«ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ όλα από µηδενική βάση...». Το είπε προχθές ο Γιώργος Παπανδρέου σ’ εκείνους κι εκείνες που συµµετείχαν στη Διυπουργική για τις αποκρατικοποιήσεις....
Η Ελλάδα πέρασε τις Συµπληγάδες των Βρυξελλών µε όρο να βρει 50 δισ. από την αξιοποίηση της δηµόσιας περιουσίας. Τώρα αυτό πρέπεινα γίνει – και δεν είναι εύκολο. Οπως δεν είναι εύκολα και πολλά άλλα. Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΎ είναι ένας πολιτικός που τηρεί όσα συµφωνεί. Είναι ο λόγος που τον εκτιµούν στο εξωτερικό. Ο Γιώργος είναι παντού. Η Ελλάδα πουθενά. Στο πουθενά είναι και πολλοί στην κυβέρνηση ή στη Βουλή – ενώ το ΠΑΣΟΚ ως κόµµα έχει πάψει σχεδόν να υπάρχει. Ουδείς – πλην ελαχίστων – θέλει να αναλάβει το κόστος των ιδιωτικοποιήσεων, των αναδιαρθρώσεων και τουγενικού συµµαζέµατος της χώρας. Ανοιχτοµάτης υπουργός διακρίνει τρεις κατηγορίες απροθύµων στη συµπολίτευση. Ολοι θα ήθελαν πρόωρεςεκλογές – αν και γιαδιαφορετικούς λόγους.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ: οι ιδιοτελείς. Είναι αυτοί που δεν βάζουν πλάτη γιατί ξέρουν ότι ο Παπανδρέου θα βγει νικητής αλλά αποδυναµωµένος από τις πρόωρες κάλπες. Αρα θα υπάρξουν νέες εσωκοµµατικέςισορροπίες, αλλά και προϋποθέσεις για µελλοντική αλλαγή σελίδας.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: οι ιδεολόγοι. Αυτοί πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ αυτοκαταστρέφεται. Οτι είναι πολιτική αυτοκτονία να αναλάβει µόνο του το πολιτικό κόστος εφαρµογής του Μνηµονίου, ενώ δεν έχει αποκλειστική ευθύνη για το ότι η χώρα έφθασε στη χρεοκοπία. Αρα πάµε σε εκλογές για να φτιάξουµε ευρύτερο κυβερνητικό σχήµα και να µοιραστούµε τη ζηµιά. Μετά βλέπουµε.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΡΙΤΗ: τα ναυάγια. Είναι όλοι αυτοί – κυβερνητικοί αλλά και βουλευτές– που δεν έχουν καµία όρεξη να κάνουν πολιτική, πόσωµάλλον να ασκήσουν εξουσία, στις συνθήκες που διαµορφώθηκαν από το Καστελλόριζο και µετά. Αυτοίή αυτές πουλάνε τρέλα και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση ή τον εαυτό τους. Θα ήθελαν να αφυπηρετήσουν σε πρώτη ευκαιρία.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ η δουλειά µε τους απρόθυµους; Οχι. Επαρκούν οι υπόλοιποι; Οχι. Αυτόείναι το πολιτικό πρόβληµα που αντιµετωπίζει την άνοιξη του 2011 ο Πρωθυπουργός και µαζί του η χώρα. Είµαστε στην εποχή του Μνηµονίου – ή, τέλος πάντων, στη φάση του εξορθολογισµού – µε το πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης. Είναι σαφές ότι το προσωπικό αυτό δεν θέλει ή δεν µπορεί ή – ακόµη χειρότερα – εξοργίζει µε την παρουσία του την κοινωνία.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ που άκουσε τον Παπανδρέου να λέει στη Διυπουργική ότι «πρέπει να τα δούµε όλα από το µηδέν», κατάλαβε ότι ο Πρωθυπουργός εννοούσε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια προσαρµογών ή διορθώσεων. Ολα πρέπει να γίνουν από την αρχή. Μόνο πουδεν αντιλαµβάνονται όλοι στο ΠΑΣΟΚ το νέο ξεκίνηµα µε τον ίδιο τρόπο. Μένει να φανεί πώς το εννοεί ο Πρωθυπουργός και µε ποιους θα το κάνει.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ
Η Ελλάδα πέρασε τις Συµπληγάδες των Βρυξελλών µε όρο να βρει 50 δισ. από την αξιοποίηση της δηµόσιας περιουσίας. Τώρα αυτό πρέπεινα γίνει – και δεν είναι εύκολο. Οπως δεν είναι εύκολα και πολλά άλλα. Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΎ είναι ένας πολιτικός που τηρεί όσα συµφωνεί. Είναι ο λόγος που τον εκτιµούν στο εξωτερικό. Ο Γιώργος είναι παντού. Η Ελλάδα πουθενά. Στο πουθενά είναι και πολλοί στην κυβέρνηση ή στη Βουλή – ενώ το ΠΑΣΟΚ ως κόµµα έχει πάψει σχεδόν να υπάρχει. Ουδείς – πλην ελαχίστων – θέλει να αναλάβει το κόστος των ιδιωτικοποιήσεων, των αναδιαρθρώσεων και τουγενικού συµµαζέµατος της χώρας. Ανοιχτοµάτης υπουργός διακρίνει τρεις κατηγορίες απροθύµων στη συµπολίτευση. Ολοι θα ήθελαν πρόωρεςεκλογές – αν και γιαδιαφορετικούς λόγους.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ: οι ιδιοτελείς. Είναι αυτοί που δεν βάζουν πλάτη γιατί ξέρουν ότι ο Παπανδρέου θα βγει νικητής αλλά αποδυναµωµένος από τις πρόωρες κάλπες. Αρα θα υπάρξουν νέες εσωκοµµατικέςισορροπίες, αλλά και προϋποθέσεις για µελλοντική αλλαγή σελίδας.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ: οι ιδεολόγοι. Αυτοί πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ αυτοκαταστρέφεται. Οτι είναι πολιτική αυτοκτονία να αναλάβει µόνο του το πολιτικό κόστος εφαρµογής του Μνηµονίου, ενώ δεν έχει αποκλειστική ευθύνη για το ότι η χώρα έφθασε στη χρεοκοπία. Αρα πάµε σε εκλογές για να φτιάξουµε ευρύτερο κυβερνητικό σχήµα και να µοιραστούµε τη ζηµιά. Μετά βλέπουµε.
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΡΙΤΗ: τα ναυάγια. Είναι όλοι αυτοί – κυβερνητικοί αλλά και βουλευτές– που δεν έχουν καµία όρεξη να κάνουν πολιτική, πόσωµάλλον να ασκήσουν εξουσία, στις συνθήκες που διαµορφώθηκαν από το Καστελλόριζο και µετά. Αυτοίή αυτές πουλάνε τρέλα και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση ή τον εαυτό τους. Θα ήθελαν να αφυπηρετήσουν σε πρώτη ευκαιρία.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ η δουλειά µε τους απρόθυµους; Οχι. Επαρκούν οι υπόλοιποι; Οχι. Αυτόείναι το πολιτικό πρόβληµα που αντιµετωπίζει την άνοιξη του 2011 ο Πρωθυπουργός και µαζί του η χώρα. Είµαστε στην εποχή του Μνηµονίου – ή, τέλος πάντων, στη φάση του εξορθολογισµού – µε το πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης. Είναι σαφές ότι το προσωπικό αυτό δεν θέλει ή δεν µπορεί ή – ακόµη χειρότερα – εξοργίζει µε την παρουσία του την κοινωνία.
ΥΠΟΥΡΓΟΣ που άκουσε τον Παπανδρέου να λέει στη Διυπουργική ότι «πρέπει να τα δούµε όλα από το µηδέν», κατάλαβε ότι ο Πρωθυπουργός εννοούσε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια προσαρµογών ή διορθώσεων. Ολα πρέπει να γίνουν από την αρχή. Μόνο πουδεν αντιλαµβάνονται όλοι στο ΠΑΣΟΚ το νέο ξεκίνηµα µε τον ίδιο τρόπο. Μένει να φανεί πώς το εννοεί ο Πρωθυπουργός και µε ποιους θα το κάνει.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ
