Ο Κόκκινος Στρατός διαλύθηκε αμέσως με εντολή του Στάλιν μόλις οι στρατιώτες επέστρεψαν πίσω στη χώρα τους προτού ακόμη διαλυθούν τα στρατεύματα των συμμάχων.
Οι καταστροφές που έπαθε η χώρα ήταν μεγάλες ιδιαίτερα στην Ουκρανία , τη Λευκορωσία και στις Βαλτικές χώρες
Η σοβιετική ηγεσία ήταν αποφασισμένη να μη κοινοποιήσει ακόμη και στους ίδιους τους πολίτες της τις τεράστιες ζημιές της χώρας που ήταν απίστευτες στο κοινό άνθρωπο
Στο πόλεμο χάθηκαν περίπου 26-27 εκ. σοβιετικοί όπου 8 εκ ήταν στρατιώτες που σκοτώθηκαν (οι γερμανοί αγαπούσαν τα πουλιά αλλά έκαιγαν ρώσικα χωριά και ανθρώπους), 3 εκ. πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί μαζί με τους εβραίους και άλλους και οι υπόλοιποι νεκροί από πείνα
Πολλοί άνδρες πέθαναν στις μάχες η δε πείνα είχε αρχίσει και πριν τον πόλεμο. Οι περισσότεροι έφυγαν από τη ζωή την περίοδο των εκκαθαρίσεων και αυτό είχε αργότερα επιπτώσεις στον πληθυσμό όπου σύμφωνα με τις σοβιετικές στατιστικές το 1970 στους 620 άντρες αντιστοιχούσαν 1000 γυναίκες με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να μην έχουν πατεράδες
Η αγροτική παραγωγή είχε φτάσει σε χαμηλά ρεκόρ κι έτσι το 1946 και 1947 η σοβιετική ένωση πέρασε τη τρίτη περίοδο πείνας στην ιστορία της. Η πρώτη ήταν αμέσως μετά την επανάσταση του 1917, η δεύτερη τη δεκαετία του ’30 λόγω κολεκτιβοποίησης ( η μεγάλη πείνα, Ο Σοσκάκοβιτς σύνθεσε την 4η συμφωνία του σε αυτό το θέμα).
Η ανοικοδόμηση ήταν εξαιρετικά δύσκολη παρόλο που μετέφεραν ολόκληρα εργοστάσια από τις κατεχόμενες χώρες(εκμεταλλεύτηκαν τους ομοϊδεάτες τους) διότι τα δικά τους τα είχαν μεταφέρει κατά τη διάρκεια του πολέμου ανατολικά στα Ουράλια στην Ασία και παρήγαγαν όπλα και πυρομαχικά για τη μεγάλη νίκη τους ενάντια στους ναζί
Την πείνα την έκρυβαν από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά στα γραπτά του που εκδόθηκαν στη δύση ο Κρουτσώφ λέει ότι στην Ουκρανία ήταν μετά τον πόλεμο τόσο μεγάλη η πείνα όπου υπήρχαν και περιπτώσεις κανιβαλισμού
Η βιομηχανική παραγωγή άρχισε με γοργούς ρυθμούς με εργοστάσια χωρίς σκεπή και μες το κρύο δούλευαν οι εργάτες, έπρεπε να προλάβουν τη Δύση κι έκαναν επιτεύγματα κυρίως στα νέα όπλα
Τα καταναλωτικά αγαθά ήταν σπάνια πχ. Τα παπούτσια ήταν κακής ποιότητας, ένα ζευγάρι το χρόνο για κάθε πολίτη κι αν τα φόραγες για 2-3 βδομάδες έλιωναν από τη βροχή( όταν κάποιοι επιτήδειοι εισήγαγαν πλήθος ελληνικά παπούτσια στη ρώσικη αγορά γίνονταν ανάρπαστα μέσα σε μισή ώρα)
Η γεωργία ήταν το θετό τέκνο της Σοβιετικής Ένωσης και δεν δόθηκε η δέουσα σημασία για αύξηση της αγροτικής παραγωγής να ταϊστεί ο κόσμος.
Μπορούσαν να καλλιεργούν το χωράφι έως 10 γεωργοί αλλά αυτό θα έφερνε ανεξαρτησία στους χωρικούς, γρήγορα το σχέδιο εγκαταλείφθηκε και άρχισε πάλι η κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής μοντέλο που ποτέ δεν ήταν αποτελεσματικό (όταν στεκόσουν στη σειρά για δύο ώρες να πάρεις το μερτικό σου σε κρέας ,σπάνια υπήρχε, επί πληρωμή θα έπαιρνες την ουρά από το βόδι αν ήσουν τελευταίος, το καλό πράμα το πήραν οι πρώτοι τυχεροί)…
Εκείνα τα πικρά χρόνια στις πόλεις πήγαιναν πολλοί για να ξεφύγουν από τη μιζέρια της επαρχίας
Εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε το οικιστικό πρόβλημα που υπήρχε τότε στη Ρωσία. Πέντε έως έξι οικογένειες ζούσαν σε ένα διαμέρισμα στο γκέτο των οικοδομών με το μωρό να κοιμάται στο τραπέζι γιατί δεν υπήρχε άλλος χώρος στο πάτωμα…
Όμως ο σταλινικός τρόμος δεν έπαψε να λειτουργεί. Όσοι Ρώσοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς και δούλεψαν ως σκλάβοι στα γερμανικά εργοστάσια των Ναζί όταν γύρισαν πίσω -οι περισσότεροι δεν ήθελαν- τους έστειλαν σχεδόν όλους στα γκουλάκ, τα ρώσικα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσα παιδιά Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στη Τασκένδη πήγαν από τη Γιουγκοσλαβία να βρουν τους γονείς τους τα έβαλαν φυλακή γιατί θεωρήθηκαν πράκτορες του Τίτο…
Το σοβιετικό καθεστώς δεν είχε εμπιστοσύνη στους πολίτες του
Αυτή ήταν η Σοβιετική Ένωση, ένα τελείως ολοκληρωτικό σύστημα όπου η αντίθετη γνώμη σε κάτι θεωρούνταν έγκλημα, εσχάτη προδοσία και οι άνθρωποι που τολμούσαν κάτι τους αποκαλούσαν αναθεωρητές. Τι τις θέλουμε τις εκλογές αφού έχουμε ένα τέλειο πολιτικό σύστημα; Μα τι τεράστια πλάνη!!
Τα χρόνια 1945 έως 1953 ήταν τα πιο καταπιεστικά στη σοβιετική ιστορία. Δεν γίνονταν δικαστήρια όπως τη δεκαετία του ’30, απλά σε συλλαμβάνανε, εκτελούσανε, εξαφάνιζαν
Το πολιτικό γραφείο που υποθετικά ήταν το ανώτατο όργανο εξουσίας και θα ρύθμιζε τα προβλήματα της καθημερινότητας ήταν πλέον αδρανές διότι ο Στάλιν με τους κολλητούς και απολύτως έμπιστους φίλους του μπεκρόπιναν βότκες κι έβλεπαν Δυτικό κινηματογράφο στη ντάτσα του κουβεντιάζοντας.
Οι φίλοι του δεν ήταν και τίποτα προσωπικότητες. Αυτοί ήταν οι Μάλενκωφ, Μολότωφ ,Βονεσένσκυ, Κρούτσεφ και Καλίλιν. Βέβαια η σύζυγος του Μολότωφ ήταν εξόριστη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, του Καλίλιν και αυτή σε γκουλάκ και του Μάλενκωφ ο αδελφός στη φυλακή. Απίστευτα πράματα
Έτσι λειτουργούσε το σύστημα στη Σοβιετική Ένωση εκείνα τα χρόνια αμέσως μετά τον πόλεμο και είναι παράδοξο που σήμερα κάποιοι πιστεύουν ακόμη στον Σταλινισμό. Ίσως γι’ αυτούς ο Νέρων να ήταν άγιος…
