Η ΛΙΒΥΗ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΦΙ

Αντώνης Φορλίδας
Μεσόγειος

1η Σεπτεμβρίου τού 1969, ένας νεαρός αξιωματικός τών λιβυκών Ε.Δ, ό Μουαμάρ Καντάφι, ανατρέπει τήν φιλοδυτική μαριονέττα, τό ραμολιμέντο βασιλιά Ιντρίς καί αναλαμβάνει τά ηνία τής χώρας του.

Τά εγκληματικά γεράκια τού αμερικανικού πενταγώνου, καθώς καί τά πιράνχας τού state department, δέν τού συγχώρησαν ποτέ πού έδιωξε τίς αμερικανικές βάσεις από τήν χώρα του καί κρατικοποίησε τόν εθνικό ορυκτό πλούτο, ανακτώντας τήν περηφάνεια , τήν αξιοπρέπεια καί τήν εθνική κυριαρχία τής Λιβύης.

Ολα αυτά τά χρόνια τόν πολέμησαν μέ νύχια καί μέ δόντια , μέ άπειρες απόπειρες δολοφονίας του, βομβαρδισμούς, εμπάργκο κλπ.

Στό ανουσιούργημα αυτό συνέπραξαν καί πολλές δυτικές χώρες, όπως ή Γαλλία, ή Ιταλία, ή Γερμανία κλπ συμπεριλαμβανομένης καί τής Ελλάδας πού διέθεσε απλόχερα τίς στρατιωτικές της εγκαταστάσεις καί προσωπικό γιά τήν καταστροφή καί διαμελισμό τής πλούσιας Λιβύης.

Κανείς δέν μπορεί νά ξεχάσει τούς βομβαρδισμούς καί τά σφυροκοπήματα πού ξεκινούσαν από τή Σούδα καί τόν Αραξο.

Κατά τά άλλα, εμείς οί έλληνες διαρρυγνήουμε τά ιμάτιά μας, γιά τόν μεγάλο όγκο προσφυγικών καί μεταναστευτικών ροών πού δεχόμαστε.

Στούς 28 μήνες τής ταπεινής μου υπηρεσίας στήν ελληνική πρεσβεία στήν Τρίπολι τής Λιβύης, βίωσα έντεκα απόπειρες δολοφονίας τού Καντάφι, ένα σκληρό εμπάργκο καί έναν ισχυρό βομβαρδισμό, όπου ασπρίσαν τά μαλλιά μου από τόν φόβο μου, μέσα σέ μιά νύχτα.

Βίωσα μιά χώρα τήν οποία ό Αλλάχ φιλοδώρησε μέ απίστευτο ορυκτό πλούτο, όπου τό καθαρότερο πετρέλαιο πετρέλαιο τού κόσμου καί τό αέριο ανέβλυζαν αρτεσιανά.

Μιά χώρα πού ό Καντάφι υδροδότησε τήν έρημο Σαχάρα.

Μιά χώρα πού οί πολίτες της είχαν ελεύθερη πρόσβαση στήν υγεία, τήν παιδεία τήν κουλτούρα. Το ποσοστό μόρφωσης άγγιξε το 83% στα χρόνια του Καντάφι όταν την εποχή πριν απο αυτόν οι γραμματιζούμενοι ήταν το 1/5 του πληθυσμού. Εκεί πού αγόραζες τήν βενζίνη 0,14 λεπτά τό λίτρο.

Εκεί πού ό κάθε πολίτης είχε τό απαραίτητο εισόδημά του, μ΄ένα ισχυρό λιβυκό δηνάριο νά ισοδυναμεί μέ 3,3 δολλάρια.

Η άμεση δημοκρατία της Λιβύης ήταν ζηλευτή απο κάθε δυτικό κράτος.
Τίς αποφάσεις τίς έπαιρνε ό λαός καί όχι ό κάθε τσόγλανος εντεταλμένος βουλευτής , τσιράκι τών οικογενειών καί τών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Ετσι λοιπόν καταλήγουμε στό συμπέρασμα ότι οί τέλειες δημοκρατίες, πέφτουν θύματα τών ψεύτικων καί σαθρών δημοκρατιών, σάν αυτές πού μάς πασάρουν κάτι κοπρίτες σάν τούς Καραμανλήδες, Παπανδρέηδες, Μητσοτάκηδες, Τσίπρηδες καί όλο τό λοιπό εθνοσωτήριο σκυλολόι τό οποίο ό πανύβλακας ελληνικός λαός αποδέχεται στωικά καί φοβισμένα.