Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης*
Ρε φίλε, μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω!
Πότε θα δω τα ραδίκια ανάποδα και θα σβήσουν μια και καλή τα φώτα.
Όλα τα υπόλοιπα τα κατέχω και τα μαγειρεύω, στο χέρι τα παίζω σαν τους πεσσούς.
Βλέπε και το στόρι με τη φαρμακευτική κάνναβη και τον ΕΟΠΥΥ και το πώς το όλο εγχείρημα μπορεί να έχει αναπτυξιακά χαρακτηριστικά και να κονομήσει το κράτος και να τα φάει η Novartis!
Όλα αλήθεια, εκτός από το τελευταίο..
μιας και η συγκεκριμένη φαρμακευτική περπατάει πλέον στα αυγουλάκια και κάθεται φρόνιμη. Και μια αλήθεια ακόμη:
Σε βάθος τριετίας εκτιμάται ότι μπορεί να φθάσει στα ταμεία του κράτους ακόμη και 1,5 δις. ευρώ από τη φαρμακευτική κάνναβη. Να τα κουνάει ο Ευκλείδης στα μούτρα των δανειστών και να φωνάζει σαν άλλος Πρέκας «ελάτε να τα πάρετε»!
Τα είχα γράψει όμως αυτά, εδώ στο Newpost, πριν από δύο χρονάκια. Τα είχε πει ο ρεπόρτερ Ξανθάκης, με αφορμή την φοροκαταιγίδα που ετοιμαζόταν εκείνη την εποχή. Απολαύστε υπεύθυνα:
«Η κατοχή, χρήση και πώληση μαριχουάνας για “προσωπική χρήση” είναι νόμιμη στο Κολοράντο εδώ και δύο έτη. Ήταν μάλιστα η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ, που είπε το «ναι» στο συγκεκριμένο ναρκωτικό και από τότε ακολούθησαν κι άλλες. Όταν λέμε «ναι» όμως, δεν εννοούμε μπάτε σκύλοι αλέστε. Εκεί είναι Αμερική, δεν είναι Ψωροκώσταινα να πίνεις χύμα Αλβανό για να μπετώσεις.Εντάξει, εδώ δεν μιλάμε για αποποινικοποίηση, μιλάμε για φάρμακο, του οποίου η διάθεση θα γίνεται υπό αυστηρό πλαίσιο ελέγχου. Για να ανακουφίζονται όσοι και όσες υποφέρουν από χρόνιο πόνο, νευροπαθητικό πόνο, ναυτία λόγω χημειοθεραπείας, καχεξία, ανορεξία και άλλα πολλά. Με προϋποθέσεις ατσάλινες, σαν να λέμε λευκό ποινικό μητρώο, βεβαίωση από το οικείο αστυνομικό τμήμα, ασφαλή φύλαξη μονάδων και αποθηκευτικών χώρων και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν κανόνες στο παιχνίδι και, πάνω απ’ όλα, υπάρχει φορολογία. Υπενθυμίζω για όσα αμελή παιδάκια το ξεχάσανε ότι και τον Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή τον πιάσανε και σημειώνω ότι στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Κολοράντο, την Ωρόρα, αποκόμισαν πέρυσι 2.650.000 δολάρια από τη φορολογία της μαριχουάνας και φέτος είναι απολύτως σίγουροι ότι θα ανέβουν στα 4.500.000 δολάρια.
Κι επειδή καταλαβαίνουν όχι μόνο τη ντάγκλα αλλά και τον πόνο του άλλου, σκοπεύουν να διαθέσουν για ανάγκες των αστέγων της πόλης 1.500.000 δολάρια. Για προσωρινή στέγαση, για τρόφιμα, για είδη υγιεινής, για να τους βοηθήσουν ρε παιδάκι μου με κάθε τρόπο, με κάθε δυνατό τρόπο που μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους.»
Αλλά εμένα ο νους μου εξακολουθεί να είναι κολλημένος (γκουχ, γκουχ) σε εκείνο το ενάμιση δισεκατομμύριο ευρώπουλα. Σκεφτείτε το λίγο ρε παιδιά. Σκεφτείτε το, γιατί μας λείπουν από την υγεία αυτά τα λεφτά και τα χρειαζόμαστε. Για υποδομές, για υλικά, για προσωπικό, ανάγκη τα έχει η χώρα. Και δεν θα προέλθουν από παρανομίες ή λαδώματα, από την τσέπη του καταναλωτή θα προκύψουν. Ναι, να το σκεφτούν και αυτό οι βουλευτές μας και οι βουλευτίνες μας όταν φτάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή. Ότι κάποιος κόσμος θα ανακουφισθεί και κάποιος άλλος κόσμος θα σωθεί. Και να ψηφίσουν όπως πρέπει, όχι όπως τους διατάζουνε!
Y.Γ.: Όλα τα ανωτέρω μπορεί να μοιάζουν αστεία σε κάποιους και κάποιες. Προφανώς δεν έχουν δει δικό τους άνθρωπο να υποφέρει απ’ τον καρκίνο και να μην μπορεί να καταπιεί ούτε μπουκιά…
* το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
