σήμερα πλέω σε μεγάλα πελάγη ευτυχίας και θα σας εξηγήσω πάραυτα το λόγο της ευτυχίας μου. Πριν όμως να σας συστηθώ.
Συνταξιούχος του δημοσίου ετών... κάτω των εξήντα. Κομμένα τα δώρα- 13ος και 14ος , μπήξιμο του ΛΑΦΚΑ, φορολογία έκτακτη 10%,12%,20%, δε γνωρίζω, έχω χάσει το λογαριασμό, φορολογία τακτική, Επικουρικά Ταμεία και Εφάπαξ σιγά να μην τα είδα εδώ και δυο χρόνια που...
βγήκα στη σύνταξη, ακρίβεια στην αγορά, ακρίβεια στα εισιτήρια, λεφτά από εδώ, λεφτά από εκεί, τσέπες τρύπιες και πορτοφόλι άδειο.
Εσείς δε χρειάζεται να μου συστηθείτε, αφού σας ξέρω χρόνια. Ήμουν παιδί και γέρασα κι εσείς εκεί, σταθερά στο πόστο σας για να με φροντίζετε και να υπερασπίζεστε το δίκαιό μου.Σταθερή αξία ή απαξία δε θα το πω εγώ, το λένε τα έργα σας τα πρότερα, τα τωρινά και θα το πουν και τα μελλούμενα.
Κι αφού γνωριστήκαμε, ας πάμε και στο λόγο της ευτυχίας μου.
Μια υποχρέωσή μου με ανάγκασε να περάσω από την Αττική Οδό σήμερα 6/2/2011. Στο έμπα της μου ζητήθηκαν 2,80 ευρώ, ήτοι κοντά χίλιες δραχμές. Με δραχμές υπολογίζω ακόμα, γιατί με βοηθάει να κάνω καλύτερη διαχείριση των χρημάτων μου. Το κατάπια, τι να έκανα! Έπρεπε να περάσω υποχρεωτικά για να εξυπηρετηθώ.
Ώσπου να φτάσω όμως στο αεροδρόμιο, το άρρωστο μυαλό μου σας έριξε τά... μπινελίκια!!! Και όσο σκεφτόμουν το αντίτιμο της επιστροφής, τόσο και τα μπινελίκια διπλασιάζονταν. Αυξήθηκαν δε με γεωμετρική πρόοδο, όταν υπολόγισα πόσες φρατζόλες ψωμί μου στερούσαν ...οι έχοντες.
Έντεκα φραντζόλες! Ναι, ακριβώς έντεκα, γιατί δεν έχω την πολυτέλεια να αγοράζω το ακριβό και πορεύομαι με το φτηνό των πενήντα λεπτών. (50Χ11=5,5ευρώ και το 1/5 από την δωδέκατη).
Είδατε, κύριε Ρέππα, πόσο καλά μαθηματικά έμαθε ο Νεοέλληνας? Εσείς γνωρίζετε να υπολογίζετε με τόση ακρίβεια την κάθε σας κίνηση και την κάθε σας ενέργεια που μας αφορά? Πολύ αμφιβάλλω! Αλλά όλα αυτά δε σας αφορούν κι είναι έξω από το θέμα της έκθεσης, όπως μου έγραφε ο δάσκαλος στο σχολείο.Επιστρέφω στο θέμα μας που είναι: "Ευτυχισμένος...τζαμπατζής!"
Λένε, πώς θαύματα δε γίνονται. Λάθος! Σας πληροφορώ πως γίνονται και μάλιστα ωραία. Πλησιάζοντας στα διόδια κι αφού φίλησα για τελευταία φορά τα 2,80 ευρώ μου, βλέπω μπροστά μου χέρια πολλά, χέρια αμέτρητα που μου μιλούσαν με τις κινήσεις τους. "Πέρνα, πέρνα και μη πληρώνεις στους λωποδύτες, στους κλέφτες, στους απατεώνες!"
Συγγνώμη, αλλά δεν είναι λόγια δικά μου αυτά. Είναι τα λόγια των χεριών, των χιλιάδων χεριών, κάποιων ανθρώπων αγανακτισμένων σαν κι εμένα . Ανθρώπων που υπολογίζουν το αντίτιμο των διοδίων με τις φραντζόλες ψωμιού που χάνουν καθημερινά.
Ναι, είμαι ευτυχισμένος... τζαμπατζής, γιατί έχασα μόνο τις 5,5 φραντζόλες μου και κέρδισα τις υπόλοιπες. Την επόμενη εβδομάδα έχω εξασφαλίσει τουλάχιστον το ψωμί μου!
Αφιερωμένο -"το τραγούδι μου"- σε σας, αλλά και στην κυρία Τζακρή, στη φτώχεια της οποίας συμπάσχω, μια κι αυτή διεκδίκησε για τους καφέδες της τα 29,.. τόσα ευρώ.
Για την υπογραφή
Τ.Κ.
δόκιμος και εξ ανάγκης δημοσιογράφος
