ena tsipouraki
Εδώ και μήνες αγαπητοί φίλοι, επισημαίνεται από αξιόλογους καθηγητές έλληνες και ξένους με σωρεία άρθρων και συνεντεύξεων, η γεω-πολιτική αξία της Θράκης μας, η οποία ενώ (διόλου τυχαίως) βάλλεται από «συμμάχους» και εγκαταλείπεται από την φερόμενη ως κυβέρνηση των Αθηνών, ταυτόχρονα είναι ισχυρότατος πόλος έλξης κεφαλαίων του εξωτερικού και χώρος υψηλής κινητικότητας (επίσημης και ανεπίσημης) ξένων διπλωματών (Αμερική, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Ρωσία κ.α.)....
Η γεω-οικονομική πλευρά της Θράκης
μας, συμπληρώνει την γεω-πολιτική της θέση, κυρίως λόγω της αδιαμφισβήτητης
διέλευσης ενεργειακών αγωγών από τα εδάφη της. Αυτό ακριβώς το
αδιαμφισβήτητο δεδομένο (που κωλυσιεργεί και τον ρωσικό αγωγό ενέργειας
Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης για να προλάβει να έρθει ο αμερικανικών
συμφερόντων αγωγός Nabucco), της διέλευσης αγωγών ύψιστης ενεργειακής
και οικονομικής σημασίας, φαίνεται πως είναι στο κέντρο της προσοχής εκείνων
που σκοπεύουν να «ακουμπήσουν» τα χρήματά τους στην ακριτική αυτή γωνιά
της Ελλάδας και να πάρουν μέρος στην σούπερ κερδοφόρα διακίνηση της ενέργειας προς την
Ευρώπη. Αυτό θα γίνει όμως με απολύτως δικούς τους όρους και μεθοδεύσεις (θυμηθείτε με το χρυσάφι μας τι έκαναν) και σε καμμία περίπτωση με ότι τολμήσει να ψελίσει η κατ' ευφημισμό κυβέρνηση της Αθήνας!
Τι μέλλει γενέσθαι; Άγνωστο προς το
παρόν. Το μόνο βέβαιο είναι, πως οι ενδιαφερόμενοι για την Θράκη δείχνουν
πως ερευνούν μερικά χρόνια την περιοχή, προσπαθούν να
δημιουργήσουν δικά τους «φερέφωνα» (η περίπτωση των Γερμανών στο νομό
Έβρου είναι χαρακτηριστική) και δεν διστάζουν να ασκήσουν ικανές πιέσεις
στις δήθεν Ελληνικές κυβερνήσεις για «διαρκές πάγωμα» των οικονομικών εκμεταλλεύσεων
(π.χ. κοίτασμα ζεόλιθου), ενώ ειδικοί επιστήμονες συγκεκριμένης
κατασκευαστικής εταιρείας εδώ και 3 χρόνια βρίσκονται στην Θράκη
ασχολούμενοι με τοπογραφικές εργασίες...
Πάντως, το ότι μεγάλοι επιχειρηματίες από το Κατάρ δείχνουν πρόσφατα ιδιαίτερη επιμονή για επενδύσεις στην Θράκη, σημαίνει -ίσως- περισσότερα από όσα φαίνονται με την πρώτη ματιά.
Εμείς από τη μεριά μας, καλό θα είναι να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις, συμφέροντα και παρεμβάσεις, αποφάσεις και πολιτικές ερήμωσης, εσκεμένες πολιτικές ενέργειες και μεθοδεύσεις που έχουν να κάνουν με τις δρομολογημένες (εντός και εκτός συνόρων) διαδικασίες ανακατάταξεων στο βορρά της χώρας μας!
Θα τους αφήσουμε όμως να γίνει τελικά το δικό τους;
Εδώ και μήνες αγαπητοί φίλοι, επισημαίνεται από αξιόλογους καθηγητές έλληνες και ξένους με σωρεία άρθρων και συνεντεύξεων, η γεω-πολιτική αξία της Θράκης μας, η οποία ενώ (διόλου τυχαίως) βάλλεται από «συμμάχους» και εγκαταλείπεται από την φερόμενη ως κυβέρνηση των Αθηνών, ταυτόχρονα είναι ισχυρότατος πόλος έλξης κεφαλαίων του εξωτερικού και χώρος υψηλής κινητικότητας (επίσημης και ανεπίσημης) ξένων διπλωματών (Αμερική, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία, Ρωσία κ.α.)....
Αν και μέσα στα γεωπολιτικά «παιχνίδια»
που αναπτύσσονται για την περιοχή έχει μπει και η Άγκυρα, μέσω της ξακουστής
«τουρκικής μειονότητας» και της δραστηριότητας του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, οι ισχυροί παίχτες δεν έχουν κάνει ακόμη (επισήμως
τουλάχιστον) την εμφάνισή τους και δεν έχουν εκδηλώσει τεχνηέντως "σαφή
ενδιαφέροντα". Είναι όμως ηλίου φαεινότερο πως αναμένουν εξελίξεις όχι
μόνο στη Θράκη, αλλά σε περιοχές όπως της Κασπίας θάλασσας, του
Καυκάσου, της Περσίας, της Συρίας και της Ανατολικής Μεσογείου, όπου και βρίσκονται τα
μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου.
Ομως, οι «μεσαίου διαμετρήματος παίχτες», γνωρίζοντας πως αν δεν κινηθούν γρήγορα, δεν θα προλάβουν να
τοποθετηθούν στην περιοχή άρχισαν ήδη τις βολιδοσκοπήσεις
για μείζονος ενδιαφέροντος γεωγραφικά διαμερίσματα της Θράκης. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε, πως ήδη έχει δρομολογηθεί η ενιαία Ειδική Οικονομική Ζώνη της Θράκης, με την Αθήνα να ασχολέιται με τους εθνικούς μαιντανούς, τα τσόκαρα, τους βλάκες και τους καραγκιόζηδες!
Ένα λοιπόν από τα σημεία υψηλού ενδιαφέροντος
είναι και το περίφημο λιμάνι μας, αυτό της Αλεξανδρούπολης, το οποίο είναι απολύτως βέβαιο
πως θα αποτελέσει διαμετακομιστικό κέντρο ενέργειας. Και οι Καταριανοί, γνωρίζοντας πως η Θράκη βρίσκεται σε κατάσταση "ηθελημένης εγκατάλειψης" από
την Αθήνα, αλλά γνωρίζοντας επιπλέον πως η οικονομική κρίση της Ελλάδας
επηρεάζει με ιδιαίτερη ένταση την συγκεκριμένη περιοχή, έχουν αρχίσει να
"βολιδοσκοπούν" την δήθεν Ελληνική κυβέρνηση για τη δυνατότητα δημιουργίας ενός
σταθμού υγροποιημένου αερίου στην Αλεξανδρούπολη.
Εάν αυτό γίνει κατορθωτό, τότε δεν θα πρόκειται για μία πρώτη κίνηση που θα αποδεικνύει την γεω-οικονομική ισχύ της Θράκης, αλλά ταυτόχρονα (και κυρίως επειδή το Κατάρ είναι ισλαμικό κράτος) θα τεθούν αίφνης θέματα που θα θίγουν άμεσα τα εθνικά μας συμφέροντα και βέβαια τον Ελληνισμό της Θράκης.
Εάν αυτό γίνει κατορθωτό, τότε δεν θα πρόκειται για μία πρώτη κίνηση που θα αποδεικνύει την γεω-οικονομική ισχύ της Θράκης, αλλά ταυτόχρονα (και κυρίως επειδή το Κατάρ είναι ισλαμικό κράτος) θα τεθούν αίφνης θέματα που θα θίγουν άμεσα τα εθνικά μας συμφέροντα και βέβαια τον Ελληνισμό της Θράκης.
Μπορεί ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της χώρας
Σαμαράς, να επισκέφθηκε με τους κολλητούς του το Κατάρ για να ελκύσει δήθεν επενδυτές, αλλά
-σύμφωνα πάντα με την πλούσια εσωτερική και διεθνή αρθρογραφία- οι επενδυτές στο σύνολό τους, δείχνουν ήδη το
ενδιαφέρον τους σε μία περιοχή (τη Θράκη) που βρίσκεται στο επίκεντρο και των ισχυρών παίχτών
(Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία, Αμερική), αλλά και την Τουρκία που είναι το σούπερ
αουτσάιντερ λόγω της ήδη υφιστάμενης «εισόδου» της στην περιοχή. Ας αναλογιστούμε π.χ. το ρόλο και τις ενέργειες της τουρκικης τράπεζας ZΙRAAT BANK στην περιοχή...
Πάντως, το ότι μεγάλοι επιχειρηματίες από το Κατάρ δείχνουν πρόσφατα ιδιαίτερη επιμονή για επενδύσεις στην Θράκη, σημαίνει -ίσως- περισσότερα από όσα φαίνονται με την πρώτη ματιά.
Εμείς από τη μεριά μας, καλό θα είναι να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις, συμφέροντα και παρεμβάσεις, αποφάσεις και πολιτικές ερήμωσης, εσκεμένες πολιτικές ενέργειες και μεθοδεύσεις που έχουν να κάνουν με τις δρομολογημένες (εντός και εκτός συνόρων) διαδικασίες ανακατάταξεων στο βορρά της χώρας μας!
Θα τους αφήσουμε όμως να γίνει τελικά το δικό τους;