Η εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», δημοσιεύει σήμερα το έγγραφο της απόφασης, που φέρνει στο φως το πώς στηνόταν το παιχνίδι
με τις μίζες στην Ελλάδα, πώς χρηματοδοτούνταν κόμματα και πρόσωπα, αλλά και τι έγινε με το C4I και με άλλες δουλειές της γερμανικής εταιρίας στην Ελλάδα.
Όπως λοιπόν αναφέρεται λοιπόν στο κατηγορητήριο για τον Μιχάλη Χριστοφοράκο:
«Λόγω των κακών δημοσίων σχέσεων της Siemens στην Ελλάδα, αποφασίστηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1990 να κάνει και η Siemens δωρεές στα κόμματα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλιστεί μια ισχυρότερη δικτύωση της επιχείρησης με Έλληνες πολιτικούς, όπως γινόταν και από άλλες μεγάλες ελληνικές εταιρίες.
Για να μπορεί να υπολογιστεί το ύψος των "δωρεών προς τα κόμματα" λήφθηκε υπόψη το 2% του τζίρου της σύμβασης αυτής (το λεγόμενο σχέδιο της μητρικής εταιρίας).
Επί τη βάσει αυτή το εν λόγω ποσοστό του 2% εμβαζόταν ετησίως κατά το ήδη παραγραφέν χρονικό διάστημα από τον τομέα, τελευταία από τον αμετάκλητα καταδικασθέντα Siekaezek και τους συνεργάτες του, τον ομοίως αμετάκλητα καταδικασθέντα Kell-von Jagemann, σε λογαριασμό της εταιρίας Placid Blue Corporation στην τράπεζα ΑΒΝ Amro - Bank στο Μόναχο.
Στη συνέχεια προωθούσατε συγκαλυμμένα τα ανωτέρω χρήματα (2%) αποκλειστικά στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα Νέα Δημοκρατία και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ)».
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά και στη δράση του Χριστοφοράκου για το C4I και άλλα έργα που καθυστερούσαν ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αναφέρει λοιπόν σχετικά το κατηγορητήριο, ότι προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες η Siemens ήθελε να χρηματίσει τους αρμόδιους για την παραλαβή δημόσιους υπαλλήλους, τους οποίους ναι μεν δεν γνώριζε ονομαστικά, γνώριζε δε, ότι ανήκαν σε κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα της Ελλάδας.
Για τον λόγο αυτό, όπως σημειώνεται, η Siemens σε ξεχωριστές συζητήσεις που είχε, το αργότερο στα τέλη του 2003, με τους ταμίες των δύο μεγάλων κομμάτων της Ελλάδας μοίρασε ισομερώς διψήφιο ποσό εκατομμυρίων ευρώ ώστε αυτοί να μπορούν να ασκήσουν την απαραίτητη πίεση προς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ανήκαν στο κόμμα τous, προκειμένου οι τελευταίοι να ασκήσουν τη διακριτική ευχέρεια που είχαν κατά τρόπο ώστε σε αμφισβητούμενες περιπτώσεις να αποφασίσουν, ενδεχομένως κατά παράβαση των καθηκόντων τouς, υπέρ της Siemens.
