Η δημοσιογραφία πρέπει να εξυπηρετεί το δικαίωμα των πολιτών στην αξιόπιστη, αντικειμενική και πολύπλευρη πληροφόρηση.
Δυστυχώς για ακόμα μια φορά στην Ελλάδα μέσα από δυο γεγονότα οι πολίτες στερούνται αυτό το αγαθό, οι πολίτες ζουν με τις ειδήσεις που κάποια συμφέροντα τους πλασάρουν ως «είδος κατανάλωσης».
Οι ειδήσεις σύμφωνα με τις μετρήσεις τηλεθέασης και πώλησης εφημερίδων έχουν περάσει στα χέρια οικονομικών συμφερόντων και πλέον φιλτράρονται ή δημιουργούνται προς εξυπηρέτηση τους.
Οι πολίτες δεν έχουν πολλές επιλογές είτε θα υποταχθούν, μη γνωρίζοντας τι τους συμβαίνει, είτε θα αντιδράσουν.
Ανεξάρτητα από το σχολιασμό και την κριτική δύο γεγονότα που καλύφθηκαν από τα ελληνικά ΜΜΕ αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, οι περιπτώσεις Σαββίδη και Μαρινάκη.
Στην πρώτη περίπτωση η πλειοψηφία των ΜΜΕ μετέδωσαν την είδηση της εισόδου με όπλο στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας του επιχειρηματία και προέδρου του ΠΑΟΚ με έκτακτη επικαιρότητα και πρώτη είδηση αφιερώνοντας ώρες τηλεοπτικού χρόνου και ποσότητές μελανιού στις εφημερίδες για τον «Ρώσο ολιγάρχη του ΣΥΡΙΖΑ» με τις ύποπτες δουλειές και σχέσεις με τον Πούτιν, στη δεύτερη περίπτωση η είδηση της ποινικής δίωξης του κ. Μαρινάκη για την υπόθεση Noor1 έπαιξε σε όλα, σε όλα τα δελτία ειδήσεων με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, «στεγνά» χωρίς καμία πολιτική αναφορά ή έστω υπενθύμιση της υπόθεσης ούτε καν τις επιχειρηματικές-αθλητικές του δραστηριότητες, απλώς «ο εφοπλιστής»…
Δεν μπαίνω στη διαδικασία της αξιολόγησης των υποθέσεων αν δίκαια ή άδικα ή αν υπάρχει σκευωρία, μένω στον τρόπο μετάδοσης της είδησης.
Στη συνέχεια, βγήκε η ανακοίνωση του «εφοπλιστή» και ξαφνικά μετά το AMBER ALERT της είδησης εμφανίστηκε, όχι όμως η είδηση αλλά η απάντηση.
Η τακτική γνωστή, σε τέτοιες περιπτώσεις όταν μια είδηση δεν «βολεύει», προσκρούει στα συμφέροντα τότε η μόνο λύση για να σωθεί η ελάχιστη αξιοπιστία της ελληνικής δημοσιογραφίας είναι να βγει η απάντηση για να υπάρξει η καταχώρηση ή εκφώνηση της είδησης.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, όχι ότι δεν γίνεται και στον υπόλοιπο κόσμο αλλά όχι σε τέτοιον βαθμό η είδηση έχει γίνει «καρτέλ», ο πολίτης που δεν πληροφορείται σωστά ή καθόλου και δεν μπορεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις, δεν μπορεί να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του.
Μέσα από την απαξίωση του δημοσιογράφου, μέσα από τη χειραγώγηση του Τύπου, ο πολίτης αντιμετωπίζεται ως καταναλωτής συμφερόντων και χειραγωγείται.
Η απάντηση στο πρόβλημα προκύπτει από δύο ερωτήματα: σε ποιον ανήκει ο Τύπος και πώς θέλει να εκμεταλλευτεί την εξουσία αυτή; Πώς μπορεί να προστατευθεί ο δημοσιογράφος – σωματικά, οικονομικά και θεσμικά;
Η πρώτη ερώτηση είναι εύκολη, εκτός από τους παράγοντες ποδοσφαίρου που ελέγχουν την ενημέρωση, υπάρχουν και οι άλλοι που είναι βουτηγμένοι σε ΚΕΕΛΠΝΟ, μίζες και «παράνομες» χρηματοδοτήσεις.
Το δεύτερο είναι το δύσκολο… Σίγουρα τη λύση την έχει ο πολίτης και οι επιλογές που κάνει στην ενημέρωση…
Ο τύπος στην Ελλάδα φέρει μεγάλη ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, με τα στημένα δημοσιεύματα- ρεπορτάζ για την υγεία (Novartis-εμβόλια- ΚΕΕΛΠΝΟ) για τους αμυντικούς εξοπλισμούς και φυσικά siemens κλπ.
Και ο δημοσιογράφος τι ρόλο έχει; Ο Έλληνας δημοσιογράφος;
Μην ξεχνάμε, «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» αλλά στην Ελλάδα οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους που είναι στην πρώτη γραμμή την έχουν πουλήσει στον… διάβολο.
Το πώς θα βγει ο Τύπος από την κρίση θα καθορίσει και τη δημοκρατία που θα έχουμε…
Γράφει ο Πολιτικός (στο enimerosi24.gr )
