Στις 27 Ιουνίου 2012 πήγα την κόρη μου στις παιδικές χαρές της παραλίας του Βόλου, για να παίξει. Από τύχη δεν καταλήξαμε στο Νοσοκομείο μιάς και πρόλαβα να την πιάσω κυριολεκτικά στον αέρα, τη στιγμή που χώθηκε το ποδαράκι της σε μιά από τις αναρίθμητες παγίδες, που υπάρχουν μέσα σ' αυτές, αλλά και σ' όλη την παραλιακή ζώνη.
Η αδιαφορία των ανευθυνοϋπεύθυνων είναι προκλητική και μην τολμήσει να μου πει κανείς πως δεν υπάρχουν χρήματα για την επιδιόρθωση κάποιων ξύλινων κομματιών ή ενός σκαλοπατιού τσουλήθρας ή ενός καπακιού φρεατίου.
Κι ας μη μιλήσουμε για τις ακαθαρσίες σκύλων ή για τα λιμνάζοντα βρωμόνερα μέσα στις άθλιες χωμάτινες και επικίνδυνες, χωρίς στοιχειώδεις προδιαγραφές παιδικές χαρές ή για για τα μπεκ ποτίσματος, που ποτίζουν την άσφαλτο αντί το γρασίδι, όσο υπάρχει κι απ' αυτό.
Η αδιαφορία των ανευθυνοϋπεύθυνων είναι προκλητική και μην τολμήσει να μου πει κανείς πως δεν υπάρχουν χρήματα για την επιδιόρθωση κάποιων ξύλινων κομματιών ή ενός σκαλοπατιού τσουλήθρας ή ενός καπακιού φρεατίου.
Κι ας μη μιλήσουμε για τις ακαθαρσίες σκύλων ή για τα λιμνάζοντα βρωμόνερα μέσα στις άθλιες χωμάτινες και επικίνδυνες, χωρίς στοιχειώδεις προδιαγραφές παιδικές χαρές ή για για τα μπεκ ποτίσματος, που ποτίζουν την άσφαλτο αντί το γρασίδι, όσο υπάρχει κι απ' αυτό.
Ήθελα να ξέρω τα παιδιά και τα εγγόνια των ανευθυνοϋπεύθυνων δεν πάνε ποτέ σ' αυτές τις παιδικές χαρές; Οι ίδιοι δεν περπατούν ποτέ στα πάρκα;
Δείτε παρακαλώ κάποιες φωτογραφίες τραβηγμένες στις 28 Ιουνίου 2012.
Φυσικά, δεν περιμένω να ευαισθητοποιηθεί κανείς!
ΑΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ