Επίθεση από «Αγανακτισμένους» στο λιμάνι της Παροικιάς στην Πάρο δέχτηκε σήμερα το μεσημέρι ο βουλευτής Κυκλάδων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γιώργος Παπαμανώλης.
Μόλις ο βουλευτής έφτασε στο νησί με το πλοίο, μια ομάδα πολιτών τον προσέγγισε και τον πίεσε να τους ακούσει. Οι κάτοικοι κατάφεραν και έπεισαν τον βουλευτή να κάνει για μια σύντομη επίσκεψη μέχρι το Κέντρο Υγείας του νησιού, που βρίσκεται 100 μέτρα από το λιμάνι της Παροικιάς.
Έτσι και έγινε. Ο κ. Παπαμανώλης, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, πήγε στο Κέντρο Υγείας και οι κάτοικοι του έδειξαν την κατάντια δηλαδή την ανυπαρξία γιατρών και υποδομών....
«Αγωνίζομαι 30 χρόνια γι’ αυτό το πράγμα» εξήγησε στους παρευρισκόμενους «αλλά δεν γνώριζα την έκταση του προβλήματος» είπε.
Όταν όμως οι ντόπιοι, τον πίεσαν, εκείνος είπε: «Δεν με έχει ενημερώσει ο δήμαρχος Χρήστος Βλαχογιάννης για την σοβαρότητα της κατάστασης».
Η κουβέντα συνεχίστηκε και οι κάτοικοι πίεσαν τον βουλευτή τους να τους απαντήσει - με επιχειρήματα - γιατί ψήφισε το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ακολουθώντας την κομματική γραμμή αλλά βλάπτοντας τους κατοίκους της χώρας.
Ο κ. Παπαμανώλης θέλοντας να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση άρχισε να λέει ασυναρτησίες και ανοησίες, αλλά κανείς δεν τον πίστεψε. Μάλιστα για να δείξει ότι ενδιαφέρεται και ότι κρατάει το λόγο του είπε: «Τώρα θα πάρω τηλέφωνο την Αθήνα και θα γίνει χαμός», εννοώντας ότι θα πιέσει πρόσωπα και καταστάσεις σχετικά με το Κ.Υ..
Οι κάτοικοι όμως τον σταμάτησαν, λέγοντας του ότι αυτά γίνονται με επιστολές, με ερωτήσεις στη Βουλή και συναντήσεις με αρμοδίους, και ότι τα τηλεφωνήματα ενώπιον κοινού, είναι μόνο για τον εντυπωσιασμό του αγανακτισμένου πλήθους.
Όπως μας είπαν αυτόπτες μάρτυρες ο κ. Παπαμανώλης ήταν φανερά τρομοκρατημένος, καθώς την προηγούμενη ημέρα η Σύρος είχε γεμίσει αφίσες - με την φωτογραφία του έτερου βουλευτή Κυκλάδων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Παναγιώτη Ρήγα - που έγραφαν το γνώριμο «WANTED».
Τελικά το χουνέρι προς τον βουλευτή έληξε και τον άφησαν να φύγει χωρίς κανείς να του επιτεθεί ή να τον προσβάλει. Οι κάτοικοι απλά του έδειξαν ότι η κοροϊδία έχει και τα όρια της και απέδειξαν – έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών – κανείς δεν μπορεί να εμπαίζει την κοινωνία για πάντα.
Μόλις ο βουλευτής έφτασε στο νησί με το πλοίο, μια ομάδα πολιτών τον προσέγγισε και τον πίεσε να τους ακούσει. Οι κάτοικοι κατάφεραν και έπεισαν τον βουλευτή να κάνει για μια σύντομη επίσκεψη μέχρι το Κέντρο Υγείας του νησιού, που βρίσκεται 100 μέτρα από το λιμάνι της Παροικιάς.
Έτσι και έγινε. Ο κ. Παπαμανώλης, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, πήγε στο Κέντρο Υγείας και οι κάτοικοι του έδειξαν την κατάντια δηλαδή την ανυπαρξία γιατρών και υποδομών....
«Αγωνίζομαι 30 χρόνια γι’ αυτό το πράγμα» εξήγησε στους παρευρισκόμενους «αλλά δεν γνώριζα την έκταση του προβλήματος» είπε.
Όταν όμως οι ντόπιοι, τον πίεσαν, εκείνος είπε: «Δεν με έχει ενημερώσει ο δήμαρχος Χρήστος Βλαχογιάννης για την σοβαρότητα της κατάστασης».
Η κουβέντα συνεχίστηκε και οι κάτοικοι πίεσαν τον βουλευτή τους να τους απαντήσει - με επιχειρήματα - γιατί ψήφισε το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ακολουθώντας την κομματική γραμμή αλλά βλάπτοντας τους κατοίκους της χώρας.
Ο κ. Παπαμανώλης θέλοντας να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση άρχισε να λέει ασυναρτησίες και ανοησίες, αλλά κανείς δεν τον πίστεψε. Μάλιστα για να δείξει ότι ενδιαφέρεται και ότι κρατάει το λόγο του είπε: «Τώρα θα πάρω τηλέφωνο την Αθήνα και θα γίνει χαμός», εννοώντας ότι θα πιέσει πρόσωπα και καταστάσεις σχετικά με το Κ.Υ..
Οι κάτοικοι όμως τον σταμάτησαν, λέγοντας του ότι αυτά γίνονται με επιστολές, με ερωτήσεις στη Βουλή και συναντήσεις με αρμοδίους, και ότι τα τηλεφωνήματα ενώπιον κοινού, είναι μόνο για τον εντυπωσιασμό του αγανακτισμένου πλήθους.
Όπως μας είπαν αυτόπτες μάρτυρες ο κ. Παπαμανώλης ήταν φανερά τρομοκρατημένος, καθώς την προηγούμενη ημέρα η Σύρος είχε γεμίσει αφίσες - με την φωτογραφία του έτερου βουλευτή Κυκλάδων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Παναγιώτη Ρήγα - που έγραφαν το γνώριμο «WANTED».
Τελικά το χουνέρι προς τον βουλευτή έληξε και τον άφησαν να φύγει χωρίς κανείς να του επιτεθεί ή να τον προσβάλει. Οι κάτοικοι απλά του έδειξαν ότι η κοροϊδία έχει και τα όρια της και απέδειξαν – έστω και με καθυστέρηση δεκαετιών – κανείς δεν μπορεί να εμπαίζει την κοινωνία για πάντα.