Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ των τελευταίων ΧΡΟΝΩΝ στο φετινό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΚΕ-ΚΝΕ στο ΒΟΛΟ

Ολοκληρώθηκαν το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη οι διήμερες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ στο Βόλο. 

Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου – η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων – αποτελεί παρακαταθήκη για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας, δείχνει το δρόμο της αισιοδοξίας και της ελπίδας για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις νέες: τη συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού.

            Ο χώρος του πάρκου Ρ. Φεραίου από την Παρασκευή το απόγευμα γέμισε με εκατοντάδες επισκέπτες που περιηγήθηκαν στην έκθεση πρωτότυπου υλικού από την ηρωική πορεία των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ. Το θερμό χειροκρότημα απέσπασε η παράσταση «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη με τον Τάσο Σωτηράκη να πραγματοποιεί μια συγκλονιστική ερμηνεία. Η συζήτηση με την Κ. Παπαϊωάννου για τις εξελίξεις στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και τις θέσεις του ΚΚΕ προσέλκυσε το ενδιαφέρον φοιτητών και εργαζομένων στο ίδρυμα, ενώ τα νεανικά συγκροτήματα και το λαϊκό γλέντι αργά το βράδυ συντρόφευσαν τον κόσμο με όμορφες μελωδίες.

            Το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη από νωρίς άρχισαν να γεμίζουν τα καθίσματα του θερινού δημοτικού θεάτρου. Το μουσικο-θεατρικό αφιέρωμα στον Κώστα Βάρναλη έδωσε τη σκυτάλη στην ομιλία του Κώστα Αβραμόπουλου, μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ (επισυνάπτεται στο τέλος). Στη συνέχεια στη σκηνή βγήκε ο Μίλτος Πασχαλίδης παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με τραγούδια του από την πλούσια δημιουργική του πορεία. Στο λαϊκό στέκι παρουσιάστηκε μουσικοχορευτικό αφιέρωμα στις εξόριστες γυναίκες, ενώ η βραδιά έκλεισε με το ρεμπέτικο – λαϊκό γλέντι.

Ομιλία Κώστα Αβραμόπουλου, μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ

 στο Φεστιβάλ ΚΚΕ – ΚΝΕ στο Βόλο

8-9-2018

Το Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ 50 χρόνια ΚΝΕ βρίσκεται σε εξέλιξη απ’ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα. Στο μεγάλο αυτό ταξίδι του που κορυφώνεται με το κεντρικό Φεστιβάλ στην Αθήνα στις 20, 21 και 22 Σεπτέμβρη, χιλιάδες λαού και κυρίως νέοι και νέες είχαν και έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν  πολύμορφες εκδηλώσεις, δραστηριότητες, συζητήσεις και φυσικά την ομιλία του Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ.

Το κεντρικό  σύνθημα «ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος… Σίγουρος δρόμος… Τώρα είναι δικό σου αυτός ο δρόμος!», είναι εμπνευσμένο από το ποίημα «καπνισμένο τσουκάλι» του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Φιλοδοξία μας το μήνυμα  του Φεστιβάλ να φτάσει σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατική, λαϊκή γειτονιά, σε κάθε χώρο της εκπαίδευσης, σε κάθε χωριό, σε όλους όσους βιώνουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Το σύνθημα, εκφράζει το κάλεσμα του ΚΚΕ στη νέα γενιά της χώρας μας,  να ακολουθήσει το δρόμο που περπάτησαν χιλιάδες αγωνιστές, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να λογαριάσουν κόπους και θυσίες, χωρίς να δειλιάσουν μπροστά στις δυσκολίες, γιατί αγωνίζονταν για ανώτερα ιδανικά, γιατί είχαν δίψα για ζωή.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι Κνίτες και οι Κνίτισες εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, από την εκατοντάχρονη πορεία του τιμημένου ΚΚΕ, παίρνουμε δύναμη από την ηρωική ιστορία μας, γινόμαστε πιο ικανοί και ετοιμοπόλεμοι.

Όπλο μας είναι η επιστημονικά επεξεργασμένη στρατηγική του, που βασίζεται στα συμπεράσματα από τη μελέτη της ιστορίας του Κόμματός μας, του Δ.Κ.Κ., των αιτιών που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού.

Κοιτάμε κατάματα τα λάθη μας, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, ώστε να γίνουμε πιο ικανοί στην οργάνωση της εργατικής- λαϊκής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την πολιτική της εμπορευματοποίησης της παιδείας, στη μάχη για την παιδεία των σύγχρονων αναγκών, για πραγματική μόρφωση, για την εξασφάλιση του δικαιώματος στη δουλειά  για όλους τους νέους και τις νέες, σε ρήξη με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Κάθε μικρή ή μεγάλη κατάκτηση είναι συνδεδεμένη με την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, των μελών και των στελεχών του. Έχουμε βαθιές ρίζες στο λαό, ποτισμένες με το αίμα του. Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει, τον ανθό των καλύτερων παιδιών του.

Στο κέντρο της προσοχής μας και στο μυαλό μας έχουμε την Ελλάδα της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού- κομμουνισμού.

Συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα, χωρίς να υπολογίζουμε κόπους και θυσίες. Ξέρουμε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι παντοδύναμος, δεν είναι αιώνιος. Η πορεία για την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δεν μπορεί να ανακοπεί.

Η προσπάθειά μας για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος μας, σε ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο είναι ασίγαστη. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να ανταποκριθούμε στη μεγάλη ευθύνη που έχουμε απέναντι στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στο λαό, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση δικαιωμάτων, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.

Υποσχόμαστε να κρατήσουμε ψηλά την κόκκινη σημαία που βάφτηκε με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών ηρώων του λαού μας. Και θα κάνουμε  ότι περνάει από το χέρι μας για να μη γίνεται το Κόμμα μας καρυδότσουφλο, που θα άγεται και θα φέρεται στα πλαίσια του συστήματος, της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης, βάζοντας πλάτη στην προώθηση αντιλαϊκών μέτρων, όπως κάνουν άλλοι, στο όνομα της «αριστεράς».

Ο βασικός παράγοντας που θα κρίνει την αποτελεσματικότητα του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, στην ταξική πάλη, είναι  η οικοδόμηση γερών και μαζικών κομματικών οργανώσεων στους βιομηχανικούς κλάδους παραγωγής, στο εμπόριο, στον επισιτισμό, στον τουρισμό, στις υπηρεσίες, στους μισθωτούς επιστήμονες, στην υγεία, στα σχολεία και στις σχολές.

Μπορούμε και πρέπει να φτάσουμε στο τέλος του 2018 με το κεφάλι ψηλά- και η Κομματική μας Οργάνωση- ότι ανταποκρινόμαστε στο βασικό αυτό καθήκον.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι φίλοι και οι φίλες του ΚΚΕ, προσπαθούμε να γινόμαστε ολοένα και ικανότεροι να συνδεόμαστε με πλατιές εργατικές μάζες, να τις βάζουμε στην πάλη, να τις οργανώνουμε ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που σμπαραλιάζει εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, κατακτήσεις ανάσας για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανεβάζει την προπαγάνδα της. Παραμυθιάζει το λαό για τη λεγόμενη « μεταμνημονιακή εποχή», την «επιστροφή στην κανονικότητα», καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες περί « δίκαιης ανάπτυξης».

Η νέα εποχή που επικαλείται η κυβέρνηση έχει ως θεμέλιο της τα σμπαραλιασμένα δικαιώματα των εργαζόμενων.

Προσπαθεί να κρύψει ότι υπηρέτησε και υπηρετεί με συνέπεια την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και την ενίσχυση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Σ’ αυτή τη στρατηγική προσπαθεί να εγκλωβίσει εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, αξιοποιώντας και τον κάλπικο καυγά  με τη ΝΔ.

Προσπαθεί να κρύψει ότι όλες οι επιλογές των αστικών κομμάτων, είτε αφορούν την αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση, είτε αφορούν την ανυπαρξία χρηματοδότησης για έργα  ανάσας για το λαό, όπως είναι η αντιπυρική, η αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, είτε αφορούν την βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ., γίνονται γιατί υπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος και της αστικής τάξης που έχει την εξουσία.

Και όλα αυτά υλοποιούνται μέσω των αστικών κομμάτων και των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Αρκεί μια ματιά στην πολιτική και πρακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όλο το προηγούμενο διάστημα, για να διαπιστώσει κανείς την απλή αλλά μεγάλη αυτή αλήθεια.

Διατήρησε και εφαρμόζει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ψήφισε με τη ΝΔ και τις άλλες αστικές δυνάμεις το 3^ο μνημόνιο, στα πλαίσια του οποίου πέρασε νόμους μέσα από τους οποίους εντάθηκε η εκμετάλλευση, της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Και αυτό το γνωρίζουν καλά εκατομμύρια εργαζόμενοι που ζουν τη βαρβαρότητα και δε μπορούν να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους σε ότι αφορά την Υγεία, την Παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κ.λ.π., και μάλιστα σε μια περίοδο που αυξάνεται ο πλούτος που παράγουν με τη δουλειά τους.

Το ξέρουν οι χιλιάδες άνεργοι και οι ευκαιριακά απασχολούμενοι, μέσα από την πανσπερμία των εργασιακών σχέσεων βαρβαρότητας που ισχύουν σήμερα.

Το ζουν καθημερινά οι αυτοαπασχολούμενοι που συνθλίβονται  καθημερινά από τα μονοπώλια, το κράτος και τις τράπεζες.

Το βιώνουν οι συνταξιούχοι, που  βλέπουν να χτυπιέται παραπέρα ο κοινωνικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης και να μειώνονται δραματικά οι συντάξεις τους.

Το ζουν οι χιλιάδες φτωχομεσαίοι αγρότες, τα χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά που σπρώχνονται στη φτώχεια και στον αφανισμό. Στο αβάσταχτο κόστος παραγωγής και τις πολύ χαμηλές τιμές, που οδηγούν τους φτωχομεσαίους αγρότες σε αδιέξοδο, έρχεται να προστεθεί  η έλλειψη αποζημιώσεων σε εκτεταμένες ζημιές  από φυσικές καταστροφές. Βασική   αιτία είναι η ΚΑΠ που συναποφασίστηκε  στα πλαίσια της ΕΕ,  εφαρμόστηκε από όλες τις κυβερνήσεις και τη σημερινή.

Τεκμηριώνεται επίσης από τη δυνατότητα που έχουν οι εργοδότες σε μεγάλο βαθμό να προσλαμβάνουν και να απολύουν όποτε και όπως θέλουν, να μην πληρώνουν κανονικά, μετατρέποντας ουσιαστικά τους χώρους δουλειάς σε σύγχρονα στρατόπεδα εργασίας. Εκμεταλλεύονται το δικαίωμα που έχουν σε ότι αφορά τις ομαδικές απολύσεις, το δικαίωμα να απασχολούν εργαζόμενους με διάφορες εργασιακές σχέσεις- λάστιχο, τις διαλυμένες ΣΣΕ, το παραπέρα χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος.    

Το ζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα που φορτώθηκαν με νέους φόρους, ενώ διατηρήθηκαν οι προκλητικές απαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο.

Το ζουν οι εργατικές οικογένειες που έχασαν και χάνουν κάθε μέρα τους δικούς τους, μέσα από τα εργατικά «ατυχήματα», ουσιαστικά πρόκειται για εγκλήματα στους τόπους δουλειάς, που είναι το αποτέλεσμα  της εντατικοποίησης και της έλλειψης μέσων προστασίας.

Το βλέπουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες στη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων   με ζεστό χρήμα, που εξασφαλίζεται από το ξεζούμισμα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μέσω των τεράστιων πλεονασμάτων.

Εκφράζεται μέσα από τον αυταρχισμό που εκδηλώνεται με στόχο την τρομοκράτηση του λαού. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η σύλληψη, κράτηση και μεταφορά με χειροπέδες τεσσάρων στελεχών του ΚΚΕ στη Λάρισα,  γιατί διέπραξαν τάχα το μεγάλο έγκλημα να πραγματοποιήσουν αφισοκόλληση προπαγανδίζοντας το Φεστιβάλ.

Και άκουσον άκουσον παραπέμφθηκαν σε δίκη με την απίστευτη κατηγορία της «διακεκριμένης φθοράς δημόσιας περιουσίας»! Βεβαίως, το νέο κρούσμα αυταρχισμού πήρε και θα συνεχίσει να παίρνει απάντηση μέσα από την ασίγαστη καθημερινή δράση μας.

Αποτυπώνεται ακόμη στην πύρινη λαίλαπα στην Αττική που έκανε κυριολεκτικά στάχτη μια ολόκληρη περιοχή, παράσυρε στο θάνατο 98 ανθρώπους και κατέστρεψε το βιος χιλιάδων οικογενειών.

Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν σ’ αυτή την καταστροφή.

Επικεντρώνουν την αντιπαράθεση σε πρόσωπα, στο επιχειρησιακό κομμάτι της Πυροσβεστικής, της Πολιτικής Προστασίας, στην αυθαίρετη δόμηση, στην κλιματική αλλαγή κ.λ.π.

Οι βαθύτερες πολιτικές αιτίες μένουν στο απυρόβλητο. Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι σε μεγάλους κινδύνους, εξαιτίας της πολιτικής που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά της, την εμπορευματοποίηση της γης, το χωροταξικό- αναπτυξιακό σχεδιασμό για το κεφάλαιο, τις μειωμένες κρατικές δαπάνες για την πυροπροστασία και πυρόσβεση, την έλλειψη σχεδιασμού, προετοιμασίας και μέτρων πρόληψης.

Στα πλαίσια της αντιπαράθεσης ακούσαμε για ανίκανους υπουργούς και στελέχη του κρατικού μηχανισμού, γενικότερα ότι δεν υπάρχει κράτος για να λειτουργήσει σε τέτοιες συνθήκες. Το κράτος υπάρχει, όμως λειτουργεί με σκοπό και πρώτη προτεραιότητα το πώς θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων, πως θα ενισχύει την καταστολή του εργατικού- λαϊκού κινήματος, πως θα ανταποκριθεί στις στρατιωτικές δαπάνες με Νατοϊκά κριτήρια. Ένα τέτοιο κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί την προστασία του λαού.   

΄Εργα υποδομής ζωτικής σημασίας για το λαό, όπως είναι η αντιπυρική προστασία, η αντιπλημμυρική προστασία, η αντισεισμική θωράκιση και άλλα, τα βλέπουν με τη λογική «κόστους – οφέλους» για τα επιχειρηματικά συμφέροντα με βάση τις επίσημες κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ.   

Μήπως με αυτή τη λογική δεν αντιμετωπίζει τόσο η κυβέρνηση όσο και ο δήμαρχος Βόλου και η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου το σοβαρό ζήτημα της καύσης σκουπιδιών της ΑΓΕΤ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό της περιοχής;

Το αστικό κράτος και οι τοπικοί θεσμοί του, περιφέρειες, δήμοι, φυσικά και ο δήμος Βόλου, είναι προσηλωμένοι στην ικανοποίηση των αναγκών και των επιδιώξεων του κεφαλαίου.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, επιδιώκουν και στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης, να θολώσουν το κύριο, ότι ταυτίζονται στον παραπάνω στόχο, όπως είναι η προώθηση της επιχειρηματικότητας, τα νέα φορολογικά βάρη, η ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η προώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας.

Ιεραρχούν σε τομείς που βρίσκονται στις προτεραιότητες του κεφαλαίου, όπως είναι η διαχείριση των απορριμμάτων, η παραχώρηση δημοτικής περιουσίας και γης στους επιχειρηματικούς ομίλους, πόρων στις Κ.Α.Λ.Ο., οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Υπερασπίζονται τη λεγόμενη οικονομική αυτοτέλεια της Τοπικής Διοίκησης, κ.α.

Να γιατί εμείς επιλέγουμε το ρόλο της αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική, ακόμη και εκεί που είμαστε πλειοψηφία.                                                                                                                                                             

Εκφράζεται επίσης μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να κατοχυρώνεται η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.  

Όλα αυτά τα μέτρα έχουν την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων. Η πολιτική που ακολουθείται από το ΣΥΡΙΖΑ  αποτελεί συνέχεια της πολιτικής των προκατόχων του. Επίσης ο πρωθυπουργός  ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει επιστροφή στις παθογένειες, όπως χαρακτηρίζει τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα που ξηλώθηκαν.

Είναι καθαρό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπηρετεί πιστά και με αποφασιστικότητα το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, και γι’ αυτό απολαμβάνει τη στήριξη  μεγάλου μέρους επιχειρηματιών.

Από τη μια υλοποιεί κατά γράμμα τις αντιδραστικές πολιτικές, και από την άλλη προσπαθεί να κοροϊδέψει το λαό ότι δήθεν κάτι καλύτερο μπορεί να προκύψει από την καπιταλιστική ανάπτυξη και να αρχίσει τάχα η επούλωση των πληγών, τώρα που η κυβέρνηση ανέκτησε την «πολιτική και οικονομική της αυτοτέλεια».

Προσπαθεί να κρύψει ότι η εκμετάλλευση,  η καταπίεση, η ανεργία, το μοίρασμα της φτώχειας από το φτωχό στο φτωχότερο θα είναι και την επόμενη μέρα των μνημονίων τα κύρια χαρακτηριστικά της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για ΣΣΕ και κατώτερο μεροκάματο, είναι μεγάλη απάτη. Αν πραγματικά ήθελε στην αναπλήρωση των απωλειών, θα είχε ψηφίσει την πρόταση των 500 συνδικάτων, που το ΚΚΕ έφερε ως πρόταση νόμου και η κυβέρνηση την απέρριψε ως «ανεδαφική» και αντισυνταγματική.

Να θυμίσουμε δε, ότι σε πολλούς κλάδους δεν υπάρχουν ΣΣΕ. Επίσης, η εργοδοσία διατηρεί πάντα το δικαίωμα άσκησης βέτο.  Δικαίωμα τους επίσης είναι να μην προσέρχονται για την υπογραφή ΣΣΕ. Και να σημειώσουμε την πανσπερμία των εργασιακών σχέσεων, που οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους έξω από τις όποιες κλαδικές συμβάσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει το νέο νόμο για τη μέση εκπαίδευση. Οι αλλαγές που προτείνονται, σύμφωνα με τα όσα έχει εξαγγείλει ο αρμόδιος υπουργός υποβαθμίζουν παραπέρα την όποια γενική μόρφωση αφού αυτή θα σταματάει ουσιαστικά στην Α΄ Λυκείου. Στόχος τους είναι μέσα και από τη μείωση  μαθημάτων στις επόμενες τάξεις, η προσαρμογή σε ένα υποβαθμισμένο σχολείο- φροντιστήριο και το άνοιγμα του δρόμου για συμπτύξεις μαθημάτων και ειδικοτήτων εκπαιδευτικών. Με τη Γ΄ Λυκείου  να μετατρέπεται σε ένα απέραντο εξεταστικό μαραθώνιο.

Η ΝΔ βρίσκεται σε αμηχανία γιατί βλέπει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προωθεί με άνεση ό,τι εκείνη δεν πρόλαβε, εισπράττοντας τα συγχαρητήρια του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ χαράσσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, υπερτονίζουν δευτερεύουσες διαφορές, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε χρεωκοπημένα δίπολα, σε δήθεν «προοδευτικά και αντιδεξιά» ή «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπα.

Τη βαθιά συμφωνία τους στην αντιλαϊκή πολιτική   που εφάρμοσαν και θα εφαρμόσουν στη συνέχεια, προσπαθούν  να κρύψουν μέσα από την κούφια αντιπαράθεση με νεροπίστολα. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπηρετούν την ίδια στρατηγική, τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. 

Η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος έντονων διεργασιών και εξελίξεων για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.

Ανάμεσα στο σημερινό διπολισμό  του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, η άρχουσα τάξη προωθεί την αναβίωση    κομμάτων μπαλαντέρ όπως το ΠΑΣΟΚ που τώρα έγινε ΚΙΝΑΛ  κ.ά. για να στηρίξουν μετεκλογικά κάποιο κυβερνητικό σχήμα.

Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για τη συγκρότηση «προοδευτικού» μετώπου, για συμμαχία με δυνάμεις   της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, ώστε να μην ξανάρθει η συντηρητική, νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά ΝΔ. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνονται δήθεν «προοδευτικά και αντιδεξιά μέτωπα»,   από δυνάμεις που παίρνουν άριστα στην υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής. Και στην ουσία ταυτίζονται πλήρως,  στρατηγικά με τον αντίπαλο τάχα  «δεξιό και συντηρητικό» πόλο.

Βασικός στόχος είναι ο εγκλωβισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας, να βάλουν νέα εμπόδια στην συσπείρωση πλατιών λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ, την ανατρεπτική πολιτική του.

Γ’ αυτό πέρα από το διπολισμό η αστική τάξη στήνει απέναντι από το ΚΚΕ και άλλα αναχώματα, μιας γιαλαντζί αριστεράς, που καλλιέργησε και καλλιεργεί  αυταπάτες με ουτοπικά συνθήματα και κυρίως  γιατί έπαιξε ρόλο στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, βλέπε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας κλπ.

Σε εξέλιξη βρίσκονται προσπάθειες για αναμόρφωση  του ακροδεξιού, φασιστικού χώρου, τόσο με τη δημιουργία καινούργιων σχημάτων, όσο και με τη στήριξη της Χ.Α. η οποία εντείνει τις σκοταδιστικές επιθέσεις ενάντια στο ΚΚΕ. Αυτός ήταν και είναι ο ρόλος της εγκληματικής συμμορίας των ναζιστών δολοφόνων.

Τελικά το εργατικό κίνημα  θα στείλει στα τσακίδια τα θρασύδειλα ναζιστικά κατακάθια, που είναι γέννημα της σαπίλας του καπιταλισμού.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να γυρίσουν την πλάτη, στο κάλεσμα της «ανανεωμένης» τάχα σοσιαλδημοκρατίας. Με τον αγώνα   και τη δική του συμμαχία, με συστράτευση με το ΚΚΕ, αξιοποιώντας την πείρα τους, να αχρηστεύσουν τις παγίδες που στήνονται και πάλι με σκοπό τον εγκλωβισμό τους.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες

Καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η εξωτερική πολιτική είναι συνέχεια της εσωτερικής.

Η  νέα εποχή για την οποία μιλάει η κυβέρνηση περιλαμβάνει την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή   της Ελλάδας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να κατοχυρώνεται η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, η γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης που για το λαό σημαίνει νέους μεγάλους κινδύνους.   

Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή είναι γρήγορες και επικίνδυνες. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές οξύνονται, για τον έλεγχο  των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας, Διάφορες οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες βρίσκονται σε εξέλιξη.

΄Εχουμε σχέδια αλλαγής συνόρων και ανταλλαγής εδαφών, όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας.

Τον Ιούλη του 2018 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Σκοπός αυτής της συνόδου ήταν η καλύτερη δυνατή προετοιμασία σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα πλαίσια των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τη Ρωσία και την Κίνα. Γενικότερα μέσα από την «Πρωτοβουλία Ετοιμότητας» θέλει να δημιουργήσει υποδομή, που θα επιτρέπει να αναπτύσσει άμεσα τις κατάλληλες δυνάμεις στα διάφορα μέτωπα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατήρησε και ενίσχυσε της αμερικανονατοίκές βάσεις και τα στρατηγεία, όπως για παράδειγμα είναι η βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών drones, και μάλιστα μέσα στα πόδια μας, στη Λάρισα,   εκσυγχρονίζει το αεροδρόμιο στον ΄Αραξο, που έχει την κατάλληλη υποδομή για πυρηνικά όπλα, η βάση ελικοπτέρων που ετοιμάζουν στην Αλεξανδρούπολη, η βάση στη Σύρο και φυσικά οι βάσεις στη Σούδα και στο ΄Ακτιο.

Την ίδια ώρα στα πλαίσια της ΕΕ δημιουργείται η υποδομή για κοινές επιχειρήσεις σε τρίτες χώρες εκτός συνόρων ΕΕ με  διάφορα προσχήματα. Η ΕΕ στρατιωτικοποιείται παραπέρα.

Τα μέτωπα είναι πολλά. Με αφορμή τις διαδικασίες για την ένταξη των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, έχει οξυνθεί η κατάσταση ανάμεσα στις ΗΠΑ με Ρωσία και Κίνα αλλά και της Ρωσίας με την Ελλάδα, που παίζει ρόλο σημαιοφόρου, στην προώθηση της Νατοϊκής πολιτικής στα Βαλκάνια.

Στα πλαίσια αυτά είχαμε και την υπογραφή της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ. Αυτό που καθορίζει την στάση μας απέναντι σ’ αυτή την συμφωνία είναι τα συμφέροντα των δύο λαών. Γι αυτό, χρόνια τώρα, αυτό που σημειώναμε είναι ότι η ονοματολογία είναι αδιέξοδη και παραπλανητική.

 Η συγκεκριμένη συμφωνία διατηρεί τα βασικά σημεία του αλυτρωτισμού, έτσι όπως αυτά εκφράζονται μέσα από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας και αφορούν, πχ τους όρους  «Μακεδονικό έθνος» , «Μακεδονική γλώσσα». Γι αυτό λέμε ότι πρόκειται για συμφωνία επικίνδυνη για τους δύο λαούς. Όπως επικίνδυνες και αλυτρωτικές είναι και οι θέσεις που λένε πχ ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική».

Ο κίνδυνος να βρεθεί η Ελλάδα στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ- Ρωσίας και Κίνας, είναι μεγάλος, με ότι αυτό συνεπάγεται για το λαό.

Την ίδια περίοδο έχουμε όξυνση των σχέσεων ΗΠΑ- Τουρκίας και σύσφιξη των σχέσεων Ρωσίας- Τουρκίας σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό πεδίο. Η οικονομία της Τουρκίας είναι σε καθοδική πορεία και ψάχνει στηρίγματα σε Κίνα, ΕΕ, Κατάρ.

Η ΕΕ ανησυχεί για τις οικονομικές εξελίξεις στην Τουρκία, μια χώρα που παίζει σημαντικό γεωστρατηγικό ρόλο στην περιοχή, τις επενδύσεις και τις θυγατρικές των ευρωενωσιακών τραπεζών, τις κοινοτικές εξαγωγές.

Οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ετοιμάζονται για νέες στρατιωτικές επιθέσεις απέναντι στη Συρία, με πρόσχημα και αυτή τη φορά την «χρήση χημικών» από τις δυνάμεις της κυβέρνησης του ΄Ασαντ, στο Ιντλίπ.

Εντείνονται οι πιέσεις ώστε να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, με το δίλημμα: ή αναγνώριση της «Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» ως ξεχωριστού κράτους, ή διαπραγμάτευση για συνομοσπονδία δύο συνιστώντων κρατών, συμφωνία χειρότερη και από το σχέδιο Ανάν.

Οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας βρίσκονται σε ανταγωνισμό, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο στην Ανατολική Μεσόγειο. Βεβαίως έχουν και κοινά συμφέροντα κατά των λαών. Συνεργάζονται σε διάφορους κλάδους οικονομίας.

Η τουρκική επιθετικότητα  κλιμακώνεται. Η αστική τάξη της Ελλάδας προκειμένου να υπερασπίσει τα δικά της συμφέροντα, εμπλέκεται όλο και περισσότερο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενισχύει τη σχέση της με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Προωθεί επίσης τις λεγόμενες τριγωνικές συμμαχίες με Κύπρο- Ισραήλ και Αίγυπτο, σε όφελος τάχα του λαού, ενώ στην ουσία παίζουν το δικό τους ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι και νέες

Την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μπορεί να την προστατέψει ο λαός μας, στηριγμένος στην αλληλεγγύη άλλων λαών της περιοχής και διεθνώς.

Ο λαός μας δικαίως ανησυχεί για τις εξελίξεις. Μπορεί και πρέπει με την οργανωμένη πάλη του να διεκδικήσει μαζικά:

-Καμιά εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

-Καμιά αλλαγή συνόρων και των διεθνών συνθηκών που τα έχουν καθιερώσει.

-Δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης με το λαό της Τουρκίας.

-Να κλείσουν οι Νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα.

-Να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το ΚΚΕ και το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρωτοστατούμε στον αγώνα κατά της εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Είναι καθαρό ότι θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, για καμία αλλαγή συνόρων, για να ηττηθεί ο ξένος εισβολέας.

Καμιά εμπιστοσύνη, καμιά ανοχή στην αστική τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο, για την προώθηση των δικών της συμφερόντων. Ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, είτε επιθετικός, είτε αμυντικός.

Θα επιδιώξουμε ως ΚΚΕ να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία.  Ακριβώς γι’ αυτό προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσα, με τον αντικομμουνισμό, τη συκοφαντία να περάσουν ιδιαίτερα στη νεολαία, ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ είναι ξεπερασμένες και επικίνδυνες.

Ο καπιταλισμός που σαπίζει μαζί με τη βαρβαρότητα που γεννάει για τους εργαζόμενους, φέρνει στην επιφάνεια τις πιο σκουριασμένες ιδέες.

Ενώ ισοπεδώνουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, παρουσιάζουν την ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα.

Στα πλαίσια της καπιταλιστικής κοινωνίας οι εκμεταλλευτές είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν, έχοντας μαζί τους το κράτος, την κυβέρνηση, τις δυνάμεις καταστολής. Επενδύουν για να κερδίσουν περισσότερα ή κλείνουν εργοστάσια, επιχειρήσεις πετώντας τους εργαζόμενους στο δρόμο, πάλι για τα δικά τους κέρδη.

Σκεφτείτε,  πόσοι αλήθεια καπιταλιστές που χρωστάνε εκατομμύρια στο Δημόσιο, έπαθαν κάτι;

Ενώ την ίδια ώρα αν κάποιος εργαζόμενος χρωστάει κάτι, το ίδιο αυτό Δημόσιο θα του πάρει και το τελευταίο ευρώ που διαθέτει σε ένα λογαριασμό, θα του πλειστηριάσει το σπίτι, θα του κρατήσει το μισθό. Ή προχωράει με τις ευλογίες της κυβέρνησης σε διακοπές ρεύματος σε λαϊκά σπίτια, όπως η ΔΕΗ και η ΔΕΔΗΕ της περιοχής σας.

Να γιατί λέμε ότι είναι πλάνη η ατομική ελευθερία. Σκεφτείτε πόσο ελεύθερος είναι σήμερα ένας νέος που κολυμπάει μέσα στη φτώχια, την ανεργία, την υποαπασχόληση, τη μαύρη εργασία ; Πόσο ελεύθερη είναι μια νέα κοπέλα που πάει για δουλιά και αναγκάζεται να υπογράψει ότι δεν πρόκειται να μείνει έγκυος όσο καιρό θα δουλεύει στην εταιρεία;

Όταν λοιπόν μιλάμε για ελευθερία, δημοκρατία κ.λ.π., θα πρέπει να βάζουμε το ερώτημα: Ελευθερία για ποιον; Για ποια τάξη; Δημοκρατία για ποια τάξη; Για τους εκμεταλλευτές ή γ’ αυτούς που ζουν την εκμετάλλευση;

Νέοι και νέες, εργαζόμενοι σκεφτείτε ποιο είναι πραγματικά το «παλιό και ξεπερασμένο» και ποιο είναι το «σύγχρονο και νέο»;

Το παλιό και το  ξεπερασμένο εκφράζεται μέσα από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που γεννάει φτώχεια και εξαθλίωση, οικονομικές κρίσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους και κάνει το λαό να υποφέρει.

Το πραγματικά σύγχρονο και νέο είναι η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που έχουν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, να αξιοποιούνται για να μπορούν οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με καλύτερες συνθήκες, λιγότερο χρόνο, να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Αναγκαία προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελεί  η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, που είναι η πηγή της εκμετάλλευσης και του κέρδους, το βασικό εμπόδιο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

Η λύση για το λαό και τη νεολαία δεν είναι η συνεχής εναλλαγή των κομμάτων και κυβερνήσεων, με την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση.

Θυμηθείτε, η επιλογή του μικρότερου κακού, οδηγεί στο μεγαλύτερο. Καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, που με συνέπεια υπηρέτησαν και υπηρετούν τα συμφέροντά του.

Τώρα ξέρετε, τους γνωρίσατε από πρώτο χέρι, ο ένας συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο άλλος.

Δυναμώστε το ΚΚΕ παντού, στα σωματεία, στις εκλογές, είτε αυτές αφορούν το κοινοβούλιο, είτε την ευρωβουλή, είτε τις τοπικές.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ότι από καλύτερες θέσεις το εργατικό κίνημα μπορεί να διεκδικήσει, να αποσπάσει κατακτήσεις, να φρενάρει την αντιλαϊκή επίθεση.

Θυμηθείτε, μέσα στα χρόνια της κρίσης το ΚΚΕ με τις θέσεις και τη δράση του, ήταν δίπλα στους εργαζόμενους, στους απολυμένους, στους άνεργους, στους απλήρωτους, στους συνταξιούχους, στη νεολαία.

Την επόμενη μέρα των εκλογών, όποιος κι αν είναι κυβέρνηση, αυτό που χρειάζεται για το λαό είναι ένα ισχυρό ΚΚΕ απέναντι στη λαίλαπα που έρχεται, στη δράση του κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ. Γιατί είμαστε το Κόμμα που παλεύει για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική εξουσία.

Οι αντικειμενικές δυνατότητες για να έχουμε τη ζωή που μας αξίζει υπάρχουν.

Η χώρα μας διαθέτει ορυκτό πλούτο, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, βασικά μέταλλο. Διαθέτει σημαντική τηλεπικοινωνιακή υποδομή, έχει μεγάλες δυνατότητες ενεργειακής επάρκειας, ανάπτυξης των μεταφορών και πολλά πλεονεκτήματα της αγροτικής παραγωγής.

Το ζητούμενο είναι να περάσει η εξουσία στην εργατική τάξη, ώστε να γίνουν κοινωνική- κρατική ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, οι υποδομές, τα λιμάνια, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες.  Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα θα αναπτυχθούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί,  στους οποίους θα μπουν όλοι οι αγρότες που έχουν μικρή ιδιοκτησία γης.

Στο κέντρο της πρότασής μας, στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας, ο λαός και τα παιδιά του, ασκούν οι ίδιοι την εξουσία, ελέγχουν όσους εκλέγουν για το αν ανταποκρίνονται σε αυτά για τα οποία εκλέχτηκαν, με δικαίωμα να τους ανακαλέσουν άμεσα αν δεν ανταποκρίνονται.

Οι εκπρόσωποι του λαού δεν αποσπώνται από την παραγωγική διαδικασία, δε διαχωρίζονται από τη βάση που τους εξέλεξε, δεν έχουν κανενός είδους προνόμια.   

Πυρήνας της νέας εξουσίας γίνεται η παραγωγική μονάδα, ο χώρος δουλειάς και αντίστοιχα για τους νέους και τις νέες που σπουδάζουν οι χώροι εκπαίδευσης. 

Η εργατική εξουσία με το δικό της κράτος, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο θα μπορέσει να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, να πετύχει την πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, με στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.  

Οι εργαζόμενοι έχουν λόγο για το τι, πόσο και πως πρέπει να παραχθεί. Ποιοι κλάδοι  πρέπει να αναπτυχθούν και με ποια προτεραιότητα, τι επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό χρειάζεται .

Σ’ αυτό το δρόμο ανάπτυξης μπορεί να εξαλειφτεί η ανεργία, να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι υπηρεσίες δημόσιας και δωρεάν υγείας, παιδείας, ασφάλισης. Να αναδειχθεί η πολιτιστική και αθλητική λαϊκή δημιουργία. Να εξασφαλιστεί ποιοτική και φθηνή λαϊκή στέγη.  

Με αυτή την οικονομία συνδέεται το εκπαιδευτικό σύστημα, μέσα από το οποίο θα βγαίνει υψηλά εκπαιδευμένο επιστημονικό δυναμικό , θα αναπτύσσεται η έρευνα που θα είναι εργαλείο για την ανύψωση του επιπέδου ζωής του λαού και όχι πατέντα για νέα κέρδη για λίγους, όπως σήμερα.

Σ’ αυτό το δρόμο σας καλούμε να πορευτούμε μαζί, στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού- κομμουνισμού.

Γιατί πράγματι, όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος:

«΄Ηταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος… Σίγουρος δρόμος… Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος».

Καλούς αγώνες! Με δύναμη και αποφασιστικότητα. Και είμαστε βέβαιοι ότι στον αγώνα αυτό με όποιες θυσίες και αν χρειαστούν, τελικά θα βγούμε νικητές.