Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα από το πρώτο δεκαήμερο της συγκυβέρνησης είναι ότι τις περισσότερες δυσκολίες τις έχει το ΠΑΣΟΚ.
Ο Στουρνάρας, που δεν τον ήθελε με τίποτε ο Βενιζέλος (τον έκοψε μάλιστα από υπουργό Ανάπτυξης) γιατί παραπέμπει στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ έγινε υπουργός Οικονομικών.
Ο Βερνίκος, ένας από τους φίλους του Βενιζέλου που έγινε υπουργός...
επειδή δεν είχε δημόσια εικόνα ΠΑΣΟΚ υποχρεώθηκε σε παραίτηση που χρεώθηκαν... το ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος. Η εικόνα είναι πάντως απατηλή, το μεγαλύτερο πρόβλημα στη συγκυβέρνηση θα το έχει η ΔΗΜΑΡ.
Το κόμμα του κ. Κουβέλη ξεκίνησε σε απόλυτη ομόνοια, οι ελάχιστες εσωκομματικές κόντρες ήταν απολύτως ελεγχόμενες. Τα πράγματα δυσκόλεψαν όταν προέκυψε η κυβέρνηση Παπαδήμου και πάλι το Μάρτιο, όταν άρχισαν οι προσχωρήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, πάλι όμως στον ηγετικό πυρήνα δεν είχαν εμφανιστεί ρωγμές.
Από την περασμένη Δευτέρα όμως, η συνοχή της ηγετικής ομάδας δεν υφίσταται, ο Κουβέλης με μια μικρή ομάδα δίνουν τον τόνο και οι υπόλοιποι ακολουθούν μάλλον απρόθυμα.
Οι ασυμμετρίες ισχύος δημιουργούν εκνευρισμό και πρωτοφανείς για τα δεδομένα του κόμματος συμπεριφορές.
Η έκρηξη του Δημήτρη Χατζησωκράτη στην τελευταία συνεδρίαση της εκτελεστικής Επιτροπής και η παραίτηση του από το αξίωμα του υπευθύνου οικονομικής πολιτικής δεν αντανακλά απλώς μια προσωπική πικρία επειδή ο Κουβέλης επέλεξε την έδρα της Β' Αθήνας και τον άφησε εκτός βουλής για χάρη της χυμώδους Νίκης Φούντα.
Αποτελεί και την πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση του ηγετικού στυλ του Κουβέλη από ένα στέλεχος της στενής ηγετικής ομάδας του κόμματος, για το οποίο θα ήταν αδιανόητη μια τέτοια συμπεριφορά πριν από μερικούς μήνες. Επί της ουσίας άλλωστε, ο Χατζησωκράτης έχει δίκιο: Από την οικονομική ιντελιγκέντσια της ΔΗΜΑΡ κανείς δεν βρίσκεται στη βουλή για να υπερασπιστεί την ουσία της πολιτικής του κόμματος και την υπόσχεση του για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, τόσο απέναντι στην κυβέρνηση όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην εκτελεστική επιτροπή της ΔΗΜΑΡ την περασμένη Δευτέρα ο Χατζησωκράτης ανήκε στους λίγους εκείνους που πήραν θέση υπέρ της συγκυβέρνησης. Η σχετική πλειοψηφία ήταν κατά, η ΚΕ μοιρασμένη. Την θέση υπέρ της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση την πέρασε ο κ. Κουβέλης με έναν πραξικοματικό τρόπο στην επόμενη μέρα. Οι ΔΗΜΑΡίτες πειθάρχησαν στον αρχηγό τους, όχι χωρίς αντιστάσεις. Περίπου 35% της ΚΕ είχε διαφορετική άποψη. Τα στελέχη της Εκτελεστικής που διαφωνούσαν επέλεξαν προς το παρόν να ιδιωτεύουν.
Ο Χατζησωκράτης επιστρατεύτηκε από τον αρχηγό του για τις διαπραγματεύσεις με το Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Τα πήγε καλά και πίστεψε ότι αυτό θα μέτραγε στην επιλογή του Κουβέλη, ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ όμως είχε αποφασίσει αλλιώς.
Και ο Χατζησωκράτης θα είναι εφεξής ωσεί παρών στις συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής. Οι σύμμαχοι του κ. Κουβέλη λιγοστεύουν. Ακόμα και οι στενότεροι συνεργάτες του αυτήν την εποχή, ο γραμματέας Σπ. Λυκούδης, ο Ν. Μπίστης έχουν αμφιβολίες για το κυβερνητικό σχήμα.
Αν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες - κάτι που θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες - ο κ. Κουβέλης μπορεί να δει τις ισορροπίες στο κόμμα του να αλλάξουν. Τότε όλα (ακόμα και η Νίκη Φούντα) θα μετρήσουν διαφορετικά. Και ίσως να μην είναι πια σε θέση να κατευθύνει τις πλειοψηφίες στο κόμμα κατά το δοκούν.
