Toυ Νίκου Βισβίκη
Κάθε εκλογή φορέα (Περιφέρεια,
Δήμος, Επιμελητήριο κ.λ.π.) αφενός διαμορφώνει άποψη, αλλά και δίνει προσδοκίες
στον πολίτη και (κυρίως) στον επαγγελματία που συναρτάται άμεσα ή έμμεσα με τον
Τουρισμό (εν προκειμένω, αυτό είναι το θέμα μου).
Επί 30 έτη που υπηρετώ τον Τουρισμό, τιμώ τις
προσπάθειες, τις ενέργειες εκατοντάδων ανθρώπων που από διαφορετικά μετερίζια,
έκαναν προσπάθειες, μόχθησαν για την ανάπτυξη του Τουρισμού στην Μαγνησία και
εν προκειμένω στον Βόλο. Ωστόσο 30 χρόνια είναι αρκετά για να έχουμε
μία σαφή εικόνα. Εδώ, ένας διαχωρισμός είναι απαραίτητος
Α) Τα νησιά μας (Σκιάθος –
Σκόπελος – Αλόννησος), υποβοηθούμενα από τα οικοσυστήματα των, από τους
ανθρώπους τους, από τις διασημότητες – διαφημιστές των, είναι πολύ υψηλά στην
λίστα των τουριστικών προορισμών στην Ελλάδα. Εννοείται ότι η Σκόπελος και η
Αλόννησος κυρίως, έχουν αρκετά περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης και
χρειάζονται την αρωγή του Κράτους και των φορέων (και του Επιμελητηρίου).
Ανάλογα και η Σκιάθος πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ του μαζικού τουρισμού και
της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντός της.
Β) Το Πήλιο – ένα από τα
ωραιότερα οικοσυστήματα παγκοσμίως – υποδέχεται τον σωστό αριθμό επισκεπτών ώστε
– με βάση τις υπάρχουσες υποδομές – να μην κινδυνεύει η ποιότητα των παροχών
που παρέχει. Σαφώς οι φορείς είναι απαραίτητοι στην βελτίωση των υποδομών,
ώστε π.χ. να μην παρατηρούνται τα αρνητικά φαινόμενα – κυρίως κυκλοφοριακής υφής
– όταν το επισκέπτονται οι εκδρομείς του Σαββατοκύριακου τα καλοκαίρια.
Επιπλέον, σαφώς απαιτείται η συνέργεια των επαγγελματιών του χώρου με τους
φορείς (και το Επιμελητήριο) για την επέκταση της τουριστικής περιόδου.
Προς διερεύνηση άφησα την μεγαλύτερη
γεωγραφική ενότητα του Νομού, τον Δήμο Βόλου. Εκεί όπου οικονομεί περίπου το
70% του πληθυσμού του Νομού.
Ο ΒΟΛΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ
ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ?
Σε ανακοίνωση της Δημοτικής Επιχείρησης
Τουρισμού (τοπικός Τύπος, 25/10/17) αναφέρεται αυξημένη πληρότητα και μάλιστα
με συγκεκριμένες εθνικότητες. Το ίδιο κείμενο μιλάει για προβολή της Μαγνησίας
και όχι ειδικά του Δήμου Βόλου. Οι Ισραηλινοί, οι Κύπριοι, οι Γερμανοί κ.λ.π.
αποτελούν το μέγιστο ποσοστό των στατιστικών δεδομένων του Πηλίου και όχι της
πόλης του Βόλου.
Όταν αναφερόμαστε στον Τουρισμό εννοούμε τον μαζικό
τουρισμό, αυτόν που δημιουργεί Οικονομίες Κλίμακος και πέρα από τον
συγκεκριμένο κλάδο, σε όλη την Οικονομία μιας κοινωνίας, δηλαδή του Δήμου.
Δεκάδες εκπρόσωποι φορέων για πολλά χρόνια
επισκέπτονταν (και επισκέπτονται) τουριστικές εκθέσεις. Μετρήσιμα αποτελέσματα
(πάντα για τον Δήμο του Βόλου) δεν είχαμε ποτέ, ώστε να είναι μετρήσιμες οι εκάστοτε
προστιθέμενες αξίες στον Τουρισμό από χρονιά σε χρονιά. Αντίστοιχα, την ίδια
περίοδο των 30 ετών από τους 25 επαγγελματίες ταξιδιωτικούς πράκτορες του Βόλου
εξερχόμενου τουρισμού μόνον 2 ήταν και είναι οι εμπλεκόμενοι στον εισερχόμενο
τουρισμό. Κάθε Ελεύθερη Αγορά αυτορυθμίζεται. Εάν ο εισερχόμενος τουρισμός στον
Βόλο ήταν αναπτυσσόμενος, σίγουρα θα τον υπηρετούσαν περισσότεροι επαγγελματίες
του Κλάδου.
Ο υπογραφόμενος, ως ενεργός πολίτης και τουριστικός επαγγελματίας,
πάντα συμμετείχε ενεργά ως άτυπος σύμβουλος όλων των κατά καιρούς υπευθύνων που
είχαν την διαχείριση του Τουρισμού στον Βόλο. Εννοείται ότι όλες οι ενέργειες συνέτειναν
στη σωστή κατεύθυνση, αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Π.χ. ο υπογραφόμενος συντέλεσε
στην δεκαετία του ‘90 να συνδεθεί ο Βόλος ακτοπλοϊκά με Λέσβο, Λήμνο, Τήνο,
Μύκονο, Κρήτη, εγχειρήματα που αποδείχθηκαν θνησιγενή.
Αντίστοιχα η άφιξη των
Ευρωπαίων στην περιοχή του Βόλου ήταν – συγκριτικά με τις παροχές του – πολύ
μικρή, χωρίς απαραίτητα να φταίει η έλλειψη του αεροδρομίου ή τα σοσιαλιστικά
καθεστώτα των Βαλκανίων.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η
ΣΤΟΧΕΥΣΕΙ ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΟΛΟ
Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Τεράστιες προσπάθειες έγιναν και γίνονται για τις εταιρίες χαμηλού κόστους που
κάνουν χρήση του αεροδρομίου της Ν. Αγχιάλου. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν
μετέφερε γκρουπς αλλοδαπών στον Βόλο σε τακτική βάση back to back όπως π.χ. στη Σκιάθο.
Εάν η Αγορά μας το ζητούσε, είναι σίγουρο ότι τα αεροπλάνα θα υπηρετούσαν αυτή
την Αγορά. Αρκεί μία μικρή ή μεγάλη έρευνα στα ξενοδοχεία από Πόρταριά, Αγριά,
Βόλο και Αλυκές για να διαπιστωθεί ότι οι βασικοί πελάτες το καλοκαίρι είναι οι
Βαλκάνιοι με ΙΧ, με προορισμό τις Σποράδες, την επόμενη μέρα της άφιξης τους
στον Βόλο.
Αγαπητέ αναγνώστη, εάν ήσουν Ευρωπαίος (εκεί
άλλωστε που στοχεύει όλη η Ελλάδα, καθώς και η περιοχή μας) επιλέγοντας την
Ελλάδα, το προφανές κριτήριο σου θα ήταν ένα παραθαλάσσιο resort (πολυτελές παραθεριστικό
κατάλυμα) με ότι παροχές συνεπάγεται. Επ’ αυτού, το γεωφυσικό που Παγασητικού,
πέριξ του Βόλου, έχει σκληρούς ανταγωνιστές : την Κρήτη, τα Αιγαιοπελαγίτικα
Νησιά, την Χαλκιδική κ.λ.π. Θα επέλεγες π.χ. ένα αστικό ξενοδοχείο – hotel Park ή
Volos Palace για
να κολυμπήσεις στον Άναυρο ή στις Αλυκές?
Μάλλον όχι! Αυτό καταδεικνύεται και
από τα ίδια τα ξενοδοχεία που δεν μπορούν να φιλοξενήσουνε επαναλαμβανόμενα γκρουπς
καλοκαιρινών διακοπών. Δεν αναφέρομαι στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Πηλίου.
Ούτε στην μοναδική πολιτιστική κληρονομιά μας που ακόμη δεν έχουμε αναδείξει.
Ενδεικτικό παράδειγμα η ΑΡΓΩ, για την οποία ακόμα αναζητάτε χώρος υποδοχής της.
Η κυρίαρχη άποψη είναι ένας κλειστός χώρος (Μουσείο). Μας διαφεύγει το προφανές
: ότι το σήμα κατατεθέν κάθε πόλης προβάλεται στον πλέον περίοπτο χώρο. Άποψη
του γράφοντα είναι η ΑΡΓΩ να τοποθετηθεί σε γυάλινο προστατευτικό περίβλημα
στην πλατεία του info center (όπου και η κυριότερη είσοδος – έξοδος της πόλης και το
μοντέρνο κτίριο – γραφεία info να είναι ένα ψηφιακό Μουσείο της Αργούς). Οι παρακείμενοι
δρόμοι και του Μαγνησιακού και του κλειστού parking διευκολύνουν την επισκεψημότητά
του. Οι επισκέπτες του το κάνουν άμεσο προορισμό τους.
Ο Βόλος μπορεί να μην έχει το
καλύτερο παραλιακό μέτωπο για κολύμπι, έχει όμως ένα ανεκμετάλλευτο τεράστιο
συγκριτικό πλεονέκτημα που πρέπει να το εκμεταλλευτεί, την γεωγραφική του
θέση στο μέσον της Ηπειρωτικής Ελλάδας.
Τα στοχευμένα γκρουπς δεν πρέπει να είναι τα
ίδια με αυτά των Κυκλάδων ή της Κρήτης. Οι πελάτες που πρέπει να απευθυνθούμε,
πρέπει να έχουν άλλα ενδιαφέροντα. Να είναι αδιάφοροι για το αν θα κολυμπήσουν,
αλλά να ενδιαφέρονται για την Ελλάδα που θέλουν να γνωρίσουν. Ένα παράδειγμα :
Ο Έλληνας που είναι συνδεδεμένος με το καλοκαιρινό κολύμπι, είναι εξαιρετικός
πελάτης για το Παρίσι και την Ρώμη αλλά όχι π.χ. για τις παραλίες της πάλαι
ποτέ Τυνησίας. Προφανώς, διότι στο ταξίδι του ενδιαφέρεται κυρίως για πολιτισμικά
ενδιαφέροντα και λιγότερο για τις διακοπές του σε παραθαλάσσια resorts του
εξωτερικού.
Έτσι πρέπει να λειτουργήσει και ο Βόλος. Είναι
η μοναδική πόλη στην Ελλάδα η οποία σε σχεδόν ίσες αποστάσεις έχει την Αθήνα
(Ακρόπολη κ.λ.π.), τους Δελφούς, τα Μετέωρα, τη Βεργίνα και την Θεσσαλονίκη. Βεβαίως
εκτός του Πηλίου ως προορισμός έχει να προσφέρει την ΑΡΓΩ, το Αρχαιολογικό
Μουσείο και άλλα.
Παράληψη της πόλης είναι που η μοναδική αρχιτεκτονική της Μακρυνίτσας
δεν είναι υπό την αιγίδα της UNESCO ως Μνημείο πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς,
(ενώ είναι) το Αργυρόκαστρο της Αλβανίας.
Είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος
τουρίστας μπορεί να μας επισκεφθεί οποιαδήποτε μήνα του 12μηνου, δεν θα
χρειαστεί να ανοιγοκλείνει βαλίτσες (κάθε βράδυ και σε άλλο προορισμό) και έτσι
η πόλη να μπορεί να δέχεται αυτόν τον τουρίστα στα αστικά της καταλύματα και
βεβαίως στην γύρω περιοχή του.
Υπάρχουν τέτοια target groups? Σαφώς. Οι Ισραηλινοί (πέραν
του Χορευτού, όπου κάνουν διακοπές), ήδη επισκέπτονται διάφορες περιοχές της
Ελλάδας, χωρίς απαραίτητα να είναι καλοκαιρινοί εκδρομείς. Χειμερινός
προορισμός τους η Αθήνα με τα city breaks,
ως αστικός τουριστικός προορισμός.
Κορυφαίος τουριστικός στόχος για τον Βόλο
πρέπει να αποτελέσουν οι Τούρκοι της Μικράς Ασίας (ακριβώς απέναντι μας). Μία
κοινωνία αρκετά εύρωστη, αποκλεισμένη από την Ελλάδα λόγω θαλάσσης. Κλασικό
παράδειγμα αστικού τουρισμού των Τούρκων, η Θεσσαλονίκη. Το 2016 κατέγραψε 600
χιλιάδες διανυκτερεύσεις από Τούρκους. Εννοούμε την πόλη της Θεσσαλονίκης και
όχι την Χαλκιδική.
Νίκος Βισβίκης
Ταξιδιωτικός πράκτορας, Master SUNY NY
Υποψήφιος στο Τουριστικό Τμήμα
του ΜΑΓΝΗΣΙΑ 2025
