ΑΠΕ - ΕΡΤ: ΟI KΡΑΥΓΕΣ και η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Κάθε κρούσμα παραπληροφόρησης ή γκάφας (και δεν είναι λίγα) ενός δημόσιου μέσου ενημέρωσης (όπως τώρα με το ΑΠΕ για τις συντάξεις) συνοδεύεται με κραυγές πολλών που ζητάνε να κλείσουν (με πιο συνηθισμένο επιχείρημα ότι τα πληρώνουμε, παρ ότι το κόστος είναι ελάχιστο).
Δεν υπάρχει Ευρωπαική χώρα χωρίς δημόσια μέσα ενημέρωσης (τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, πρακτορεία, ιστοσελίδες) και αυτό απαντάει στους ''αγανακτισμένους'' που δηλώνουν Ευρωπαιστές.


Εκείνα που απουσιάζουν είναι απαράβατοι κανόνες ανεξάρτητης λειτουργίας των μέσων αυτών. Ενας υπουργός να μην έχει δυνατότητα παρέμβασης, να μην διορίζει διοικήσεις με τις εκάστοτε συγκυριακές πλειοψηφίες, να μην τα θεωρεί ιδιοκτησία του.
Αυτή η ευκαιρία, χάθηκε όταν επαναλειτούργησε η ΕΡΤ αλλά δεν παύει ν αποτελεί ζητούμενο. Αν η πληροφόρηση αφεθεί αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, οι πιθανότητες να ενημερωνόμαστε από "Τατιάνες'' (και όχι μόνο), είναι περισσότερες από πολλές...

Γιάννης Παντελάκης (από fb)