Γ. Λακόπουλος
Από τη διακυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Θ. Πάγκαλο ανάμεσα στα άλλα έχουν μείνει.
Πρώτο, η «γκριζοποίηση» των Ιμίων: «όχι σημαίες, όχι όπλα, όχι καράβια».
Δεύτερο, η αποδυνάμωση των ελληνικών θέσεων στο Αιγαίο με τη συμφωνία της Μαδρίτης που αναγνωρίζει:
«νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και βαφτίζει τις διεκδικήσεις της «διαφορές» μεταξύ των δυο χωρών.
Τρίτο, παραβίαση αρχών του ουμανισμού : επί των ημερών τους διωκόμενος παραδόθηκε στους διώκτες του.
Τα Ίμια ήλθαν πάλι στην επικαιρότητα και ο μόνος από τον οποίο δεν περίμενε κανείς να εμφανιστεί είναι ο Πάγκαλος.
Εδώ και καιρό είναι αφοσιωμένος στον αυτοξευτελισμό του με ύβρεις στον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -και δηλώσεις αφοσίωσης στον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη.
Έγραψε όμως ένα άρθρο στα «Νέα» για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα σε ό,τι αφορά και τον ίδιο και τον Σημίτη εκείνο το δραματικό βράδυ.
Δεν προσθέσει κάτι καινούργιο, ώστε να είναι «ντοκουμέντο», όπως φιλάρεσκα το ονόμασε η εφημερίδα.
Στον τίτλο ισχυρίζεται ότι είναι «η αλήθεια».
Αλλά του ξεφεύγει μια διατύπωση, την οποία καλό θα ήταν να σπεύσει να αποσύρει καθόσον καλώς ή κακώς υπήρξε υπουργός Εξωτερικών.
Όχι μόνο γιατί τον ξεμπροστιάζει, αλλά γιατί βλάπτει τη χώρα…
Σε ένα σημείο περιγράφοντας τη συμφωνία που έκανε με τους Αμερικάνους λέει ότι στην περιοχή των Ιμίων το καθεστώς «ήταν αυτό που είναι τώρα».
Εξηγεί: «Οι Έλληνες διεκδικούσαν τα μικρά ακατοίκητα νησιά της περιοχής ως κατάλοιπο της ιταλικής κυριαρχίας».
Και συνεχίζει: «οι Τούρκοι τα διεκδικούσαν με βάση το σκεπτικό ότι δεν αναφέρονται στη συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου».
Για όσους δεν κατάλαβαν, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, που χειρίσθηκε την κρίση των Ιμίων είχε την εντύπωση ότι οι Έλληνες … τα » διεκδικούσαν». Δεν τους ανήκαν.
Τα … διεκδικούσαν. Και αντιστοίχως τα «διεκδικούσαν» και οι Τούρκοι. Είχαμε λοιπόν εκατέρωθέν διεκδίκηση.
Είναι να τραβάμε τα μαλλιά μας με τη σκέψη ποιον είχαμε υπουργό Εξωτερικών. Αυτό ακριβώς θέλουν οι Τούρκοι στα Ίμια: να είναι προς εκατέρωθεν διεκδίκηση.
Αφού το λέει και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας γιατί να μην το αποδεχθούν και οι τρίτοι; Καταλαβαίνει τι λέει ο άνθρωπος;
Για το ποιον είχαμε υπουργό και τι μας άφησε «απαντάει» με δικό του άρθρο στην ίδια εφημερίδα ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος:
«Σημείο του εδάφους σου στο οποίο απαγορεύεται να προσεγγίσεις πώς μπορεί να θεωρείται έδαφος σου;».
Αυτό είναι έργο των χειρών Πάγκαλου εκείνη τη νύχτα.
Όταν πρώτα εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις του σε τηλεοπτικό κανάλι ως συνήθης πελάτης του και μετά τις υποχρεώσεις του στη κρίσιμη σύσκεψη υπό τον Σημίτη, ως υπουργός Εξωτερικών.
Στην οποία σύσκεψη επιβεβαιώνει ότι είχαν «στον προθάλαμο μήπως τον χρειαστούμε», τον αρχηγό της ΕΥΠ ναύαρχο Βασιλικόπουλο.
«Δεν τους θυμάται όλους» στη σύσκεψη, από την οποία βγήκε για να κάνει τηλεφωνικά τη συμφωνία ίσης αντιμετώπισης της κυρίαρχης στο Ίμια Ελλάδας με την Τουρκία , με τον «καλό του φίλο» Χόλμπρουκ.
Θυμάται ότι ο Λυμπέρης «είχε φαιό χρώμα», αλλά όχι τι χρώμα είναι ο ίδιος .
Όπως θυμάται ότι ο δήμαρχος Καλύμνου που έβαλε τη σημαία στα Ίμια, ως «προβοκάτορας», ήταν » γνωστός πολιτικός φίλος του Γεράσιμου Αρσένη»>.
Θυμάται- αν είναι δυνατόν- ότι «οι σημαίες ήταν δυο». Δηλαδή μια ελληνική (σε ελληνικό έδαφος φυσικά-στα Ίμια) και μια τουρκική (πάλι σε ελληνικό έδαφος, στη μικρή Ίμια- έστω και αν ο ίδιος το θεωρεί υπό διεκδίκηση).
Και ανερυθρίαστα λεει: «ή θα έφευγαν και οι δυο ή θα έμεναν και η γκρίζα ζώνη είχε πια καθιερωθεί». Ωραίος διαπραγματευτής.
Ο Πάγκαλος -εκτός των προηγουμένων και θερμός θιασώτης της άρσης του ελληνικού βέτο στο περίφημο » 4ο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο ΕΟΚ-Τουρκίας», του Σχέδιου Ανάν και του δικαιώματός των Σκοπίων να ονομαστούνε ακόμη και …Αθήνα-, θυμάται επίσης στο άρθρο του ότι εκείνο το βραδύ ο ίδιος είπε στον ναύαρχο Λυμπέρη ότι αν παραιτηθεί εκείνη τη στιγμή- «λιποτακτεί και εκτελείται επί τόπου».
Δεν αξιολογεί όμως τι συμβαίνει με τη δική του στάση. Όταν εκείνο το βράδυ ο ίδιος δεν έκανε αυτό που λέει στο δικό του άρθρο ο Ανδριανόπουλος:
«Εφόσον τα Ίμια αποτελούν κυρίαρχο ελληνικό έδαφος και το αποδεικνύουν οι διεθνείς συνθήκες, η Ελλάδα να συμπεριφερθεί σαν οποιοδήποτε άλλο σημείο ροής επικρατείας της αδιαφορώντας για τις όποιες τουρκικές προκλήσεις».
Ότι δηλαδή συμπεριφέρθηκε σαν να είναι έδαφος που… διεκδικεί η Ελλάδα. Τι να πει κανείς; Αυτοι οι άνθρωποι κυβερνούσαν. Και προβάλλουν ότι άφησαν έργο.
ΥΓ. Λέει ότι δεν μίλησε – που δεν είναι ακριβές- για χρόνια «για λόγους εθνικούς συμφέροντος». Θα ήταν καλύτερα να σιωπήσει και τώρα. Γιατί, όπως καταλήγει το άρθρο του:
«Με φανφαρονισμούς δεν υπηρετούνται τα εθνικά συμφέροντα, χρειάζονται ατσάλινα νεύρα και ηθικό ανάστημα».
Ακριβώς. Θα έπρεπε να το ξέρει από τον προγενέστερο εξευτελισμό που επιφύλαξε στην Ελλάδα όταν έλεγε η Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νάνου» και μετά, αντί να παραιτηθεί, σύρθηκε στα πατώματα με έγγραφη ντροπιαστική συγγνώμη. Από την οποία είχε δυο συνέπειες -η μία ήταν η …ρινορραγία.
anoixtoparathyro.gr
