γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. Προβόπουλος, μας είπε προχτές ότι με τα PSI, τις νέες δανειακές συμβάσεις και με τα νέα μνημόνια, η αγοραστική αξία των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων θα έχει επιστρέψει το 2013 (για το καλό τους...) στα επίπεδα του 2001.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι και τόσο... ευχάριστα.
Συγκεκριμένα:
1) Ηδη από το 2010, από το πρώτο κιόλας μνημόνιο και πριν ακόμα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. συγκροτήσουν την «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» του δεύτερου μνημονίου, είχε καταγραφεί - και μάλιστα με στοιχεία της δικής τους ΓΣΕΕ - ότι:...
Οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων σε πραγματικές τιμές είχαν περιπέσει στα επίπεδα του 1984! Αν, λοιπόν, με το πρώτο μνημόνιο μας γύρισαν στη δεκαετία του '80, τότε στην «καλύτερη» περίπτωση με το ακόμα χειρότερο δεύτερο μνημόνιο μας στέλνουν ολοταχώς όχι στο 2001, αλλά στο... 1961! >>>
Η «ικανότητά τους», άλλωστε, να γυρίζουν το χρόνο μισόν αιώνα πίσω, έχει ήδη αποδειχτεί στον τομέα της ανεργίας: Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, οι άνεργοι να είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, είχε να συμβεί στη χώρα από τη δεκαετία του '60...
2) Φαίνεται ότι ο κ. Προβόπουλος, πριν εξάγει συμπεράσματα για το πόσο πίσω μάς γυρίζουν οι πολιτικές τις οποίες επιδοκιμάζει, ξέχασε να βάλει στη «χρονομηχανή» του τον παράγοντα εργασιακές σχέσεις. Αλλά τι προκύπτει αν μπει κι αυτή η παράμετρος στην εξίσωση του πισωγυρίσματος;
Οτι με τα μέτρα για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, με την εκθεμελίωση κάθε έννοιας «εργατικού δικαίου», με τη λεγόμενη «εκ περιτροπής εργασία», με τις «επιχειρησιακές συμβάσεις», με τα «δουλεμπορικά» και με όλα τα συναφή, που συνθέτουν την εικόνα «Νταχάου» που νομιμοποίησαν με το δεύτερο μνημόνιο στους εργασιακούς χώρους, οι εργασιακές σχέσεις περιέρχονται
όχι στο 2001, αλλά στο... 1881!
Εκεί μας γυρίζουν! Στον 19ο αιώνα! Σε εποχές που παραπέμπουν στην εξέγερση του Σικάγου και πριν ακόμα κι από εκείνη την ματωμένη Πρωτομαγιά!
3) Υπάρχει, επίσης, η παράμετρος των νέων δανείων και της νέας δανειακής σύμβασης, ισχύος μέχρι το... 2042! Πρόκειται για το νέο χαλκά που έβαλαν στον ελληνικό λαό όλοι αυτοί που - αντί να κρύβονται - πανηγυρίζουν κιόλας επειδή, όπως λένε, η Ελλάδα «πήρε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία από κάθε άλλη χώρα»!
Οι «σωτήρες», επομένως, μας γυρίζουν
όχι στο 2001, αλλά στο... 1821!
*Στα δάνεια, δηλαδή, της εποχής του Κωλέττη. Τότε που η Ελλάδα είχε χρέη πριν ακόμα συγκροτηθεί ως κράτος! Τότε που τους τόκους και τα χρέη εκείνων των δανείων ο ελληνικός λαός τα πλήρωνε με χρεοκοπίες, με συμφορές και καταστροφές για άλλα 100 χρόνια!
*
Στο... 1821, λοιπόν.
Αυτή είναι η πραγματική χρονιά στην οποία θέλουν να κατρακυλήσουν τον εργαζόμενο λαό.
Αλλά εδώ βρίσκεται και η «αχίλλειος πτέρνα» τους:
Γιατί, εκτός από την επιστροφή του παρόντος και του μέλλοντος στο δικό τους «1821», σ' εκείνο των «κοτσαμπάσηδων, πασάδων και σεβάσμιων δεσποτάδων»,
υπάρχει και η από κάθε άποψη ώριμη δυνατότητα, για το σύγχρονο, για το περισσότερο από ποτέ επίκαιρο, για το δικό μας, για το ταξικό «1821».
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. Προβόπουλος, μας είπε προχτές ότι με τα PSI, τις νέες δανειακές συμβάσεις και με τα νέα μνημόνια, η αγοραστική αξία των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων θα έχει επιστρέψει το 2013 (για το καλό τους...) στα επίπεδα του 2001.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι και τόσο... ευχάριστα.
Συγκεκριμένα:
1) Ηδη από το 2010, από το πρώτο κιόλας μνημόνιο και πριν ακόμα το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. συγκροτήσουν την «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» του δεύτερου μνημονίου, είχε καταγραφεί - και μάλιστα με στοιχεία της δικής τους ΓΣΕΕ - ότι:...
Οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων σε πραγματικές τιμές είχαν περιπέσει στα επίπεδα του 1984! Αν, λοιπόν, με το πρώτο μνημόνιο μας γύρισαν στη δεκαετία του '80, τότε στην «καλύτερη» περίπτωση με το ακόμα χειρότερο δεύτερο μνημόνιο μας στέλνουν ολοταχώς όχι στο 2001, αλλά στο... 1961! >>>
Η «ικανότητά τους», άλλωστε, να γυρίζουν το χρόνο μισόν αιώνα πίσω, έχει ήδη αποδειχτεί στον τομέα της ανεργίας: Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, οι άνεργοι να είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, είχε να συμβεί στη χώρα από τη δεκαετία του '60...
2) Φαίνεται ότι ο κ. Προβόπουλος, πριν εξάγει συμπεράσματα για το πόσο πίσω μάς γυρίζουν οι πολιτικές τις οποίες επιδοκιμάζει, ξέχασε να βάλει στη «χρονομηχανή» του τον παράγοντα εργασιακές σχέσεις. Αλλά τι προκύπτει αν μπει κι αυτή η παράμετρος στην εξίσωση του πισωγυρίσματος;
Οτι με τα μέτρα για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, με την εκθεμελίωση κάθε έννοιας «εργατικού δικαίου», με τη λεγόμενη «εκ περιτροπής εργασία», με τις «επιχειρησιακές συμβάσεις», με τα «δουλεμπορικά» και με όλα τα συναφή, που συνθέτουν την εικόνα «Νταχάου» που νομιμοποίησαν με το δεύτερο μνημόνιο στους εργασιακούς χώρους, οι εργασιακές σχέσεις περιέρχονται
όχι στο 2001, αλλά στο... 1881!
Εκεί μας γυρίζουν! Στον 19ο αιώνα! Σε εποχές που παραπέμπουν στην εξέγερση του Σικάγου και πριν ακόμα κι από εκείνη την ματωμένη Πρωτομαγιά!
3) Υπάρχει, επίσης, η παράμετρος των νέων δανείων και της νέας δανειακής σύμβασης, ισχύος μέχρι το... 2042! Πρόκειται για το νέο χαλκά που έβαλαν στον ελληνικό λαό όλοι αυτοί που - αντί να κρύβονται - πανηγυρίζουν κιόλας επειδή, όπως λένε, η Ελλάδα «πήρε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία από κάθε άλλη χώρα»!
Οι «σωτήρες», επομένως, μας γυρίζουν
όχι στο 2001, αλλά στο... 1821!
*Στα δάνεια, δηλαδή, της εποχής του Κωλέττη. Τότε που η Ελλάδα είχε χρέη πριν ακόμα συγκροτηθεί ως κράτος! Τότε που τους τόκους και τα χρέη εκείνων των δανείων ο ελληνικός λαός τα πλήρωνε με χρεοκοπίες, με συμφορές και καταστροφές για άλλα 100 χρόνια!
*
Στο... 1821, λοιπόν.
Αυτή είναι η πραγματική χρονιά στην οποία θέλουν να κατρακυλήσουν τον εργαζόμενο λαό.
Αλλά εδώ βρίσκεται και η «αχίλλειος πτέρνα» τους:
Γιατί, εκτός από την επιστροφή του παρόντος και του μέλλοντος στο δικό τους «1821», σ' εκείνο των «κοτσαμπάσηδων, πασάδων και σεβάσμιων δεσποτάδων»,
υπάρχει και η από κάθε άποψη ώριμη δυνατότητα, για το σύγχρονο, για το περισσότερο από ποτέ επίκαιρο, για το δικό μας, για το ταξικό «1821».