Η νεοναζιστική οργάνωση στον ιστότοπό της φιλοξενεί άρθρο με τίτλο «Όχι στη φέστα των ραγιάδων», αναφορικά με τους δυο απελευθερωθέντες στρατιωτικούς.
Το κείμενο παρουσιάζεται ως γραμμένο από τρίτο άτομο, το οποίο όμως δεν κατονομάζεται και εκτός αυτού δημοσιεύεται στην επίσημη σελίδα της Χρυσής Αυγής.
Στο άρθρο η Χρυσή Αυγή που έκαιγε την τουρκική σημαία ως ένδειξη συμπαράστασης στους δυο στρατιωτικούς όσο αυτοί ήταν φυλακισμένοι, τώρα ζητά να περάσουν στρατοδικείο γιατί «παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση».
Ακολουθεί το κείμενο που δημοσιεύτηκε στη σελίδα της Χρυσής Αυγής:
Από το “Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ” στο “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω”…
Αγαπητοί Συναγωνιστές, όλη η Ελλάδα φαίνεται να πανηγυρίζει, εγώ όμως έχω εντελώς διαφορετική άποψη για τα όσα συμβαίνουν και τολμώ να σας την εκφράσω με την ελπίδα ότι εσείς, μόνον ΕΣΕΙΣ, θα μπορούσατε, θα είχατε το θάρρος να την δημοσιεύσετε.
Με αφορμή την επιστροφή στην Ελλάδα των δύο στρατιωτικών από τις φυλακές της Τουρκίας θέλω να δηλώσω ότι είμαι εντελώς αντίθετος στα κομματικά πανηγύρια του Τσίπρα και του Καμμένου και θεωρώ εξαιρετικά κακόγουστη και προσβλητική για την Πολεμική Αρετή των Ελλήνων και την Πατρίδα μας όλη αυτή τη “φιέστα” με την υποδοχή των δύο εν λόγω ατόμων από υπουργούς, την παρουσία αγήματος και ακόμη και την μεταφορά τους με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο!
Στην Αρχαία Σπάρτη οι μητέρες όταν έφευγαν τα παιδιά τους για τον πόλεμο τους έλεγαν το περίφημο “Ή ταν ή επί τας”, δηλαδή ή να γυρίσουν νικητές με τα όπλα τους, ή να γυρίσουν νεκροί επάνω στην ασπίδα τους. Αυτά στην Αρχαία Σπάρτη…
Στο ψευτορωμαίικο του Τσίπρα και του Καμμένου υποδέχονται σαν… “ήρωες” αυτούς οι όποιοι παρέδωσαν χωρίς αντίσταση τα όπλα τους στους Τούρκους, όντας ταγμένοι να φυλούν τα σύνορα.
Αφήνω κατά μέρος το τι “παζάρι” έχει παιχτεί πίσω από τις πλάτες του Λαού και εις βάρος του Έθνους.
Οι φωνές των μουεζίνηδων στην Θράκη όλα δείχνουν ότι θα ακούγονται πιο δυνατές και αυτό είναι μια ξεκάθαρη προδοσία εάν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και όχι να φοβόμαστε τις λέξεις.
Ντρέπομαι σαν Έλληνας για όλα αυτά τα πανηγύρια, στα οποία συμμετέχει ένας άβουλος λαός που είναι άξιος της μοίρας του.
Και όσο για τους δύο μέχρι χθες αιχμάλωτους, εάν συνελήφθησαν σε ελληνικό έδαφος (όπως δήλωνε ο ίδιος ο Καμμένος) τότε κακώς παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση.
Εάν συνελήφθησαν σε τουρκικό έδαφος, έχοντας την αποστολή να φυλούν τα Ελληνικά σύνορα, τότε παραβίασαν τα καθήκοντά τους και πρέπει να περάσουν στρατοδικείο και όχι να τους υποδέχονται με τιμητικά αγήματα, γιατί με την πράξη τους αυτή ταπείνωσαν ένα ολόκληρο Έθνος!
Ιδιαίτερη σημασία έχει και η απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου, το οποίο τους άφησε ελεύθερους μετά από 167 ημέρες λέγοντας ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία στα κινητά τους τηλέφωνα!
Μα αν υπήρχαν ενοχοποιητικά στοιχεία θα είχαν βρεθεί από τις πρώτες ημέρες… Τι προκύπτει από το γεγονός αυτό;
Ότι οι Τούρκοι με το έτσι θέλω τους κρατούσαν αιχμάλωτους και όποτε γούσταραν τους άφησαν ελεύθερους και οι ραγιάδες, οι γραικύλοι ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ και λένε και ευχαριστώ, θυμίζοντας το “σφάξε με αγά μου να αγιάσω” της τουρκοκρατίας!
Οι φιέστες αυτές και τα πανηγύρια δείχνουν ξεκάθαρα την παρακμή ενός ολόκληρου έθνους και το κατάντημα ενός Ενδόξου Στρατού, ο οποίος έχει καταντήσει στο σημείο να είναι ένας κλητήρας και υπηρέτης των εκάστοτε πολιτικών τρωκτικών, που σπαράζουν αυτήν την ίδια την Πατρίδα μας.
Τιμητικά αγήματα για δυο ανθρώπους, που κατόρθωσαν(!), υπηρετώντας στα σύνορα, να αιχμαλωτιστούν και στην κηδεία του Στρατηγού Ντερτιλή ούτε ένας εν ενεργεία Αξιωματικός, ούτε ένα άγημα αποδόσεως τιμών και τα παράσημά του, που ήταν Αριστεία Ανδρείας, που είχε κερδίσει σε μάχες, να τα μεταφέρει όχι ένας Αξιωματικός, αλλά ένας υπάλληλος του γραφείου κηδειών.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι μέσα στην γενικότερη αποχαύνωση του λαού μας που πανηγυρίζει για ψεύτικους ήρωες αυτά που γράφω ηχούν παράταιρα.
Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται όσο πικρή και σκληρή να είναι.
Πράγματι, στην Ελλάδα του Τσίπρα και του Καμμένου και γιατί όχι και του Κυριάκου, ήρωες είναι όσοι αιχμαλωτίζονται.
Τι κρίμα να μην το ξέρει αυτό ο Λεωνίδας και οι 300 του! Ούτε θα πέθαιναν και “ήρωες” θα γινόντουσαν…
tvxs.gr
