Ο Γιούνκερ και η Μπαλατσινού.
Για τους γνωστούς λόγους.
Γράφτηκαν πολλά, ορισμένα ξεκαρδιστικά, άλλα κρύα, άλλα αδιάφορα.
Γράφτηκαν, όπως κάθε φορά, όμως και σχόλια, ύμνοι στην κορεκτίλα, όπου εγκαλούμαστε για το ότι "αδικούμε" τους δύο πρωταγωνιστές, για το ότι δεν "ψάξαμε" να βρούμε "τι πραγματικά συνέβη", ότι εν τέλει είμαστε αιμοδιψείς που μας αρέσει να κατασπαράσσουμε δημόσια πρόσωπα.
Η αλήθεια είναι μία. Ο κόσμος κάνει πλάκα. Και κάνει πλάκα με δημόσια πρόσωπα. Και για να κάνει πλάκα, δεν είναι απαραίτητο να κάνει δεκαήμερη ενδελεχή έρευνα για τα "πραγματικά περιστατικά". Δεν κάνει ρεπορτάζ ή κοινωνιολογική ανάλυση.
Σατιρίζει τη δημόσια εικόνα προσώπων που επέλεξαν και να είναι δημόσια πρόσωπα.
Αυτό που συμβαίνει σε μία ατυχή τους στιγμή είναι να σατιρίζονται (και ορισμένες φορές η σάτιρα από τους "ανώνυμους" είναι απείρως ευφυέστερη απ' αυτήν των επαγγελματιών του είδους).
Η εικόνα ενός ανώτερου αξιωματούχου που τρεκλίζει ζητάει από μόνη της το σχόλιο.
Η ανάρτηση μιας πασίγνωστης πρώην μοντέλας (και πρώην συζύγου ενός από τους πιο πολυσυζητημένους ανθρώπους των media) που σώζει κατσίκια από τα βράχια ζητάει επίσης από μόνη το σχόλιο.
Κανείς δεν παραβίασε την ιδιωτική σφαίρα της ζωής τους. Ήταν εικόνα που οι ίδιοι επέλεξαν να "προσφέρουν" στο κοινό.
Μπορούν κάλλιστα και οι δύο να αποσυρθούν, να μην ξαναδούμε ποτέ τα πρόσωπα τους, να μην ασχοληθούμε ποτέ με τα "κατορθώματά" τους.
Όσο συντηρούν μια δημόσια εικόνα, ο κόσμος θα έχει κάθε δικαίωμα να γελά και να κάνει πλάκα μαζί τους.
- από το fb του Δημήτρη Σούλτα
