Κάθισα αναπαυτικά λοιπόν στον καναπέ της αστρικής βάσης κι' άρχισα να παρακολουθώ προσεκτικά. Όμως, όσο πέρναγε η ώρα και συνέχιζε να μιλάει, τόσο προσγειωνόμουν στην πραγματικότητα. Γρήγορα κατάλαβα ότι ο λόγος όλων αυτών των θριαμβευτικών κραυγών ήταν γιατί πήραμε μια «δόση»! «Ε» σκέφτηκα «δεν πειράζει, μας χρώσταγαν και μας δίνουν πίσω χρήματα, καλό είναι και αυτό.» Όμως σιγά-σιγά κατάλαβα πως δεν δίνανε πίσω χρωστικά αλλά μας δίνουν δανικά! Και ο Σαμαράς πανηγύριζε γιατί δανειζόμαστε! Μας δίνουν δανεικά και γι’ αυτό θριαμβολογούσε! Εγώ έλλειπα τέσσερα χρόνια, ο Σαμαράς έχασε την επαφή με την πραγματικότητα!
Στράφηκα στον επίγειο συνεργάτη της αστρικής βάσης που καθόταν δίπλα μου και τον ρώτησα: «και ο Ελληνικός λαός Κύριε, έχει χάσει τα λογικά του; είναι το ίδιο ευχαριστημένος; θριαμβολογεί το ίδιο με τον πρωθυπουργό του;» Γύρισε με κοίταξε με βλέμμα παγωμένο και μου απάντησε: «ο Ελληνικός λαός λέει, πως όταν ο λύκος χαίρετε τα πρόβατα πρέπει να ανησυχούν».
Κοίταξα γύρω μου και αντιλήφθηκα πως καθόμουν πια στον καναπέ του σπιτιού μου, η αστρική βάση είχε χαθεί και στη θέση του συνεργάτη μου ήτανε η γυναίκα μου, όλες οι αναμνήσεις μου από τα διαπλανητικά ταξίδια έσβησαν, το μυαλό μου είχε κολλήσει μόνο σε μια παλιά τηλεοπτική φράση του Λαζόπουλου: «ΑΙ ΧΑΣΟΥ ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙ».
