«Είδα και τον κ. Κουβέλη ο οποίος, χθες, εκπνευσμένος, ίσως, με οίστρο, από τα αποτελέσματα τα οποία τον αναδεικνύουν σε σημαντική πολιτική δύναμη, είπε ότι δεν θέλει καμία κουβέντα με αυτούς που υπέγραψαν τα μνημόνια. Ότι δεν δέχεται καμία συνεργασία. Πραγματικά, ακούγοντας το ερώτημα που μου ετέθη ήταν «γιατί βρε παιδάκι μου δεν καθόσουνα με τον Τσίπρα, αφού κι αυτός τα ίδια λέει;"», είπε ο κ. Πάγκαλος....
Σημείωσε ότι αν δεν εκπληρώσει η χώρα τις υποχρεώσεις της υπάρχει κίνδυνος να μην ανταποκριθούν κι οι Ευρωπαίοι στις δικές τους, σε ό,τι αφορά την επόμενη δόση του δανείου.
«Μπορεί να υπάρξει μια κυβέρνηση ελληνική, ή εάν θέλετε να την πω επαναστατική, ή θέλετε να την πω ρηξικέλευθη, ή θέλετε να την πω «καραμπουζουκλίδικη», η οποία βγαίνει και λέει «ακούστε, εγώ δεν γουστάρω, έχω άλλα μυαλά, άλλες απόψεις, άλλες ιδέες. Δεν δέχομαι τις συμβάσεις, δεν τις εφαρμόζω, δεν τηρώ τις υποχρεώσεις που ανέλαβα».
Κι είναι πολύ απλό να το σκεφτεί κανείς ότι τότε και οι ξένοι θα πουν, «εντάξει αφού δεν τηρείτε τις αποφάσεις που υπογράψατε κι εμεις δεν τηρούμε τις δικές μας». 'Αρα λεφτά δεν έχει. Δεν μιλάμε για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλάμε για την εκταμίευση σε μερικές εβδομάδες του ποσού που θα επιτρέψει στο ελληνικό κράτος να λειτουργεί».
Σε ό,τι αφορα στο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Πάγκαλος σημείωσε:
«Εγώ δέχτηκα επιθέσεις από τον κ. Τσίπρα και τους τραμπούκους του, υπό την μορφή του ξυλοδαρμού. Μου πέταξαν καρέκλα, μου πέταξαν γιαούρτι και ήταν μπροστά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και καθοδηγούσαν τους τραμπούκους. Δύο δήμαρχοί του ήταν επικεφαλείς στα γεγονότα που άρχισαν τον κύκλο των τραμπουκισμών και μετά συνοδεύτηκαν αυτά από πλήθος άλλων τραμπουκισμών κατά πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Και το ΠΑΣΟΚ δεν καταλάβαινε τόσους μήνες.
Αυτός που άνοιξε το δρόμο στη φασιστική φλυαρία γύρω από κάποιου είδους ξένη κατοχή επί της χώρας και δοσίλογων συνεργατών των ξένων κατακτητών είναι ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, ο οποίος επιβραβεύτηκε από τους πολίτες γι αυτή, ακριβώς, τη συμπεριφορά του, γιατί ήταν μεγάλο το πάθος του κόσμου εναντίον της πολιτικής που περιελάμβανε τα μνημόνια και που αναγκαστήκαμε εμείς να εφαρμόσουμε και να υπερασπιστούμε και ψήφισε τους πιο ακραίους».
Ανέφερε πως το ΠΑΣΟΚ «δεν υπάρχει πλέον ως σοβαρή πολιτική δύναμη, όχι μόνο λόγω του εκλογικού ποσοστού» και πρόσθεσε ότι «υπήρχαν κι άλλα δείγματα κατάπτωσης και διάλυσης. Δεν υπήρχαν εκπρόσωποι του κόμματος στα εκλογικά τμήματα. Σχεδόν πουθενά. Τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ήταν κλειστά σε όλη την Ελλάδα
Οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ δεν έβγαιναν να ακολουθήσουν τους υποψηφίους, γιατί δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν αποδοκιμασίες. Οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ επιδόθηκαν σε άνευ προηγουμένου σταυροθηρία, αδιαφορώντας τελείως για το συμφέρον του κόμματος. Ασχολιόντουσαν μόνο για το προσωπικό τους συμφέρον.
Για την προσωπική τους επιβίωση. Όλα αυτά είναι φαινόμενα διάλυσης κι αποσύνθεσης. Κι αυτό ενδεχόμενα ανοίγει το δρόμο για τη συζήτηση, εάν, πλέον, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα τέτοιου είδους κόμμα. Δεν μιλάω για τον τίτλο. Ο τίτλος δεν με ενδιαφέρει. Μπορεί να υπάρχει.
Μπορεί να μην υπάρχει ο πράσινος ήλιος να τον βάψουμε κόκκινο ή ροζ, αλλά, εν πάση περιπτώσει, τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Δεν μπορεί να ψηφίζουμε αρχηγό, επειδή κάποιοι συναισθηματικά το λένε επειδή λέγεται ο ένας Παπανδρέου, ο άλλος λέγεται Βενιζέλος»
