Γράφτηκε κάτι για ένα παιδικό μου φίλο το οποιό τω θεωρώ άδικο. Με το Αντωνάκη το Δροσινό μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά κ πορευτήκαμε μαζί μέχρι το λύκειο... Από τότε απλά τον πετυχαίνω στους δρόμους. Κρίμα να κατακρίνουμε ενα παιδί της γενιάς μας, που ούτε ξύλινο λόγο έχει, ούτε είναι επαγγελματίας πολιτικός, ούτε θα γίνει.
Που είναι το κακό να τον βρίσκεις κάποιον στα κωλόμπαρα? ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΣΥΧΝΑΖΟΥΝ Κ ΕΚΕΙ? Ας κάνουν όλοι οι υποψηφιοι βόλτα στο Κωλονάκι μας τοτε... Μακάρι να είχαμε κ αλλους Δροσινούς, παιδιά του μεροκάματου, τίμια κ ΒΟΛΙΩΤΕΣ αυθεντικοι. Και στην τελική καλύτερα ενας αναπτήρας παρά κωλόχαρτα με μαλακιές.
ΑΠΟ: ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ