ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΣΤΙΣ 100 ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΟΥΈνας από τους ηγέτες που είχε αφήσει πολλές υποσχέσεις κατά το διάστημα που διεκδικούσε τα ηνία μίας χώρας, είναι και ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος τη Δευτέρα συμπλήρωσε 100 ημέρες στον προεδρικό θώκο της Γαλλίας.
Και μπορεί να έχει υλοποιήσει ορισμένες από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις στο εσωτερικό , ωστόσο ο Γάλλος πρόεδρος φαίνεται δεν έχει καταφέρει να πείσει τους πολίτες της χώρας του ότι είναι ο άνθρωπος που θα βάλει «ανάχωμα» στην κρίση της ευρωζώνης, αλλά και το ότι θα καταφέρει να παίξει ρόλο στην επίλυση του συριακού.
Τα πράγματα που έκανε...
Tρεις μήνες μετά την αλλαγή σελίδας στη Γαλλία, ο Ολάντ έκανε πράξη ορισμένες από τις προεκλογικές υποσχέσεις του: Αύξησε το φόρο επί της περιουσίας, αλλά και επί της μεγάλης κληρονομιάς και επανέφερε την ηλικία συνταξιοδότησης στα 60 έτη για τους μισθωτούς που άρχισαν να εργάζονται πριν την ηλικία των 18.
Παράλληλα αύξησε τον κατώτατο μισθό, όπως επίσης ορισμένα επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας, έθεσε πλαφόν στα ενοίκια σε πόλεις όπου η κερδοσκοπία στα ακίνητα ανθεί, ενώ επέβαλε ανώτατο όριο στην αμοιβή των κορυφαίων στελεχών των δημοσίων επιχειρήσεων.
Και τα πράγματα που δεν έκανε...
Ωστόσο, οι πρώτες κινήσεις του Ολάντ φαίνεται πως δεν ικανοποιούν τους Γάλλους. Απεναντίας, οι πολίτες της χώρας περιμένουν πολλά περισσότερα από τον πρόεδρό τους.
Αυτό «δείχνει» τουλάχιστον μία δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στην κεντροδεξιά εφημερίδα Le Figaro, σύμφωνα με την οποία το 54% των ερωτηθέντων είναι δυσαρεστημένοι με τη δράση του Σοσιαλιστή προέδρου, αν και το 57% του πιστώνει ότι τήρησε τις προεκλογικές του υποσχέσεις.
Κύριος προβληματισμός των ψηφοφόρων φαίνεται πως είναι η επίλυση της κρίσης του ευρώ, και το πώς αυτό θα επηρεάσει τη χώρα τους, αφού πιστώνουν Ολάντ αδυναμία να επιβάλει τις θέσεις της, αλλά και να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Γαλλίας στη διελκυστίνδα που βρίσκεται σε εξέλιξη με τη Γερμανία.
Παράλληλα, ο πρόεδρος δεν φαίνεται να πείθει τους Γάλλους, ούτε στο κρίσιμο ζήτημα της καταπολέμησης της ανεργίας, ούτε στο θέμα της αποβιομηχάνισης, ενώ ισχυρός είναι ο σκεπτικισμός στα ζητήματα της λαθρομετανάστευσης και της εσωτερικής ασφάλειας.
Ένα «καυτό» φθινόπωρο ενόψει
Και μπορεί στις 100 πρώτες του ημέρες ο Ολάντ να αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις, ωστόσο στο ερχόμενο διάστημα θα κληθεί να αποδείξει ότι μπορεί να κρατήσει το... καράβι σε σταθερή ρότα, αφού τα δύσκολα είναι μπροστά του.
Τα «καυτά» μέτωπα είναι πολλά, ειδικά στο οικονομικό κομμάτι, αφού σχεδιάζει να επιβάλει την αύξηση της φορολογικής κλίμακας για τα πολύ υψηλά εισοδήματα στο 75%, μέτρο το οποίο αποτέλεσε μία από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις του Ολάντ.
Παράλληλα, μαζί με τον μετριοπαθή πρωθυπουργό του, Ζαν Μαρκ Ερό, θα πρέπει να πείσουν τους βουλευτές που τους στηρίζουν να επικυρώσουν την Ευρωπαϊκή Συνθήκη Δημοσιονομικής Σταθερότητας, όπως δεσμεύτηκαν στους Ευρωπαίους εταίρους τους, παρά την αντίθεση των κομμουνιστών και τις επιφυλάξεις των σοσιαλιστών βουλευτών.
Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να κλείσει τον προϋπολογισμό του 2013, τη στιγμή που οι οικονομικοί δείκτες της Γαλλίας έχουν τα «μαύρα» τους τα χάλια: Η ανεργία αγγίζει το 10% με ανοδικές τάσεις, οι μεγάλες εταιρίες απολύουν μαζικά εργαζομένους, ενώ η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση σύμφωνα με την τράπεζα της χώρας.
Η ατολμία στην εξωτερική πολιτική και η επίθεση της Δεξιάς
Μέσα σε όλα αυτά, ο Ολάντ έχει να διαχειριστεί την κρίση στη Συρία αλλά και τις έμμεσες και άμεσες επιθέσεις της δεξιάς πάνω στην εξωτερική πολιτική που ακολουθεί.
Δεν είναι τυχαίο που ο Νικολά Σαρκοζί στην πρώτη παρέμβαση του μετά την ήττα στις εκλογές, επέλεξε να έρθει σε επαφή με τον πρόεδρο του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου (κύριο όργανο της αντιπολίτευσης) Άμπντελ Μπάσετ Σάιντα, αμφισβητώντας με πλάγιο τρόπο τον τρόπο που χειρίζεται το ζήτημα της Συρίας ο Ολάντ.
O Σαρκοζί, ο οποίος είχε ακολουθήσει επιθετική πολιτική στο θέμα της Λιβύης, γνωστοποιήσε ότι είχε τηλεφωνική συνομιλία με πρόεδρο του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου και τόνισε ότι κρίνουν και οι δυο αναγκαία «μια ταχεία δράση της διεθνούς κοινότητας για να αποφευχθούν οι σφαγές».
Ο Ολάντ απάντησε και αυτός με... πλάγιο τρόπο, και το προηγούμενο Σάββατο επαναλαμβάνοντας ότι στηρίζει μία πολιτική λύση για τη Συρία. Παράλληλα ο υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς πραγματοποιεί από την σήμερα μια περιοδεία στην Ιορδανία, στον Λίβανο και στην Τουρκία.
Συνέχεια στην αντιπαράθεση έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός του Σαρκοζί, ο Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος επέλεξε το δρόμο της... κατά μέτωπον σύγκρουσης, και κατηγόρησε τον πρόεδρο ότι του λείπει το θάρρος και καλώντας τον να πάρει το αεροπλάνο για να πείσει το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να κάμψει τον Μπασάρ αλ Άσαντ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολάντ έχει πολλή δουλειά μπροστά του...
