ΑΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Παιδιά καημέρα. Σας γράφω, γιατί μου άρεσε όντως η αναφορά που κάνατε για το "πείραμα" του Worgl και σε καμιά περίπτωση δε με κούρασε το μακροσκελές της επιστολής σας. (αντίθετα όσο διάβαζα τόσο μου προκαλούσε το ενδιαφέρον να συμνεχίσω παρακάτω) ...
Σας λέω την ταπεινή άποψή μου, μια και τη ζητήσατε.
Λοιπόν, πιστεύω πως η οικονομία την οποία εφάρμοσε ο Worgl, είναι κάτι ανάλογο με την "ανταλλαγή είδος με είδος", που εφαρμοστηκε στην Αργεντινή στην κορύφωση της κρίσης του 2000 και που πειραματικά κάτι πήγε να γίνει κι εδώ.
Μόνο που ο Worgl έκανε την ανταλλαγή πιο εύκολη, αφού ο κάθε πωλητής ή εργάτης, έπαιρνε τα "σελίνια" του Worgl, τα οποία δεν είχαν αξία σε εθνικό επίπεδο, όμως είχαν ανταλλάξιμη αξία σε τοπικό επίπεδο, οπότε όλα καλά, αφού ο άνθρωπος μπορούσε να ικανοποιήσει βασικές ανάγκες του.
Το ερώτημα είναι μονάχα ένα:
Σε τοπικό επίπεδο όλα καλά. Αφού το "εικονικό χρήμα", (το οποίο όμως δεν ήταν "φούσκα", αλλά αντιστοιχούσε σε αντίστοιχη παραγωγή έργου) γινόταν αποδεκτό στις συναλλαγές, δεν υπήρχε πρόβλημα, εφ' όσον οι ανταλλαγές και η κατανάλωση αφορούσαν τοπικά προϊόντα. Τι γινόταν όμως με προϊόντα που παράγονταν σε άλλες περιοχές της χώρας ή εισάγονταν από το εξωτερικό; Πώς τα πλήρωναν αφού το τοπικό χρήμα δεν είχε καμιά αξία εκεί; Εκει θα χρειάζονταν "εθνικό χρήμα", οπότε θα σκάλωνε η κίνηση.
Αν η πόλη του Worgl ήταν παραγωγικά αυτοδύναμη ή παρήγαγε προϊόντα τα οποία μπορούσε να προωθήσει σε άλλες περιοχές της χώρας ή το εξωτερικό (και να πάρει έτσι "εθνικό νόμισμα", με το οποίο θα μπορούσε να αγοράσει εισαγόμενα προϊόντα) όλα καλά. Αλλιώς, αναγκαστικά λοιπόν, θα έπρεπε να περιοριστούν σε διακίνηση και κατανάλωση τοπικών ή το πολυ, περιφερειακών προϊόντων.
Αυτό πιστεύω πως θα ήταν και το βασικό εμπόδιο, σε περίπτωση που θα επιχειρούσαμε κι εμείς κάτι ανάλογο, σαν πόλη, σαν περιφέρεια ή ακόμα και σαν χώρα (ξαναγυρνώντας στη δραχμή ή σε οποιαδήποτε "δραχμή"). Οι "κρατούντες" τα ηνία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια, φρόντισαν να σταματήσει η παραγωγή κάθε προϊόντος κι από χώρα με πλεονασματικό ισοζύγιο συναλλαγών (εξαγωγές μείον εισαγωγές) να γίνουμε χώρα που μόνο εισάγει και το ισοζύγιο να έχει τεράστιο έλειμμα. (φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε λεμόνια από την Τουρκία, πατάτες Αιγύπτου, ακόμα ακόμα, ΛΑΔΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ!) Επομένως, όλα τα προιόντα που εισάγουμε (και μιλάω για προϊόντα που πραγματικά δεν παράγουμε, όπως καύσιμα) πώς θα τα πληρώσουμε;
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα "τραπεζικά κοράκια" που επ' ουδενί θα μας επέτρεπαν να δοκιμάσουμε κάτι ανάλογο! Όχι δικαστήριο δε θα γινόταν (όπως έγνε στην Αυστρία), αλλά μια υπουργική απόφαση θα ήταν αρκετή να μας χαρακτηρίσουν προδότες, αιθεροβάμονες ή ότι άλλο θέλουν προκειμένου να σταματήσουν κάθε διαφορετιό από αυτό που πρεσβεύουν εκείνοι.
Ευχαριστώ κι εγώ για την υπομονή σας να διαβάσετε την όντως μακροσκλή επιστολή μου. Ελπίζω να μην κούρασα και να κέντρισα το ενδιαφέρον ώστε κάποιο μυαλουδάκι να πάρει μερικές στροφές!
