Αν συνέβαινε κι αυτό δεν θα το άντεχαν.
Τι να έλεγαν; Ότι φταίει ο νόμος Παρασκευόπουλου;
Ότι ο Τσίπρας εξαπάτησε τα μέλη της επιτροπής;
Ότι το Νόμπελ είναι μαϊμού όπως η έξοδος από τα μνημόνια;
Πώς να χαρακτηρίσεις μετά, ψεύτη, απατεώνα, σταλινικό, φίλο των τρομοκρατών, αρχισυμμορίτη, αρχηγό σπείρας, βρομερό σκευωρό, αδίστακτο συνωμότη, χυδαίο λαϊκιστή, προδότη, ό,τι πιο τοξικό έχει γεννήσει ο τόπος, έναν νομπελίστα; Θα σηκώνονταν και οι πέτρες.
Τώρα όμως που ο Τσίπρας έχασε τη μάχη του Νόμπελ, όπως όλες τις άλλες, η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά.
Ο αρχηγός θα ζητάει εκλογές τρεις φορές την ημέρα, ο Άδωνις θα τάζει Ειδικά Δικαστήρια ακόμη και στους κλητήρες των υπουργείων, ο Βορίδης θα καταθέτει ιδέες για να προστατευθεί το αστικό σύστημα από τους κατσαπλιάδες της Αριστεράς, ο Σαμαράς θα καταθέτει μηνύσεις σ' ό,τι κινείται και μιλάει, τα μέσα ενημέρωσης που στηρίζουν τη Νέα Δημοκρατία θα κυνηγούν με κάθε μέσο τον Πάνο Καμμένο, θα παρακαλούν να μην υποχωρήσουν οι Γερμανοί στο θέμα των συντάξεων και θα δημοσιεύουν δημοσκοπήσεις που θα μεγαλώνουν τη διαφορά ανάμεσα στη Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ τρεις μονάδες κάθε μήνα μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει εκτός Βουλής και η Ν.Δ να πιάσει 80%.
Ευτυχώς δεν θα αλλάξει κάτι...
Tάσος Παππάς
efsyn.gr
