Πήγε στην τηλεόραση, να πει τον πόνο του και τον καημό του.
Πήγε να πεί πόσο χρήσιμος είναι για τον τόπο μας
και πόσο απαραίτητος
Έδειχνε όμως κουρασμένος....
αμήχανος κι εξαντλημένος....
Προσπαθούσε να φωνάξει, μα η φωνή δεν έβγαινε...
Έδειχνε πως ήταν στα χαμένα. Σαν να έκανε αγγαρία....
Ο "φίλος" προσπαθούσε να φτιάξει ατμόσφαιρα. Μάταια όμως.
Τραβούσε κι αυτός τα δικά του ζόρια. Ποιος να τον καταλάβει;
Η συζήτηση δεν ζωντάνευε. Σαν Μεγάλη Παρασκευή
και οι δυο τους
Υπέμενε μαρτυρικά μέχρι να παράσει η ώρα.
Φαντάσου να πλήρωνε και ...παρκινγκ.
Ήθελε να κλείσει τα μάτια του κι όταν τ' ανοίξει
το μαρτύριο να έχει τελειώσει.
Πότε γέρασε; Είναι πια ένας συμπαθητικός γεράκος.
Κάποιοι όμως τον βάζουν να πολεμήσει.
Να γίνει με την "σοφία" του και την "δύναμή" του πάλι ο ¨Πρώτος πολίτης.
Δεν καταλαβαίνει και πολλά απ όσα του λένε και θυμάται πολύ
λιγότερα απ όσα ακούει.
-Μα δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι, του λέει ο ¨φίλος" του.
-Το ξέρω, το νιώθω ότι δεν μπορώ άλλο,
ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ
ΜΑ ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΑΚΟΜΑ.
Κ υ ρ ι ά κ ο, κ ο μ μ έ ν η η π λ ά κ α, ό τ ι
κ ι α ν έ χ ε ι ς ν α δ ώ σ ε ι ς
δ ε ν γ ο υ σ τ ά ρ ο υ μ ε ά λ λ ο.
π ά ρ ε τ ο γ ι α ο υ ρ τ ά κ ι σ ο υ κ α ι
...π α ί ξ ε π α ρ α π έ ρ α
.jpg)
