Και όμως η απάντηση ήταν τόσο γρήγορη και απλή. Δεν αναρωτιέσαι όμως από πού βγήκε αυτό το συμπέρασμα και γιατί;
Όταν πρόκειται για την απώλεια βάρους η έντονη άσκηση μπορεί ταυτόχρονα να είναι ευλογία αλλά και κατάρα.
Η καύση περισσότερων θερμίδων από ό, τι παίρνεις είναι βεβαίως η βασική συνταγή για την απώλεια βάρους και η άσκηση μπορεί σίγουρα να βοηθήσει με τις καύσεις.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα σημείο που σε γλυκαίνει αρκετά σχετικά με τις καύσεις. Έρευνες διαπίστωσαν ότι η έντονη άσκηση επηρεάζει τα επίπεδα της γρελίνης της ορμόνης της πείνας με τρόπο που στην πραγματικότητα καταστέλλει την όρεξή μετά από έντονη άσκηση περισσότερο σε σχέση με μια μετριοπαθή προπόνηση.
Αυτό συμβαίνει καθώς, όπως εξηγούν οι ειδικοί, μια περίοδος άσκησης υψηλής έντασης κατανέμει το αίμα μακριά από το στομάχι και τα έντερα λόγω της ανάγκης για μεγαλύτερη κυκλοφορία αίματος στους μύες, που μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμμετέχει στην καταστολή της όρεξης.
Αυτό δεν συμβαίνει με λιγότερο απαιτητική άσκηση. Μάλιστα, η επίδραση αυτή διαρκεί αρκετές ώρες – και ίσως ακόμη και ημέρες – μετά την προπόνηση.
Η διάρκεια είναι επίσης ένας παράγοντας. Εάν οι άνθρωποι ασκούνται για μεγαλύτερες περιόδους, η καταστολή της πείνας μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη. Για παράδειγμα, τα 30 έως 45 λεπτά άσκησης είναι καλύτερα από 60 έως 90 λεπτά περπάτημα, επειδή θα καταναλώσεις πολλή ενέργεια, αλλά η όρεξή σου θα αμβλυνθεί αργότερα.
Στην πραγματικότητα, μια πρόσφατη μελέτη υποδηλώνει ότι οι διαλειμματικές προπονήσεις-εναλλάσσοντας όλες τις ριπές άσκησης 30 δευτερολέπτων με ένα λεπτό ανάκαμψης- μπορεί να έχουν ένα μικρό πλεονέκτημα σε σχέση με τη σταθερή έντονη άσκηση.
Ένα άλλο πλεονέκτημα για την αύξηση της απώλειας βάρους είναι ότι με την άσκηση υψηλότερης έντασης το αποτέλεσμα μετά την καύση είναι ότι το σώμα συνεχίζει να καίει θερμίδες με ταχύτερο ρυθμό ακόμη και όταν δεν ασκείτε πια.
Οι λιγότερο απαιτητικές προπονήσεις δεν δίνουν τα ίδια αποτελέσματα μετά την άσκηση στην καύση
