Κάτι σαν την εξέλιξη των ειδών, ας πούμε.
Το συγκεντρωτικό μοντέλο της παραδοσιακής καθημερινής εφημερίδας, που ανανεώνει το στατικό περιεχόμενό της ανά 24ωρο, εξαφανίζεται.
Τη θέση της παίρνουν άλλες, πιο ευέλικτες, προσαρμόσιμες και παραμετροποιημένες μορφές ενημέρωσης.
Και δεν είναι μόνον η ιστορική “L’ Humanite” που παλεύει σήμερα για την επιβίωσή της, ή το έτερο εμβληματικό φύλλο της ευρωπαϊκής Αριστεράς, η ιταλική “L’ Unita”, που έκλεισε πρόπερσι, οριστικά κατά τα φαινόμενα, έχοντας την ίδια μοίρα με μια άλλη καθημερινή «αιωνόβια» εφημερίδα που εκδιδόταν στην Ευρώπη απ’ το 1877 έως το 2013, της “International Herald Tribune”.
Ή η προμετωπίδα του ευρωπαϊκού φιλελεύθερου αστικού Τύπου, η βρετανική “Independent” που «βγαίνει» πια μόνον σε ηλεκτρονική μορφή, όπως το ίδιο κάνει κι ένα άλλο ιστορικό φύλλο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η “Christian Science Monitor”.
Ή ακόμα η ελληνική «Ελευθεροτυπία», που πέρασε στις σελίδες της εγχώριας εκδοτικής ιστορίας μαζί με μια σειρά άλλων ελληνικών τίτλων τα τελευταία χρόνια: «Απογευματινή», «Εξπρές», «Αδέσμευτος Τύπος», ημερήσιο «Βήμα» παλαιότερα κ.ά.
- από κείμενο του Νίκου Κυριακίδη στην Αυγή (ολόκληρο ΕΔΩ)
