Τρία πράγματα δεν συγχωρούνται ποτέ σε έναν άνδρα. Το πρώτο, να μη βλέπει μπάλα. Το δεύτερο να βρωμάει. Το τρίτο -και πιθανότατα το χειρότερο- να είναι τσιγκούνης. Δυστυχώς όμως (για όλους εμάς τους υπόλοιπους) αυτό είναι και το δυσκολότερο να εντοπιστεί.
Γιατί ο άμπαλος είναι θέμα χρόνου (ή απλά της ερώτησης «ποιος είναι ο Ζίζι Ρόμπερτς») για να αποκαλυφθεί. Τον απόγονο του Σκαθαροζούμη είναι αδύνατο να μην τον παρατηρήσεις (ή έστω να μην τον μυρίσεις).
Ο σπαγκοραμμένος, ωστόσο, έχει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Μια καταραμένη ευχέρεια: Μπορεί να κρύψει κάπως το θλιβερό ελάττωμά του. Να το «μακιγιάρει» με κάποιο τρόπο. Μέχρι να πάτε, όμως, στην ταβέρνα. Διότι εκεί πέφτουν οι μάσκες…
Από τα πιο αλάνθαστα τεστ ανίχνευσης του φραγκοφονιά είναι ένα γερό μασαμπούκι. Μια απλή επίσκεψη στη Χασ(ι)ά. Εκεί όπου είναι πιθανότερο να ΜΗΝ σκίσεις το χάρτινο τραπεζομάντιλο στο σημείο μπροστά από τα πόδια σου παρά να μην αποκαλυφθεί ως το τέλος της βραδιάς ο τσιφούτης.
Εξάλλου, τα συμπτώματα είναι κλασικά και αδύνατο για τον ίδιο να μην τα εκδηλώσει! Αρχικά λοιπόν μελετάει τον κατάλογο σαν να είναι τα θέματα των πανελληνίων. Τα μάτια του παίζουν τένις «μία στο φαγητό – μία στην τιμή». Το κομπιουτεράκι έχει βγει ήδη μες στο μυαλό του!
Έπειτα, φρενάρει την παραγγελία. «Μήπως μωρέ να μην πάρουμε τόσα»; «Καλά ρε τί παραγγέλνεις τρεις πατάτες τηγανητές, ποιος θα τις φάει;», «Φέρε αυτά, φίλε μου (στον σερβιτόρο) και αν θέλουμε κι άλλα, σου λέμε (ποτέ)».
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να ξηγηθεί ακόμα πιο απροκάλυπτα. Να κάνει την πρόταση – γελοιότητα «Δεν πεινάω πάρα πολύ, να πάρουμε μια μπριζόλα και να τη μοιραστούμε;».
Ή να πει ότι -αντί για πιάτα στη μέση- προτιμά ατομική μερίδα! Σίγουρη, ασφαλής λύση, όπου έχει υπολογίσει από πριν στο μίζερο μυαλό του πόσα θα πληρώσει – μην τυχόν και του βγει κάνα εικοσάλεπτο παραπάνω.
Και στη συνέχεια η κίνηση που θα έπρεπε να τιμωρείται εξίσου αυστηρά με ψηφοφόρο στη Βόρεια Κορέα ο οποίος ΔΕΝ θεωρεί τον Κιμ ιδανικό και αγαπημένο του ηγέτη: Για να μην παραγγείλει παραπάνω ή επειδή δεν χόρτασε με τη μίζερη παραγγελία του, τσιμπολογάει από το πιάτο σου! ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΙΑΤΟ, ΡΕ ΦΙΛΕ!
Που αν ο περιβόητος Τζόι από τα «Φιλαράκια» ισχυριζόταν ότι δεν μοιράζεται φαγητό, εσύ έχεις συλλογή στο σαλόνι σου από χεράκια που τόλμησαν να εισβάλλουν στη μερίδα σου!
Ε, αν μετά απ’ όλα αυτά δεν έχεις καταλάβει ότι αυτός ο τύπος σφίγγει τα γιούρο στην παλάμη του μέχρι να ματώσει, μην ανησυχείς. Εφόσον είναι σε προχωρημένο στάδιο τσιφουτικής σήψης, θα προχωρήσει και στο ύστατο ξεβράκωμα.
Όταν έρθει λοιπόν ο λογαριασμός (και εφόσον δεν έχει πάει εντελώς τυχαία στην τουαλέτα) θα αμολήσει την παρόλα: «Εγώ δεν έφαγα από τη σαλάτα/τζατζίκι/τηγανιά/μπεκρή μεζέ, οπότε πληρώνω λιγότερα».
Κι εσύ -αν έχεις καταφέρει να μην του βουτήξεις την κεφάλα στο κοκκινιστό- ξορκίζεις τη γρουσουζιά του αναφωνώντας: «Χαλάλι σου, ρε εξηντατρίχη…».
