Πώς η Ελλάδα σύρθηκε απροετοίμαστη σε μια δήθεν τυχαία συνάντηση
του Σαμαρά με τον Ερντογάν, ο οποίος «ενώ μας χρωστάει, μας παίρνει και
το βόδι»
Είδα φως και μπήκα. Σε αυτές τις τέσσερις λέξεις φαίνεται πως
έχει υποβαθμιστεί η ελληνική διπλωματία. Και μάλιστα σε πρωθυπουργικό
επίπεδο. Και μάλιστα στα κρισιμότερα εθνικά θέματα της πατρίδας μας.
Αλλιώς δεν εξηγείται πώς είναι δυνατόν ο Έλληνας πρωθυπουργός να συναντά «τυχαία»...
τον Τούρκο ομόλογό του, στο λόμπι ενός ξενοδοχείου στο Κατάρ, την ώρα που ο ένας μπαίνει και ο άλλος βγαίνει. Και, άντε και συναντήθηκαν. Θα περίμενε κανείς να «hello Tayyip» - «good morning Antonis» και μια χειραψία.
Είναι δυνατόν να κάθεται ο Έλληνας πρωθυπουργός να συζητά επί 40λεπτο τα φλέγοντα εθνικά θέματα, έτσι στην τύχη; Χωρίς καμία ατζέντα, χωρίς κανένα πρωτόκολλο και –το κυριότερο- χωρίς καμία προετοιμασία;
Δυστυχώς, όμως, αποδεικνύεται ότι αυτό είναι το επίπεδο της εξωτερικής μας πολιτικής, η οποία επί τρικομματικής γνωρίζει τις χειρότερες ημέρες της. Για αυτό φτάσαμε στο σημείο να «μας τη λέει» ο Ερντογάν γιατί κάνουμε το αυτονόητο: δεν επιτρέπουμε να διδάσκουν το κοράνι στους μουσουλμάνους της Θράκης εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου και της Αγκυρας, αλλά δάσκαλοι ορισμένοι από το ελληνικό υπουργείο Παιδείας.
Δεν αφήνουμε να διαμορφώνουν τις παιδικές συζητήσεις Ελλήνων πολιτών άνθρωποι που θα μπορούσαν κάλλιστα να συμπεριφέρονται ως πράκτορες της Τουρκίας επί ελληνικού εδάφους!
Και «μας τη λέει» ποιος; Ο Τούρκος πρωθυπουργός που –αυτός και οι προκάτοχοί του- έχει υποσχεθεί μυριάδες φορές την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (σιγά την υποχώρηση, δηλαδή…) και δεν το έχει κάνει ποτέ. Ωραία άποψη περί ανεξιθρησκίας έχουν εκεί στην Τουρκία.
Και αυτό, την ώρα που είναι ο ίδιος ο Ερντογάν ο οποίος μίλησε –πρόσφατα- για ευθεία παρέμβαση του τουρκικού στρατού υπέρ του «δικαιώματος» των Αλβανών να δημιουργήσουν τη «Μεγάλη Αλβανία», κατηγορώντας Σλάβους και Ελληνες ότι καταπιέζουν τους Αλβανούς σε Τίρανα, Κοσσυφοπέδιο και Σκόπια, ενώ πιέζει τα Τίρανα να μην τηρήσουν τη συμφωνία με την Ελλάδα για χάραξη ΑΟΖ και Αίγυπτο και Λιβύη να μην μπουν καν σε συζητήσεις για το ίδιο θέμα.
Ωστόσο, δεν είναι το θέμα μας η πάγια τακτική της Τουρκίας «τα δικά μου-δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Το θέμα μας είναι η στάση της Ελλάδας και της κυβέρνησής της απέναντι σε όλα αυτά. Μια στάση απολύτως υποχωρητική, σε σημείο που παραπέμπει σε νεοι-ραγιαδισμό. Οπως μεταφέρει το ρεπορτάζ από το Κατάρ, ο Αντώνης Σαμαράς, απροετοίμαστος για το «τυχαίο» ραντεβού, τίποτα δεν κατάφερε να ψελλίσει, τίποτα να αντιτάξει στις εξωφρενικές απαιτήσεις του Ερντογάν, ο οποίος «εκεί που μας χρωστούσε, θέλει να μας πάρει και το βόδι».
Βεβαίως, στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξεταστεί και ο ύποπτος ρόλος του Κατάρ, το οποίο εμφανώς συμμετείχε στο στήσιμο του δήθεν τυχαίου ραντεβού, σε αγαστή συνεργασία με την Αγκυρα και προφανή στόχο να καταγράψει η Τουρκία μια (ακόμη) διπλωματική νίκη απέναντι στην αμήχανη Ελλάδα και, μάλιστα, σε –δήθεν- ουδέτερο γήπεδο.
Και, επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, δεν υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες ότι το Κατάρ μας την είχε φυλαγμένη, μετά τους τραγικούς χειρισμούς (μέχρι προσβολής) της κυβέρνησης Παπανδρέου –και του στενού περιβάλλοντος του πρώην πρωθυπουργού- στον Αστακό, αλλά και της τρικομματικής κυβέρνησης στο Ελληνικό.
Το δεδομένο είναι ότι η νέο-οθωμανική επίθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής από την τρικομματική κυβέρνηση μπορεί να αποβεί ολέθρια, ειδικά την ώρα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει την πρωτοφανή αυτή κρίση.
Αλλιώς δεν εξηγείται πώς είναι δυνατόν ο Έλληνας πρωθυπουργός να συναντά «τυχαία»...
τον Τούρκο ομόλογό του, στο λόμπι ενός ξενοδοχείου στο Κατάρ, την ώρα που ο ένας μπαίνει και ο άλλος βγαίνει. Και, άντε και συναντήθηκαν. Θα περίμενε κανείς να «hello Tayyip» - «good morning Antonis» και μια χειραψία.
Είναι δυνατόν να κάθεται ο Έλληνας πρωθυπουργός να συζητά επί 40λεπτο τα φλέγοντα εθνικά θέματα, έτσι στην τύχη; Χωρίς καμία ατζέντα, χωρίς κανένα πρωτόκολλο και –το κυριότερο- χωρίς καμία προετοιμασία;
Δυστυχώς, όμως, αποδεικνύεται ότι αυτό είναι το επίπεδο της εξωτερικής μας πολιτικής, η οποία επί τρικομματικής γνωρίζει τις χειρότερες ημέρες της. Για αυτό φτάσαμε στο σημείο να «μας τη λέει» ο Ερντογάν γιατί κάνουμε το αυτονόητο: δεν επιτρέπουμε να διδάσκουν το κοράνι στους μουσουλμάνους της Θράκης εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου και της Αγκυρας, αλλά δάσκαλοι ορισμένοι από το ελληνικό υπουργείο Παιδείας.
Δεν αφήνουμε να διαμορφώνουν τις παιδικές συζητήσεις Ελλήνων πολιτών άνθρωποι που θα μπορούσαν κάλλιστα να συμπεριφέρονται ως πράκτορες της Τουρκίας επί ελληνικού εδάφους!
Και «μας τη λέει» ποιος; Ο Τούρκος πρωθυπουργός που –αυτός και οι προκάτοχοί του- έχει υποσχεθεί μυριάδες φορές την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (σιγά την υποχώρηση, δηλαδή…) και δεν το έχει κάνει ποτέ. Ωραία άποψη περί ανεξιθρησκίας έχουν εκεί στην Τουρκία.
Και αυτό, την ώρα που είναι ο ίδιος ο Ερντογάν ο οποίος μίλησε –πρόσφατα- για ευθεία παρέμβαση του τουρκικού στρατού υπέρ του «δικαιώματος» των Αλβανών να δημιουργήσουν τη «Μεγάλη Αλβανία», κατηγορώντας Σλάβους και Ελληνες ότι καταπιέζουν τους Αλβανούς σε Τίρανα, Κοσσυφοπέδιο και Σκόπια, ενώ πιέζει τα Τίρανα να μην τηρήσουν τη συμφωνία με την Ελλάδα για χάραξη ΑΟΖ και Αίγυπτο και Λιβύη να μην μπουν καν σε συζητήσεις για το ίδιο θέμα.
Ωστόσο, δεν είναι το θέμα μας η πάγια τακτική της Τουρκίας «τα δικά μου-δικά μου και τα δικά σου πάλι δικά μου». Το θέμα μας είναι η στάση της Ελλάδας και της κυβέρνησής της απέναντι σε όλα αυτά. Μια στάση απολύτως υποχωρητική, σε σημείο που παραπέμπει σε νεοι-ραγιαδισμό. Οπως μεταφέρει το ρεπορτάζ από το Κατάρ, ο Αντώνης Σαμαράς, απροετοίμαστος για το «τυχαίο» ραντεβού, τίποτα δεν κατάφερε να ψελλίσει, τίποτα να αντιτάξει στις εξωφρενικές απαιτήσεις του Ερντογάν, ο οποίος «εκεί που μας χρωστούσε, θέλει να μας πάρει και το βόδι».
Βεβαίως, στο σημείο αυτό θα πρέπει να εξεταστεί και ο ύποπτος ρόλος του Κατάρ, το οποίο εμφανώς συμμετείχε στο στήσιμο του δήθεν τυχαίου ραντεβού, σε αγαστή συνεργασία με την Αγκυρα και προφανή στόχο να καταγράψει η Τουρκία μια (ακόμη) διπλωματική νίκη απέναντι στην αμήχανη Ελλάδα και, μάλιστα, σε –δήθεν- ουδέτερο γήπεδο.
Και, επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, δεν υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες ότι το Κατάρ μας την είχε φυλαγμένη, μετά τους τραγικούς χειρισμούς (μέχρι προσβολής) της κυβέρνησης Παπανδρέου –και του στενού περιβάλλοντος του πρώην πρωθυπουργού- στον Αστακό, αλλά και της τρικομματικής κυβέρνησης στο Ελληνικό.
Το δεδομένο είναι ότι η νέο-οθωμανική επίθεση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και η ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής από την τρικομματική κυβέρνηση μπορεί να αποβεί ολέθρια, ειδικά την ώρα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει την πρωτοφανή αυτή κρίση.
.jpg)
