Δεν υπάρχει κάτι που να φοβίζει περισσότερο την οποιαδήποτε κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, απ το να την ξεπεράσουν τα γεγονότα, να γίνουν απρόβλεπτα και συνεπώς μη ελεγχόμενα. Χρειάζεται νέος τρόπος διαμαρτυρίας, που και να ξεσηκώνει τον κόσμο, και να δημιουργεί συνειδήσεις και να μην είναι αντιμετωπίσιμος από την εξουσία....
Στο Σύνταγμα μπορούν να στείλουν τα ΜΑΤ. Μπορούν να τους συμπεριφερθούν και σαν κυνηγοσκυλα, αφήνοντάς τους τη σωστή στιγμή, να βγάλουν το άχτι τους στον κόσμο. Μπορούν να στήσουν επεισόδια με τους γνωστούς παρακρατικούς... Τι θα γινόταν όμως αν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, γεμίζαν τα μπαλκόνια μας με Ελληνικές σημαίες; Θα τις κατέβαζαν από κάθε μπαλκόνι; Αδύνατο... Αντίστοιχα φανταστείτε, μια διαμαρτυρία όχι στο Σύνταγμα αλλά έξω από τα σπίτια μας.. Οι ένοικοι κάθε πολυκατοικίας, μια συγκεκριμμένη ώρα της ημέρας, να βγαίνουν στο δρόμο έξω από τα σπίτια τους. Οι καταστηματάρχες και οι πελάτες, έξω από τα μαγαζιά τους. Για μια ώρα κάθε μέρα, την ώρα των δελτίων ειδήσεων, να κλείνουν οι δρόμοι ΠΑΝΤΟΥ!! Που θα στείλουν τα ΜΑΤ... που τους κουκουλοφόρους, που τους προβοκάτορες... Χρειάζεται φαντασία. Tη σκέψη και τη δημιουργικότητα, δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν..
Παράλληλα, χρειάζεται και διατυπωμένη άποψη. Να εμπεδώσουμε όλοι μας πως ανώδυνες λύσεις στο πρόβλημά μας δεν υπάρχουν. Να ξεκαθαρίσουμε τις προτεραιότητές μας, και να διασφαλίσουμε τις πραγματικές ανάγκες μας, χωρίς να σκεφτούμε αν θα χάσουμε τα υπόλοιπα... Χαμένα είναι, όλα, μαζί κι η αξιοπρέπειά μας.. η ελπίδα μας. Να ρισκάρουμε και να θυσιάσουμε αυτά που απλόχερα μας έδωσαν για να μας βάλουν στο χέρι. Να πάψουμε να είμαστε προβλέψιμοι, να φύγουμε βήματα μπροστά και να μην μπορούν να ακολουθήσουν.
Απαιτούνται προτάσεις, που θα ξεκινήσουν όχι απλά από το τι πρέπει να γίνει, αλλά από το τι είναι διατεθιμένος ο καθένας μας να θυσιάσει..
Μη γίνουμε σαν τον φίλο μου αστυνομικό, που με χαρά διατυπώνει την άποψη "Εμάς μισθό κι επιδόματα, δε μας κόβει.. Εμας μας χρειάζεται".. Θα ρθει και γι αυτόν η ώρα που δε θα τον χρειάζεται..
AΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Στο Σύνταγμα μπορούν να στείλουν τα ΜΑΤ. Μπορούν να τους συμπεριφερθούν και σαν κυνηγοσκυλα, αφήνοντάς τους τη σωστή στιγμή, να βγάλουν το άχτι τους στον κόσμο. Μπορούν να στήσουν επεισόδια με τους γνωστούς παρακρατικούς... Τι θα γινόταν όμως αν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, γεμίζαν τα μπαλκόνια μας με Ελληνικές σημαίες; Θα τις κατέβαζαν από κάθε μπαλκόνι; Αδύνατο... Αντίστοιχα φανταστείτε, μια διαμαρτυρία όχι στο Σύνταγμα αλλά έξω από τα σπίτια μας.. Οι ένοικοι κάθε πολυκατοικίας, μια συγκεκριμμένη ώρα της ημέρας, να βγαίνουν στο δρόμο έξω από τα σπίτια τους. Οι καταστηματάρχες και οι πελάτες, έξω από τα μαγαζιά τους. Για μια ώρα κάθε μέρα, την ώρα των δελτίων ειδήσεων, να κλείνουν οι δρόμοι ΠΑΝΤΟΥ!! Που θα στείλουν τα ΜΑΤ... που τους κουκουλοφόρους, που τους προβοκάτορες... Χρειάζεται φαντασία. Tη σκέψη και τη δημιουργικότητα, δεν μπορούν να τις αντιμετωπίσουν..
Παράλληλα, χρειάζεται και διατυπωμένη άποψη. Να εμπεδώσουμε όλοι μας πως ανώδυνες λύσεις στο πρόβλημά μας δεν υπάρχουν. Να ξεκαθαρίσουμε τις προτεραιότητές μας, και να διασφαλίσουμε τις πραγματικές ανάγκες μας, χωρίς να σκεφτούμε αν θα χάσουμε τα υπόλοιπα... Χαμένα είναι, όλα, μαζί κι η αξιοπρέπειά μας.. η ελπίδα μας. Να ρισκάρουμε και να θυσιάσουμε αυτά που απλόχερα μας έδωσαν για να μας βάλουν στο χέρι. Να πάψουμε να είμαστε προβλέψιμοι, να φύγουμε βήματα μπροστά και να μην μπορούν να ακολουθήσουν.
Απαιτούνται προτάσεις, που θα ξεκινήσουν όχι απλά από το τι πρέπει να γίνει, αλλά από το τι είναι διατεθιμένος ο καθένας μας να θυσιάσει..
Μη γίνουμε σαν τον φίλο μου αστυνομικό, που με χαρά διατυπώνει την άποψη "Εμάς μισθό κι επιδόματα, δε μας κόβει.. Εμας μας χρειάζεται".. Θα ρθει και γι αυτόν η ώρα που δε θα τον χρειάζεται..
AΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
.jpg)
