Όπως διαπιστώνει αντιπροσωπευτική δημοσκόπηση της Αυστριακής Εταιρείας Ευρωπαϊκής Πολιτικής (ΑΕΕΠ), που δημοσιοποιήθηκε σήμερα, το 48% πιστεύει πως «μάλλον δεν έχει ωφεληθεί».
Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της ΑΕΕΠ, Πάουλ Σμιντ, η καθυστερημένη αντίδραση στην κρίση χρέους έχει αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση της γνώμης των Αυστριακών απέναντι στο ευρώ,...
ενώ μεγάλες διαφορές στις απαντήσεις των ερωτηθέντων εμφανίζονται ανάλογα με το επίπεδο μόρφωσης, με τους έχοντες υποχρεωτική εκπαίδευση να κάνουν θετικό απολογισμό του ευρώ σε ποσοστό μόλις 24% και 61% να απαντούν αρνητικά. Η Αυστρία επωφελείται μαζικά από τη συμμετοχή της στην ΟΝΕ, καθώς πάνω από 55% των εξαγωγών της πηγαίνουν σε χώρες της ευρωζώνης και εξασφαλίζουν μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας στη χώρα.
Την ίδια στιγμή όμως, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Αυστριακής Κεντρικής Τράπεζας, καταρρίπτεται η εντύπωση που επικρατεί σε μεγάλο ποσοστό του αυστριακού πληθυσμού ότι η καθιέρωση του ευρώ έφερε μεγαλύτερη ακρίβεια, καθώς ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός στα πρώτα δώδεκα χρόνια του ευρώ, με ένα 1,8%, είναι μικρότερος από εκείνο στην εποχή του παλιού εθνικού νομίσματος, του αυστριακού σελινίου.
Στη βάση της ίδιας δημοσκόπησης, η μεγάλη πλειονότητα των Αυστριακών τάσσεται σαφώς κατά μιας εντονότερης οικονομικο-πολιτικής καθοδήγησης από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αυτή προωθείται από τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, την Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες. Σε ποσοστό 58% οι Αυστριακοί τάσσονται κατά μιας επιρροής της Ε.Ε. στην εθνική πολιτική προϋπολογισμού και μόνον το 33% «υπέρ», ενώ σε ποσοστό 66% απορρίπτουν μια κοινοτική επιρροή στις συλλογικές διαπραγματεύσεις για μισθούς και ημερομίσθια.
Ο γενικός γραμματέας της Αυστριακής Εταιρείας Ευρωπαϊκής Πολιτικής επισημαίνει ότι στο παρελθόν καταγραφόταν η επιθυμία των πολιτών για περισσότερο «ευρωπαϊκές λύσεις». Σύμφωνα με τον ίδιο, η μεγάλη πλειονότητα των Αυστριακών αναμένουν κοινές ευρωπαϊκές απαντήσεις σε ζητήματα όπως οικονομικές κρίσεις, προστασία περιβάλλοντος, διεθνής εγκληματικότητα και μετανάστευση, όμως η εμπιστοσύνη τους δεν αρκεί για να συγκαταθέσουν σε μια περαιτέρω μεταφορά αρμοδιοτήτων, καθώς διαπιστώνουν έλλειμμα δυνατοτήτων δημοκρατικού ελέγχου και συμμετοχής σε λήψεις αποφάσεων.
