Καινούργια νησιά εμφανίζονται στον πλανήτη λόγω των ραγδαίων κλιματικών αλλαγών.
Το «νησί της ζέστης » στην γλώσσα των Ινουίτ είναι ένα από τα πιο νέα νησιά στον κόσμο αφού εμφανίστηκε το 2006 στα ανοικτά των ακτών της Γροιλανδίας, 547 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού κύκλου, μετά από υποχώρηση του πάγου λόγω της υπερθέρμανσης.
Την προηγούμενη εβδομάδα μάλιστα κυκλοφόρησε νέος Άτλαντας του πλανήτη οTimes Comprehensive Atlas of the World όπου συμπεριλαμβάνεται αυτό το νησί αφού έχει διαπιστωθεί η μονιμότητα της θέσης του.
Το νότιο Σουδάν, το συγκεκριμένο νησί και περίπου 7.000 χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη προστέθηκαν ή άλλαξαν θέση με αποτέλεσμα να φέρουν αλλαγές πολιτικού, διοικητικού χαρακτήρα όπως έγινε στην Κίνα ή ακόμη και κλιματικές αλλαγές και διαφορετική διαμόρφωση ποταμών και ολόκληρων ακτογραμμών.
Ο Τζον Βίνταλ, συντάκτης για περιβαλλοντικά ζητήματα στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» επεσήμανε πως οι μεγαλύτερες αλλαγές εντοπίζονται στου Πόλους όπου οι κλιματικές αλλαγές είναι πιο ακραίες.
Η Ανταρκτική είναι μικρότερη, καθώς έσπασαν οι κρηπίδες πάγου Larsen B και Wilkins.
Αντιθέτως, η Αράλη στην Κεντρική Ασία, η οποία είχε προηγουμένως συρρικνωθεί στο 25% του μεγέθους που είχε πριν από ογδόντα χρόνια, είναι σήμερα μεγαλύτερη από ότι ήταν πριν από πέντε χρόνια, χάρη στην εκτροπή νερού προς αυτήν από το Καζακστάν.
Σε άλλα σημεία τη Ασίας, νησιά εμφανίζονται στα ανοικτά των εκβολών του Γάγγη και του Γιανγκτσέ, καθώς μεταβάλλονται οι ποσότητες της ιλύος που εναποτίθεται στους ποταμούς, προερχόμενη από τα Ιμαλάια ή την ηπειρωτική Κίνα.
Τμήματα του Ρίο Γκράντε, του Τίγρη, του Κίτρινου Ποταμού και του Κολοράντο ξεραίνονται τελείως κάθε καλοκαίρι και ο τελευταίος τα περισσότερα καλοκαίρια δεν φθάνει στη θάλασσα.
Ο Τζέθρο Λένοξ διατύπωσε την ανησυχία του ότι σε τριάντα χρόνια η Γροιλανδία ενδέχεται να εξαφανιστεί.
Το «νησί της ζέστης » στην γλώσσα των Ινουίτ είναι ένα από τα πιο νέα νησιά στον κόσμο αφού εμφανίστηκε το 2006 στα ανοικτά των ακτών της Γροιλανδίας, 547 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού κύκλου, μετά από υποχώρηση του πάγου λόγω της υπερθέρμανσης.
Την προηγούμενη εβδομάδα μάλιστα κυκλοφόρησε νέος Άτλαντας του πλανήτη οTimes Comprehensive Atlas of the World όπου συμπεριλαμβάνεται αυτό το νησί αφού έχει διαπιστωθεί η μονιμότητα της θέσης του.
Το νότιο Σουδάν, το συγκεκριμένο νησί και περίπου 7.000 χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη προστέθηκαν ή άλλαξαν θέση με αποτέλεσμα να φέρουν αλλαγές πολιτικού, διοικητικού χαρακτήρα όπως έγινε στην Κίνα ή ακόμη και κλιματικές αλλαγές και διαφορετική διαμόρφωση ποταμών και ολόκληρων ακτογραμμών.
Ο Τζον Βίνταλ, συντάκτης για περιβαλλοντικά ζητήματα στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» επεσήμανε πως οι μεγαλύτερες αλλαγές εντοπίζονται στου Πόλους όπου οι κλιματικές αλλαγές είναι πιο ακραίες.
Η Ανταρκτική είναι μικρότερη, καθώς έσπασαν οι κρηπίδες πάγου Larsen B και Wilkins.
Αντιθέτως, η Αράλη στην Κεντρική Ασία, η οποία είχε προηγουμένως συρρικνωθεί στο 25% του μεγέθους που είχε πριν από ογδόντα χρόνια, είναι σήμερα μεγαλύτερη από ότι ήταν πριν από πέντε χρόνια, χάρη στην εκτροπή νερού προς αυτήν από το Καζακστάν.
Σε άλλα σημεία τη Ασίας, νησιά εμφανίζονται στα ανοικτά των εκβολών του Γάγγη και του Γιανγκτσέ, καθώς μεταβάλλονται οι ποσότητες της ιλύος που εναποτίθεται στους ποταμούς, προερχόμενη από τα Ιμαλάια ή την ηπειρωτική Κίνα.
Τμήματα του Ρίο Γκράντε, του Τίγρη, του Κίτρινου Ποταμού και του Κολοράντο ξεραίνονται τελείως κάθε καλοκαίρι και ο τελευταίος τα περισσότερα καλοκαίρια δεν φθάνει στη θάλασσα.
Ο Τζέθρο Λένοξ διατύπωσε την ανησυχία του ότι σε τριάντα χρόνια η Γροιλανδία ενδέχεται να εξαφανιστεί.
