Ο “τάφος” του Τσίπρα

Δημήτρης Δανίκας

Μια δήλωση που σχεδόν πέρασε απαρατήρητη. Μια εκτίμηση που τα λέει όλα. Αν κανείς την διαβάσει από την ανάποδη.

Οταν ο Νίκος Φίλης είπε, αναφερόμενος στην κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Οτι αυτή η υπόθεση είναι μεν σοβαρή όχι όμως και θέμα “μείζονος σημασίας”

Ακριβώς το αντίθετο. Επειδή η κυβέρνηση, ενορχηστρωμένα, επιχειρεί να χαμηλώσει τους τόνους. Να υποβαθμίσει την σημασία αυτής της κράτησης.

Ετσι ώστε να περιορίσει, όσο μπορεί, τις αντιδράσεις. Να περιορίσει τις αρνητικές διαθέσεις των πολιτών.

Και να μειώσει τις δυσάρεστες εντυπώσεις για τις χαμηλές επιδόσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Τουλάχιστον του Στρατού ξηράς

Ετσι ώστε, σε βάθος χρόνου και με την επέλαση περισσότερων φακέλων και σκανδάλων που αφορούν σε προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οπως, λόγου χάριν το σκάνδαλο με το Metro. Οπως τα θαλασσοδάνεια. Και όπως τα σχεδόν χαριστικά δάνεια των τετρακοσίων εκατομμυρίων στα κόμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Με εφαλτήριο λοιπόν το ξεδίπλωμα των σκανδάλων, την οσμή από τον πολιτικό βόθρο και την λάσπη που θα εκτοξεύεται προς πολλές, αντιπολιτευόμενες πλευρές, η αιχμαλωσία και η φυλάκιση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών να περάσει σε δεύτερο, τρίτο, τέταρτο πλάνο

Υστερα από ένα μήνα, άντε δύο, ποιος θα θυμάται τώρα αυτό το «σοβαρό», πλην όμως «όχι και μείζονος σημασίας» θέμα!

Ετσι από τη μια να περιοριστεί ο αντίκτυπος. Να περιοριστεί η κατρακύλα της δημοφιλίας της κυβέρνησης του Τσίπρα. Να περιοριστούν τα δυσμενή, μερικές φορές και υβριστικά έως εντελώς απορριπτικά σχόλια

Και από την άλλη με την γνωστή νεοελληνική, πολιτική, λογική «βλέποντας και κάνοντας» η κυβέρνηση να «δει» πως θα διαχειριστεί την σχέση της με τον ψευτοσουλτάνο της Οθωμανικής ψευτοκρατορίας Ευελπιστώντας, φυσικά, στις πλάτες της Μέρκελ και του Ντόναλντ Τραμπ

Η κατάσταση είναι τόσο λεπτή, τόσο εύθραυστη όσο και άκρως ανησυχητική. Να μην πω επικίνδυνη.

Γι αυτό ο Αλέξης, η ζωντανή ντουντούκα του αλησμόνητου αντιμπεριαλιστικού συνθήματος «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών», έχει τώρα μετατραπεί σε φανατικό προσκυνητή του Λευκού Οίκου

Οπως λέει και ο φτωχός, «ανώνυμος» λαός «γλείφει εκεί που κάποτε έφτυνε»

Οσο περνάει ο χρόνος και ο ψευτοσουλτάνος παριστάνει τον πιστό υπηρέτη των θεσμών και της Δικαιοσύνης, τόσο το «σοβαρό» αυτό θέμα της κράτησης και φυλάκισης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών θα μετατρέπεται σε «μείζον θέμα»

Γιατί ο ψευτοσουλτάνος μας έπιασε με τα σώβρακα. Γιατί έτσι ταπεινώθηκαν οι Ενοπλες, ελληνικές, δυνάμεις.

Γιατί αν το κριτήριο είναι αυτό, τότε οι Τουρκαλάδες θα μας πιάσουν στον ύπνο. Γιατί οι πιο φανατικοί και θερμοκέφαλοι πανηγυρίζουν ότι θα «ξαναβάλουν τις Τούρκικες σημαίες στην Αθήνα».

Γιατί αυτό το περιστατικό, στην μικρή του κλίμακα, παραπέμπει στην καταστροφή της Σμύρνης. Γιατί, προφανώς, τα σύνορα έχουν καταντήσει «μπάτε σκύλοι αλέστε». Και γιατί το «μάρμαρο» θα το πληρώσει ο Τσίπρας

Με απλά λόγια. Πάει στράφι ο σχεδιασμός. Στράφι η κυβερνητική προπαγάνδα. Στράφι η έξοδος από το Μνημόνιο. Στράφι τα σκάνδαλα. Στράφι όλα

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: η σύλληψη και η κράτηση δύο στρατιωτικών από τους Τούρκους, ο τάφος του Σύριζα και του Τσίπρα!