Από τον Ιάκωβο Δημητριάδη-αναγνώστη
Οφείλει ο πρωθυπουργός να βγει και να εξηγήσει στον ελληνικό λάο τι συμβαίνει στο παρασκήνιο.
Είναι ιστορικά συγκλονιστικές οι στιγμές που ζούμε...
Αναδημοσιεύουμε από το Antinews.gr ...
Τον περασμένο Μάρτιο, μόλις έγινε αντιληπτό ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί να ζητήσει κι άλλα χρήματα από την Ευρώπη για να σώσει την οικονομία της, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου σκέφτηκε στα σοβαρά να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο που θα έλυνε το πρόβλημα της ελληνικής κρίσης μια και καλή. γράφουν οι New York Times και συνεχίζουν:
Με βάση αυτό το σχέδιο, η Ελλάδα θα μετέφερε 133 δισεκατομμύρια ευρώ (40% του δημόσιου χρέους της) στην ΕΚΤ, η οποία στη συνέχεια θα πλήρωνε τις ελληνικές υποχρεώσεις, εκδίδοντας ένα δικό της ευρωομόλογο.
Σύμφωνα με εκείνους που σκέφτηκαν και πρότειναν αυτή τη λύση, θα επρόκειτο για «μια αναδιάρθρωση χωρίς κούρεμα». Θα είχε ως αποτέλεσμα, έλεγαν, την ελάφρυνση της ελληνικής οικονομίας από το χρέος, την ικανοποίηση των τραπεζιτών και των οίκων αξιολόγησης, και τη επιστροφή στην ανάπτυξη.
Το εν λόγω σχέδιο αποτελούσε μια ονειρεμένη εναλλακτική λύση απέναντι στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις για ακόμη περισσότερη λιτότητα ως αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση της χώρας. Μάλιστα, ο Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να ζητήσει από ένα πολιτικό του σύμμαχο, και από τους δυο ιθύνοντες νόες του σχεδίου, έναν Βρετανό και έναν Έλληνα οικονομολόγο, να πιέσουν τους Ευρωπαίους να το αποδεχτούν. Σύμφωνα όμως με όσους συμμετείχαν στις συζητήσεις, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου αντιστάθηκε, ισχυριζόμενος ότι οι Γερμανοί και η ΕΚΤ δεν πρόκειται να συμφωνήσουν. Έτσι, η πρόταση μπήκε στο συρτάρι, και η Ελλάδα τώρα αναμένει ένα ακόμη πακέτο βοήθειας για να ξεφύγει από την απειλή της χρεοκοπίας.
Όπως λέει ο επικεφαλής του CEPS των Βρυξελλών Daniel Gros, «ήταν μια καλή ιδέα… θα έπρεπε όμως να προταθεί από τους Γερμανούς».
‘Όλα όμως δείχνουν πως η υπομονή των κατοίκων της Ελλάδας εξαντλείται. Τα ποσοστά της δημοτικότητας του Παπανδρέου έχουν πέσει κάτω από το 30%, και καθώς κυριαρχεί η αβεβαιότητα, οι Έλληνες συνεχίζουν να αποσύρουν τα χρήματά τους από το τραπεζικό σύστημα.
Οι δυο αρχιτέκτονες του σχεδίου έχουν πολύχρονες και στενές σχέσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Χαρακτηρίζουν τη πρότασή τους ως μετριοπαθή. Ο ένας είναι ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης του πανεπιστημίου των Αθηνών, που έχει διατελέσει σύμβουλος του ΓΑΠ από το 2004 έως το 2006. Ο άλλος είναι ο Άγγλος Stuart Holland, πρώην ανώτατο στέλεχος του κόμματος των Εργατικών, και παλιός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Βαρουφάκης απέστειλε πριν μερικές ημέρες ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό ζητώντας του να απορρίψει τους επαχθείς όρους της δεύτερης αυτής διάσωσης. «Όταν χρεοκοπείς, δεν λύνεις τα προβλήματα δανειζόμενος εκ νέου. Πρέπει ο ΓΑΠ να πει στους Γερμανούς φορολογούμενους ότι δεν μπορεί να πάρει κι άλλα λεφτά από αυτούς, τα οποία απλά θα καταλήξουν στους τραπεζίτες…».
Η βασική θέση του σχεδίου του είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγάλει αρκετά χρήματα ώστε να ξεπληρώσει το χρέος της. Σε αυτό συμφωνούν πολλοί. Θυμίζει μάλιστα τη ρήση του John Maynard Keynes: Αν σου χρωστάω μια λίρα έχω πρόβλημα, αλλά αν σου χρωστάω ένα εκατομμύριο λίρες, εσύ έχεις το πρόβλημα. Έτσι, το ελληνικό χρέος αποτελεί πρόβλημα τόσο της ίδιας της Ελλάδας όσο και της ΕΚΤ. Το τελευταίο διάστημα, οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες ξεφορτώνονται τα ελληνικά χαρτιά, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να είναι αυτή που διατηρεί στα χέρια της το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους. Εξ ου και η αντίθεσή της σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση ή κούρεμα.
Το σχέδιο που τελικά απορρίφθηκε, θα χρησιμοποιούσε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης ως μοχλό αναχρηματοδότησης των ευρωπαϊκών τραπεζών, και προώθησης ενός προγράμματος τύπου New Deal για επενδύσεις στην Ελλάδα.
Η μεταφορά του ελληνικού χρέους στα λογιστικά βιβλία της ΕΚΤ θα ήταν κρίσιμη, επειδή η τράπεζα, που έχει τη πλήρη στήριξη του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος , μπορεί να δανείζεται με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ ότι η Ελλάδα. Σύμφωνα με το σχέδιο, το χρέος θα πουλιόταν ως δεκαετές ομόλογο με επιτόκιο 3%, και η Ελλάδα θα ξεπλήρωνε την ΕΚΤ με το ίδιο 3% για δέκα χρόνια. Θεωρητικά, δεν θα υπήρχε κανένα κόστος για την ΕΚΤ.
«Ο Παπανδρέου καταλαβαίνει πως η τελευταία πρόταση για λιτότητα δεν μπορεί να πετύχει», λέει ο Γιάννης Βαρουφάκης. «Για αυτό και θα πειστεί πως το εναλλακτικό αυτό σχέδιο είναι και η μόνη ελπίδα για τον ελληνικό λαό… σήμερα ο πρωθυπουργός είναι σαν κάποιο άθεο που σταυροκοπιέται, ελπίζοντας στο θαύμα…», λέει.
S.A. από τους N.Y Times
By LANDON THOMAS Jr
Συγκλονιστική η αποκάλυψη των "Times" της Νέας Υόρκης για την εσωτερική κόντρα του Παπακωνσταντίνου σε προσπάθεια διάσωσης της Οικονομίας από τον πρωθυπουργό.Οφείλει ο πρωθυπουργός να βγει και να εξηγήσει στον ελληνικό λάο τι συμβαίνει στο παρασκήνιο.
Είναι ιστορικά συγκλονιστικές οι στιγμές που ζούμε...
Αναδημοσιεύουμε από το Antinews.gr ...
Τον περασμένο Μάρτιο, μόλις έγινε αντιληπτό ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί να ζητήσει κι άλλα χρήματα από την Ευρώπη για να σώσει την οικονομία της, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου σκέφτηκε στα σοβαρά να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο που θα έλυνε το πρόβλημα της ελληνικής κρίσης μια και καλή. γράφουν οι New York Times και συνεχίζουν:
Με βάση αυτό το σχέδιο, η Ελλάδα θα μετέφερε 133 δισεκατομμύρια ευρώ (40% του δημόσιου χρέους της) στην ΕΚΤ, η οποία στη συνέχεια θα πλήρωνε τις ελληνικές υποχρεώσεις, εκδίδοντας ένα δικό της ευρωομόλογο.
Σύμφωνα με εκείνους που σκέφτηκαν και πρότειναν αυτή τη λύση, θα επρόκειτο για «μια αναδιάρθρωση χωρίς κούρεμα». Θα είχε ως αποτέλεσμα, έλεγαν, την ελάφρυνση της ελληνικής οικονομίας από το χρέος, την ικανοποίηση των τραπεζιτών και των οίκων αξιολόγησης, και τη επιστροφή στην ανάπτυξη.
Το εν λόγω σχέδιο αποτελούσε μια ονειρεμένη εναλλακτική λύση απέναντι στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις για ακόμη περισσότερη λιτότητα ως αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση της χώρας. Μάλιστα, ο Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να ζητήσει από ένα πολιτικό του σύμμαχο, και από τους δυο ιθύνοντες νόες του σχεδίου, έναν Βρετανό και έναν Έλληνα οικονομολόγο, να πιέσουν τους Ευρωπαίους να το αποδεχτούν. Σύμφωνα όμως με όσους συμμετείχαν στις συζητήσεις, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου αντιστάθηκε, ισχυριζόμενος ότι οι Γερμανοί και η ΕΚΤ δεν πρόκειται να συμφωνήσουν. Έτσι, η πρόταση μπήκε στο συρτάρι, και η Ελλάδα τώρα αναμένει ένα ακόμη πακέτο βοήθειας για να ξεφύγει από την απειλή της χρεοκοπίας.
Όπως λέει ο επικεφαλής του CEPS των Βρυξελλών Daniel Gros, «ήταν μια καλή ιδέα… θα έπρεπε όμως να προταθεί από τους Γερμανούς».
‘Όλα όμως δείχνουν πως η υπομονή των κατοίκων της Ελλάδας εξαντλείται. Τα ποσοστά της δημοτικότητας του Παπανδρέου έχουν πέσει κάτω από το 30%, και καθώς κυριαρχεί η αβεβαιότητα, οι Έλληνες συνεχίζουν να αποσύρουν τα χρήματά τους από το τραπεζικό σύστημα.
Οι δυο αρχιτέκτονες του σχεδίου έχουν πολύχρονες και στενές σχέσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Χαρακτηρίζουν τη πρότασή τους ως μετριοπαθή. Ο ένας είναι ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης του πανεπιστημίου των Αθηνών, που έχει διατελέσει σύμβουλος του ΓΑΠ από το 2004 έως το 2006. Ο άλλος είναι ο Άγγλος Stuart Holland, πρώην ανώτατο στέλεχος του κόμματος των Εργατικών, και παλιός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Βαρουφάκης απέστειλε πριν μερικές ημέρες ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό ζητώντας του να απορρίψει τους επαχθείς όρους της δεύτερης αυτής διάσωσης. «Όταν χρεοκοπείς, δεν λύνεις τα προβλήματα δανειζόμενος εκ νέου. Πρέπει ο ΓΑΠ να πει στους Γερμανούς φορολογούμενους ότι δεν μπορεί να πάρει κι άλλα λεφτά από αυτούς, τα οποία απλά θα καταλήξουν στους τραπεζίτες…».
Η βασική θέση του σχεδίου του είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βγάλει αρκετά χρήματα ώστε να ξεπληρώσει το χρέος της. Σε αυτό συμφωνούν πολλοί. Θυμίζει μάλιστα τη ρήση του John Maynard Keynes: Αν σου χρωστάω μια λίρα έχω πρόβλημα, αλλά αν σου χρωστάω ένα εκατομμύριο λίρες, εσύ έχεις το πρόβλημα. Έτσι, το ελληνικό χρέος αποτελεί πρόβλημα τόσο της ίδιας της Ελλάδας όσο και της ΕΚΤ. Το τελευταίο διάστημα, οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες ξεφορτώνονται τα ελληνικά χαρτιά, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να είναι αυτή που διατηρεί στα χέρια της το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους. Εξ ου και η αντίθεσή της σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση ή κούρεμα.
Το σχέδιο που τελικά απορρίφθηκε, θα χρησιμοποιούσε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης ως μοχλό αναχρηματοδότησης των ευρωπαϊκών τραπεζών, και προώθησης ενός προγράμματος τύπου New Deal για επενδύσεις στην Ελλάδα.
Η μεταφορά του ελληνικού χρέους στα λογιστικά βιβλία της ΕΚΤ θα ήταν κρίσιμη, επειδή η τράπεζα, που έχει τη πλήρη στήριξη του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος , μπορεί να δανείζεται με πολύ χαμηλότερα επιτόκια απ ότι η Ελλάδα. Σύμφωνα με το σχέδιο, το χρέος θα πουλιόταν ως δεκαετές ομόλογο με επιτόκιο 3%, και η Ελλάδα θα ξεπλήρωνε την ΕΚΤ με το ίδιο 3% για δέκα χρόνια. Θεωρητικά, δεν θα υπήρχε κανένα κόστος για την ΕΚΤ.
«Ο Παπανδρέου καταλαβαίνει πως η τελευταία πρόταση για λιτότητα δεν μπορεί να πετύχει», λέει ο Γιάννης Βαρουφάκης. «Για αυτό και θα πειστεί πως το εναλλακτικό αυτό σχέδιο είναι και η μόνη ελπίδα για τον ελληνικό λαό… σήμερα ο πρωθυπουργός είναι σαν κάποιο άθεο που σταυροκοπιέται, ελπίζοντας στο θαύμα…», λέει.
S.A. από τους N.Y Times
