την κοινή νατοϊκή ομπρέλα, την ώρα που η τουρκική ηγεσία εξακολουθεί να αμφισβητεί τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, και ιδιαίτερα στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου, καθώς και σε τμήμα της ΑΟΖ της Κύπρου.
Η Ελληνική κυβέρνηση προωθεί τις έρευνες ενεργειακών κοιτασμάτων σε Ιόνιο και Κρήτη, χωρίς να κάνει βήματα για την κατοχύρωση της ΑΟΖ σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, προς όφελος εγχώριων και διεθνών ομίλων, γεγονός που εμπλέκει τη χώρα πιο βαθειά στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών αξόνων.
Οι συγκεκριμένες συμφωνίες υπογράφονται την ώρα που εντείνεται η διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου στην ΕΕ, ανάμεσα στα ευρωατλαντικά ανταγωνιστικά σχέδια (ΤΑΡ, Nabucco) και το ρώσικο σχέδιο (South Stream). Διαπάλη που συνδέεται με την ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσίας για τον έλεγχο της σχετικής ελληνικής ενεργειακής υποδομής με τον διαγωνισμό ιδιωτικοποίησης ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ.
Ταυτόχρονα η αστική τάξη της Ελλάδας προωθεί πολιτικοστρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες με το Ισραήλ (εξόρυξη, μεταφορά φυσικού αερίου), που όπως και οι αντίστοιχες με την Τουρκία αφορούν σχέδια επέμβασης κατά της Συρίας και του Ιράν, ενώ οξύνουν τις σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Παράλληλα η Τουρκία και το Ισραήλ επιχειρούν μια σύνθετη διαπραγμάτευση με την επιδιαιτησία των ΗΠΑ που αφορά και τη μεταφορά ενέργειας προς την ΕΕ. Αυτές οι εξελίξεις αυξάνουν την πίεση για την επιβολή ενός νέου «Σχεδίου Ανάν» στην Κύπρο.
Οι εξελίξεις αναδεικνύουν την αναγκαιότητα αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών προς όφελος των εργαζομένων και των λαών της περιοχής. Προβάλει η ανάγκη να κοινωνικοποιηθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία. Διαφορετικά θα συνεχίζεται και θα οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, την καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος με το πανάκριβο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, καθώς και ο κίνδυνος καταστροφής του περιβάλλοντος και πάνω απ' όλα η απειλή ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Απ' αυτή τη σκοπιά το ΚΚΕ καταδικάζει τόσο την τουρκική επιθετικότητα που αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όσο και τη στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης και υπογραμμίζει τον επικίνδυνο δρόμο στον οποίο οδηγούν οι νέες συμφωνίες οικονομικής συνεργασίας. Οι συγκεκριμένες συμφωνίες όπως και το πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν αποτελούν ασπίδα για την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, αλλά φορείς όξυνσης του ανταγωνισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη όχι μόνο στη κυβέρνηση αλλά σ' όλες τις αστικές δυνάμεις, είτε ακολουθούν την εθνικιστική δημαγωγία είτε το κοσμοπολιτικό προσκλητήριο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν καταδικάζει τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τη λογική διαπραγμάτευσης κυριαρχικών δικαιωμάτων με τις γενικόλογες αναφορές του στο Διεθνές Δίκαιο.
Η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων για το λαό, δεν έχει καμιά σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου αλλά είναι αναπόσπαστη με την πάλη για ριζοσπαστικές αλλαγές, την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ – ΕΕ, ιμπεριαλιστικές συμφωνίες και δεσμεύσεις, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων».
