«Taxi», η κορυφή ενός παγόβουνου που πρέπει να λιώσει

Άρθρο του Μ. Τζαφέρη - Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός

«Taxi», η κορυφή ενός παγόβουνου που πρέπει να λιώσει.
Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων είναι θέμα κυρίαρχο για την οικονομία, την πολιτική, την ηθική και τον πολιτισμό μιας κοινωνίας. Τα κλειστά επαγγέλματα χαρακτηρίζουν αναχρονιστικές οικονομίες αλλά και οπισθοδρομικές κοινωνίες, αφού καταργούν στην πράξη την ισονομία μεταξύ των πολιτών και την ανταγωνιστικότητα. Οι προνομιούχες επαγγελματικά συντεχνίες στην Χώρα μας έχουν σήμερα εξελιχθεί σε φατρίες εκπροσώπησης συμφερόντων που αρνούνται να επιδείξουν ακόμα και την ελάχιστη αλληλεγγύη στην κοινωνία, κλείνοντας την στρόφιγγα του οξυγόνου στις άλλες δραστηριότητες χωρίς εξαιρέσεις, με μόνο κριτήριο την διατήρηση των κεκτημένων....

Με εξαιρετική επινόηση δεκάδες επαγγέλματα έχουν τα τελευταία 40 χρόνια κλείσει, αφού η χορήγηση αδείας εξασκήσεως αυτών, δύναται να εξαρτάται από πλειάδα κριτηρίων, όπως τον αριθμό των  προσώπων που μπορούν να έχουν πρόσβαση στο επάγγελμα, την εκτίμηση ύπαρξης πραγματικής ή όχι ανάγκης μέσω γνωμοδότησης ελεγχόμενων οργάνων, από τυχόν γεωγραφικά όρια στο δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος, από ελάχιστες αποστάσεις μεταξύ των ασκούντων το επάγγελμα, από την απαγόρευση για την δημιουργία περισσότερων εγκαταστάσεων από το ίδιο πρόσωπο, από την επιβολή ή απαγόρευση για την διάθεση αγαθών από συγκεκριμένη επαγγελματική εγκατάσταση, από την επιβολή ή απαγόρευση για την άσκηση επαγγέλματος υπό ορισμένη εταιρική μορφή, από τον περιορισμό της συμμετοχής στο εταιρικό κεφάλαιο με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα των συμμετεχόντων, από την επιβολή υποχρεωτικών κατώτερων τιμών, είτε τέλος από την υποχρέωση του ασκούντα το επάγγελμα, να προσφέρει μαζί με τη δική του υπηρεσία και άλλες συγκεκριμένες υπηρεσίες.

Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός «παρακοινωνικού» συστήματος εξουσίας, κληρονομικού στις περισσότερες περιπτώσεις, που δημιουργεί πολίτες 2 κατηγοριών, εκείνους που δύνανται να νέμονται την πίτα της αγοράς με ειδικά προνόμια ακόμα και στην φορολόγηση, και εκείνους που πληρώνουν τα προσφερόμενα αγαθά και τις υπηρεσίες σε τιμές δυσανάλογες με την ποιότητα ή την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών.

Η αποκατάσταση των ανισοτήτων αυτών είναι σήμερα επιβεβλημένη περισσότερο από ποτέ. Οι ευνοημένοι της Χούντας που αγόρασαν τότε μια άδεια ΤΑΧΙ με χαρτόσημο των 20 ευρώ, δεν έχουν το δικαίωμα σήμερα, στην μέση της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η πατρίδα μας, να κρατούν όμηρο την Τουριστική Βιομηχανία της Χώρας ή τον αναξιοπαθούντα πολίτη που αδυνατεί να συντηρήσει το δικό του όχημα μετακίνησης.

Υπάρχει φυσικά πολιτική ευθύνη για όλα αυτά. Τα κλειστά επαγγέλματα διαμορφώθηκαν με νόμους που τους έφεραν στην Βουλή κάποιοι Υπουργοί, οι οποίοι έστω και σήμερα πρέπει να λογοδοτήσουν. Αυτοί, οι ίδιοι προσωπικά, εφόσον είναι στην ενεργή πολιτική ζωή, είτε οι πολιτικές τους παρατάξεις. Το παραμύθι πρέπει να τελειώνει, η κοροϊδία πρέπει να σταματήσει, το Ελληνικό Κράτος, πρέπει επιτέλους να μην είναι ο Εχθρός της ανάπτυξης και της Κοινωνίας των Πολιτών.

Οι συντεχνίες που θίγονται σήμερα, έχουν το στομάχι τους γεμάτο, προίκισαν τις θυγατέρες τους δεκαετίες τώρα, ασέλγησαν στο εισόδημα του Έλληνα εργαζόμενου και καταναλωτή κατ’ επανάληψη, εκβίασαν την κοινωνία και την ανίκανη ομολογουμένως διαχρονικά πολιτική τάξη, χωρίς ενδοιασμούς.
Η ιστορική συγκυρία της «κρίσης», τους δίνει όμως σήμερα μια μεγάλη ευκαιρία: Μια, χωρίς «ταξίμετρο», μοναδική περιήγηση «κοινωνικής αλληλεγγύης» & «ευαισθησίας», στην γη των σύγχρονων Ελλήνων.

Μ. Τζαφέρης, Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός
τ. Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας 2007 – 2009.
www.tzaferis.eu