Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Η διαφθορά είναι αγαπημένο θέμα.
Ειδικά όταν εκδηλώνεται σε αντικρινές όχθες, όταν προσωποποιείται σε διακεκριμένους πολιτικούς αντιπάλους, όταν πλήττει διασημότητες της πεντάρας.
Τότε η αδρεναλίνη ανεβαίνει, η έξαψη κορυφώνεται.
Μα και όταν δεν εκδηλώνεται, όταν δεν προσωποποιείται, η διαφθορά παραμένει αγαπημένο θέμα: τρέφεται με φήμες στα καφέ του Κολωνακίου, με «εμπιστευτικές πληροφορίες» στα δημοσιογραφικά γραφεία, με σκωπτικά σχόλια και αναθέματα στα social media και τις λαϊκές συναθροίσεις:
- Διάβασες το άρθρο του Σημίτη; Δεν ξέρει τίποτα για το φόνο, λέει. Δεν παραδέχεται ούτε την πολιτική ευθύνη για τους Τσοχατζόπουλους, τους Γιάννους και τους Τσουκάτους…Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ένας δημοσιογράφος όταν λειτουργεί ως ωτακουστής μιας καφενειακής κουβέντας ανάμεσα σε γνωστά απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ που, στο έμπα του σωτηρίου έτους 2019, εξακολουθούν να συχνάζουν στην Πλατεία ξομπλιάζοντας την κατάντια των συντρόφων τους – την ίδια την κατάντια τους∙ πολύ περισσότερο αν ο… ρεπόρτερ – ωτακουστής μεταφέρει τα συγκεκριμένα ωτακουστικά ρινίσματα, πακεταρισμένα στο άρθρο του προς ενημέρωση των αναγνωστών του;
- Εσύ διάβασες τι λέει ο Κατσανέβας για τον Σημίτη; Ο πιο διεφθαρμένος πρωθυπουργός όλων των εποχών, λέει. Και το τεκμηριώνει με αποδείξεις και ονόματα…
- Ντάξ τώρα! Κατσανέβας ο αδιάφθορος!.. Ρε φίλε, είσαι σοβαρός; Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ο τρελαμένος σώγαμπρος του Ανδρέα όταν κατηγορεί τον Σημίτη…
*******
Όπως και να ‘χει, χρησιμοποιώ ήδη τη συγκεκριμένη καφενειακή κουβέντα προκειμένου να ξαναπώ τα δικά μου για το ύφος και το ήθος της διαφθοράς στην εποχή του Τάπερμαν: «Θα ήταν ηλίθιος αν δεν τα ‘παιρνε!..», ήταν μια φράση που ακουγόταν όλο και πιο συχνά στη μικρή μας χώρα στη φάση της πλαστής ευμάρειας της Σημιτικής περιόδου. Ακόμα και από κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες, ακόμα και για μιζαδόρους της πολιτικής τύπου Siemens. Είναι η φράση που τοποθετούσε την κοινωνική ηθική στον πάτο των εθνικών μας, ας πούμε, αρετών και την πολιτική ηθική κάτω απ’ τον πάτο των αντίστοιχων πολιτικών. Μια φράση που, στην οκταετία του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού» οριοθέτησε την χώρα μας ως διεφθαρμένη χώρα…
Λοιπόν, που λέτε, η καφενειακή κουβέντα, της οποίας υπήρξα ωτακουστής, με ώθησε να βρω και να διαβάσω, το
άρθρο του… σώγαμπρου (του κ. Θόδωρου Κατσανέβα) για τον Κώστα Σημίτη∙ το οποίο δημοσιεύτηκε τις μέρες που προέκυψε το θέμα ανοίγματος των λογαριασμών του δεύτερου. Και το ‘φαγε η μαρμάγκα των διαπλεκομένων ΜΜΕ*. Η ίδια που «έτρωγε» κάθε αρνητικό δημοσίευμα εναντίον του επί οκταετίας «Τάπερμαν»
Ο Σημίτης «καρατομούσε μη αρεστούς δημοσιογράφους και εκπομπές σαν τον Τσαουσέσκου!», θυμίζει μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο δημοσίευμα ο Κατσανέβας. Ψέματα είναι; Γνωρίζω αρκετούς …φαγωμένους απ’ τον ολίγιστο, απόμακρο και φιδίσιο πρώην πρωθυπουργό. Αναφέρω δύο εντιμότατους φίλους μου τους οποίους έφαγε στην κυριολεξία: Μαλβίνα Κάραλη και Βασίλης Ραφαηλίδης…
*******
Αν εξαιρέσει κανείς την αμετροεπή αυτοαναφορικότητα που, συνήθως, συνοδεύει τον λόγο του, «το άρθρο που τό ‘φαγε η μαρμάγκα» του Θόδωρου Κατσανέβα δεν είναι παρά το αυτονόητο «κατηγορώ» ενός πολίτη της εποχής του Τάπερμαν, πράγμα που γνωρίζει κάθε κυβερνητικός συντάκτης της πρωθυπουργικής περιόδου Τάπερμαν αφού κάλυπτε τις πομπές του… Τάπερμαν:
● Το μέγα σκάνδαλο της φούσκας του χρηματιστηρίου,Τέλος, από το άρθρο του… αναξιόπιστου σώγαμπρου, κρατώ (περιβάλλοντάς την με την… αξιοπιστία μου) μια περιγραφή του εκσυγχρονιστικού τοπίου διαπλοκής όπως το καλλιέργησε και το λειτουργούσε ο αρχιερέας του, Κώστας Σημίτης: τα υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας ήταν προνομιακά πεδία του συγκροτήματος Λαμπράκη, το Υπουργείο Δημοσίων Έργων του συγκροτήματος Μπόμπολα και οι προμήθειες του ΟΤΕ και άλλων έργων σύγχρονης τεχνολογίας προνόμιο του συγκροτήματος Κόκκαλη. Επέλεξε τους αρεστούς και όχι τους αρίστους, έγινε φίλος με ομάδες συμφερόντων, κομπραδόρους επιχειρηματίες, μεσάζοντες, επίορκους συνδικαλιστές, πλιατσικολόγους εκδότες, αργυρώνητους δημοσιογράφους και κάθε είδους παράσιτα.
● Την προνομιακή σχέση του ανδρός με τους Γερμανούς και την Goldman Sachs σε συνάρτηση με την ετσιθελική (άνευ δημοψηφίσματος) ένταξή μας στο ευρώ,
● Τα περίφημα greek statistics, κλπ,κλπ,
● Το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων με τις απ’ ευθείας αναθέσεις και τις τεράστιες υπερκοστολογήσεις.
● Το όργιο των εξοπλιστικών με τους μεσάζοντες, τις υπερτιμολογήσεις και τις μίζες,
● Την σκανδαλώδη σχέση με τη Siemens – Χριστοφοράκο και την Intracom – Κόκκαλη.
Από το άρθρο Σημίτη δεν κρατώ τίποτε, δεδομένου ότι είναι ο πλέον αναξιόπιστος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης – πιο αναξιόπιστος κι απ’ το …δαχτυλίδι του: τον Γιωργάκη Παπανδρέου…
*Το άρθρο Κατσανέβα με βασικό τίτλο «Ο Γιάννος, ο Σημίτης και το
μεγάλο φαγοπότι» (slpress.gr) αναδημοσιεύτηκε μόνο από περιθωριακά σάιτ
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής
