Πέραν του γεγονότος ότι δεν συμφωνούμε πουθενά, ακόμα και αν πρόκειται για απλά πράγματα. Πόσο μάλλον όταν το ζήτημα αφορά εθνική υπόθεση και η συνεργασία θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη και δεδομένη.
Οι χειρότεροι όλων είναι οι πολιτικοί. Παίζουν το απόλυτο θέατρο, φτάνει να τους δει κανείς όταν επιχειρούν να κάνουν δηλώσεις. Μπορεί να προσπαθήσουν να πουν την ίδια φράση 20 φορές μόνο και μόνο επειδή δεν βγαίνουν αρκετά …θυμωμένοι στο τηλεοπτικό γυαλί. Και μετά μπορεί να πάρουν αγκαζέ τον αντίπαλο και να πάνε για τσίπουρο στην πλατεία Καισαριανής.
Από το καλοκαίρι του 2016, όταν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί έφτασαν στην Ελλάδα καταδιωγμένοι από τους ασφαλίτες του Ταγίπ Ερντογάν, που τους θεωρεί «πραξικοπηματίες», ο πρόεδρος της Τουρκίας περιφέρει μία καραμέλα ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας του υποσχέθηκε να του τους στείλει πακέτο στην Άγκυρα, όπου βεβαίως τους περιμένει η δημόσια διαπόμπευση και ο θάνατος.
Ακόμα και τα νήπια γνωρίζουν ότι το Διεθνές Δίκαιο και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση προστατεύουν όσους κινδυνεύουν με θανατική ποινή αν απελαθούν σε οποιαδήποτε χώρα. Ειδικά στην Τουρκία του κ. Ερντογάν, όπου επικρατεί ο φόβος και ο τρόμος. Η χώρα έχει μετατραπεί σε μία απέραντη φυλακή…
Όλο αυτό το διάστημα θεωρούσα ότι ήταν υποχρέωση του Πρωθυπουργού να τοποθετηθεί σε αυτή τη βαριά κατηγορία, αλλά αρκετοί άνθρωποι -ακόμα και αντίπαλοι του κ. Τσίπρα- μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να εισέλθει σε αυτή τη διαδικασία και να παίξει το παιγνίδι του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας. Καλώς. Αποδεκτή η αιτιολογία, θα έλεγα… Στην Ελλάδα άλλωστε αποφασίζει η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η οποία δύσκολα επηρεάζεται. Είναι δυνατόν σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, που αφορά ανθρώπινες ζωές, να ακούσουν οι δικαστές τον οποιονδήποτε, ακόμα και τον Πρωθυπουργό. Αβίαστα απαντώ όχι.
Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας δεν απαντούσε στον πρόεδρο της Τουρκίας, διόγκωσε το θέμα και οι γνωστοί «δικαστές» του Διαδικτύου αλλά και πολιτικοί, πίστεψαν τον κ. Ερντογάν και όχι τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Τι άλλο να πω; Προσωπικά δεν γνωρίζω το περιεχόμενο της συνομιλίας των δύο ηγετών και αν πρέπει να επιλέξω να πιστέψω κάποιον, αυτός δεν θα είναι ο κ. Ερντογάν.
Την Κυριακή, και μετά από το νέο παραλήρημα του προέδρου και του πρωθυπουργού της Τουρκίας, το Μέγαρο Μαξίμου απάντησε.
Και απάντησε σκληρά. Όπως έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη στιγμή. Αλλά είχε αποφασιστεί να μην συντηρείται η ένταση που δημιουργούν μονίμως οι Τούρκοι.
Μερικοί «δικοί» μας στάθηκαν στη λέξη «Σουλτάνος» που χρησιμοποίησε το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού. Ε, λοιπόν, καλώς τη χρησιμοποίησαν. Να «αγιάσει» το στόμα τους. Διότι περιέγραψε με ακρίβεια τον πρόεδρο της Τουρκίας. Ένα άνθρωπο που άγγιξε -ίσως και να ξεπέρασε- τα όρια της σχιζοφρένειας, ένα ηγέτη που απειλεί να βάλει φωτιά σε όλη την περιοχή και να καταλάβει ελληνικά εδάφη.
Η Ελλάδα δεν απειλεί την Τουρκία. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να την απειλήσει. Ούτε η οικονομική κρίση το επιτρέπει, αλλά ούτε υπάρχει και κανένας λόγος, υπό την έννοια ότι πολέμους κάνουν μόνο οι τρελοί. ‘Όμως, αν ο κ. Ερντογάν φτάσει στα άκρα, η Ελλάδα πρέπει να αμυνθεί. Είναι καθήκον και υποχρέωση.
Διαφωνώ με τις προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα και δεν συμφωνώ με τον υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο, που συντηρεί την ένταση που προκαλούν οι Τούρκοι.
Ναι, δέχομαι ότι είναι ο αρμόδιος υπουργός των Ενόπλων Δυνάμεων…
Ναι, δέχομαι ότι πρέπει να κρατά ψηλά το ηθικό των αξιωματικών και των οπλιτών.
Όμως, λόγω των παραπάνω λόγων, συμμετέχει σε ένα παιγνίδι έντασης, που ξεκίνησαν και συντηρούν οι Τούρκοι.
Ο Ταγίπ Ερντογάν και τα μέλη της ισλαμικής κλίκας του, αναζητούν δικαιολογίες για να κτυπήσουν στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αυτό είναι το σχέδιο.
Λόγω της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας, ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι δεν είναι εύκολο, διότι υπάρχουν νόμοι και κανόνες στην Ατλαντική Συμμαχία. Όμως, στην Κύπρο δεν υπάρχει κανείς να τον σταματήσει, εκτός εάν το Ισραήλ και η Αίγυπτος αποφασίσουν ότι το παιγνίδι είναι γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό, και η επίθεση του στο νησί επηρεάζει και τα δικά τους συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτή, αλλάζουν άρδην τα πράγματα…
Πάντως, με τον Ερντογάν στην ηγεσία της Τουρκίας, η ένταση δεν θα μειωθεί, αλλά θα αυξηθεί επικίνδυνα. Ο άνθρωπος είναι των άκρων και έδειξε ότι δεν σταματά ούτε μπροστά στη φωτιά. Αντίθετα η φωτιά θρέφει τον αρρωστημένο εγωϊσμό του.
Η Ελλάδα πρέπει να του απαντά και να υποστηρίζει τα συμφέροντα της. Αλλά πρέπει να αποφεύγουμε τη συντήρηση της έντασης, που δημιουργεί ο ίδιος βάση σχεδίου, το οποίο στοχεύει στη δημιουργία πολεμικής κρίσης…
Μιχάλης Ιγνατίου/ hellasjournal
