Ο εμφανίσιμος νεαρός δημοσιογράφος που κάνει την πρακτική του ως ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Ουάσιγκτον (αυτό θα πει πολυτελείς ευκαιρίες για όλους) και στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού της ΝΔ -και επίσης εμφανίσιμου- κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου, που διατηρεί διαχρονικά πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια Αλαφούζου, γράφει αμισθί και σε site δημοσιογράφου του MEGάλου καναλιού τις απόψεις του. Τελευταία του τέτοια προσπάθεια γραφής, αφορά το πολύκροτο και "αλλόκοτο", όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει, συμβάν στο Sofitel της Ν. Υόρκης.
Για τον τσεβδό -πλην τίμιο- υπηρέτη της δημοσιογραφίας, η ουσία της υπόθεσης είναι μία και έχει να κάνει με το ρόλο που παίζει το σεξ, όχι μόνο στις προσωπικές ζωές των ανθρώπων, αλλά ως παράμετρος που καθορίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη δημόσια εικόνα κάθε προ(σ)βεβλημένης πολιτικής προσωπικότητας. Ο ανταποκριτής θεωρεί το γεγονός αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε το πόσο "γυμνό"- κυριολεκτικά και μεταφορικά- είναι κάθε δημόσιο πρόσωπο μπροστά στη δύναμη και την επιρροή που έχει το σεξ στη προσωπική του ζωή αλλά και το κόστος που μπορεί να επιφέρει για τη δημόσια εικόνα του.
Νιώθει, επίσης, ότι σε γενικές γραμμές...
τα πολιτικά πρόσωπα έχουν πέσει μόνα τους στην παγίδα που τα ίδια έφτιαξαν για τον εαυτό τους, προάγοντας την αντίληψη ότι το πρότυπο του καλού και άξιου πολιτικού είναι αυτό του οικογενειάρχη και σίγουρα του ανθρώπου που δεν άγεται και φέρεται από τις σεξουαλικές αδυναμίες του. Πιστεύει ότι είναι τα πρότυπα αυτά που χτίστηκαν σε εποχές πουριτανισμού και τα οποία όμως σήμερα στην εποχή των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων δείχνουν ξεπερασμένα και παρωχημένα.
Και προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Είναι το σεξ και οι ερωτικές περιπέτειες, μέσα στα νομίμως επιτρεπτά ανθρώπινα όρια φυσικά, δικαίωμα για κάθε δημόσιο πρόσωπο ή πολιτικό, όπως για όλους τους κοινούς πολίτες; Αναρωτιέται και απαντά ο ίδιος: "Πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με μία νέα πραγματικότητα που θέλει να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς μας με κριτήρια ρεαλιστικού πραγματισμού. Όχι με εξιδανικεύσεις, αλλά λαμβάνοντας ως δεδομένο αυτό ακριβώς το οποίο στο παρελθόν αποτελούσε ταμπού. Ότι στην πολιτική, όπως και σε κάθε άλλη κοινωνική δραστηριότητα, οι σχέσεις σεξουαλικότητας και η ερωτική παρόρμηση είναι όχι μόνο υπαρκτές αλλά και, ως ένα σημείο, υγιείς. Ας μη φοβόμαστε τους πολιτικούς και τα δημόσια πρόσωπα που βλέπουμε, υποθέτουμε ή εικάζουμε ότι το σεξ, ως έννοια πάντα με τις επιμέρους συνυποδηλώσεις της, έχει θέση στην προσωπική τους ζωή. Πολύ χειρότερη είναι για ένα δημόσιο πρόσωπο είναι μία καταπιεσμένη σεξουαλικότητα..."
Θέλω να συγχαρώ τον κ. Σπηλιωτόπουλο για τα προοδευτικά μυαλά που επιλέγει για συνεργάτες του και που πολλές φορές μοιάζουν να απενοχοποιούν και δικές του ανθρώπινες πράξεις. Άξιος ο μισθός τους...!
