O αρχιμηχανικός της Lockheed Martin ετοιμάζει το υπερηχητικό επιβατηγό νέας γενιάς που θα μπορεί να πετάει πάνω από πόλεις σχεδόν αθόρυβα και θα κάνει την πτήση Λονδίνο – Νέα Υόρκη σε τρεις ώρες.
Ο Πίτερ Ιωσηφίδης δεν μιλάει συχνά, για την ακρίβεια δεν μιλάει σχεδόν ποτέ για τη δουλειά του ως αρχιμηχανικός σχεδιασμού στη Lockheed Martin, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες οπλικών συστημάτων και όχι μόνο.
Δεν δίνει σχεδόν ποτέ συνεντεύξεις λόγω της φύσης της δουλειάς του και μόνο τα δύο τελευταία χρόνια έκανε κάποιες δηλώσεις για το νέο project της εταιρείας του.
Πρόκειται για το υπερηχητικό επιβατηγό νέας γενιάς το οποίο αναπτύσσεται σε συνεργασία με τη NASA και φέρει την κωδική ονομασία QueSST, συντομογραφία για το Quiet Supersonic Technology.
Σε απλά ελληνικά μεταφράζεται ως αθόρυβη υπερηχητική τεχνολογία, αυτή δηλαδή που θα επιτρέπει στο «νέο Concorde», όπως αποκαλούν το νέο αεροσκάφος, να πετάει πάνω από πόλεις σχεδόν αθόρυβα. Σε ό,τι αφορά την ταχύτητα; Σύμφωνα με τον Ελληνα αρχιμηχανικό σχεδιασμού της αμερικάνικής εταιρείας, θα μπορεί να πραγματοποιεί την πτήση Λονδίνο – Νέα Υόρκη μόλις σε τρεις ώρες.
Θα πετάει σε ύψος 55.000 ποδιών, δηλαδή 25.000 πόδια ψηλότερα από το στάνταρ ύψος όπου πετούν τα συμβατικά αεροπλάνα και το επίπεδο θορύβου που θα παράγει δεν θα ξεπερνάει τα 65 ντεσιμπέλ.
Αυτός ο θόρυβος παράγεται από ένα μεγάλο αυτοκίνητο που κινείται με ταχύτητα σε αυτοκινητόδρομο και όπως είπε ο Πίτερ Ιωσηφίδης, μετά τις δοκιμές σε τούνελ της NASA με ένα μίνι μοντέλο του αεροσκάφους «φτάνουμε τώρα στα επίπεδα που θα μπορούσαν να είναι αποδεκτά από το κοινό».
Μέχρι στιγμής το project για το νέο Concorde που θα πετάει με έναν ή το πολύ δύο κινητήρες, αντί των τεσσάρων που είχε το αυθεντικό αεροσκάφος, έχει φτάσει σε κόστος τα 400 εκατ. δολάρια.
Μετά τις δοκιμές με το μίνι μοντέλο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ελληνα αρχιμηχανικό, που θα πρέπει τα επόμενα τέσσερα χρόνια να έχει ολοκληρώσει μαζί με την ομάδα του το πρωτότυπο αεροσκάφος, που θα κάνει τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις.
O μηχανικός που δεν λέει πολλά
Με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αεροναυπηγικής του Embry-Riddle, το οποίο θεωρείται κορυφαίο στον συγκεκριμένο τομέα, ο Πίτερ Ιωσηφίδης από το 1997 έως το 1999 συνέχισε στο Pepperdine University για το μεταπτυχιακό του πάνω στο Μάνατζμεντ Τεχνολογίας.
Στο βιογραφικό του υπάρχει μόνο η Lockheed Martin, στην οποία ξεκίνησε να δουλεύει τον Αύγουστο του 2002 ως μηχανικός, εξελισσόμενος συνέχεια τα επόμενα 15 χρόνια. Θεωρείται εξαιρετικός στη δουλειά του και, σύμφωνα με τα ελάχιστα που έχουν γίνει γνωστά, είχε πάρει μέρος σε ουκ ολίγα projects της εταιρείας μέχρι τον Ιανουάριο του 2015.
Τότε ανέλαβε σχεδιαστικά το project για το νέο υπερηχητικό επιβατηγό αεροσκάφος, το μίνι μοντέλο του οποίου δοκιμάστηκε πριν από λίγο καιρό στις εγκαταστάσεις της NASA. Για τον ίδιο, όπως έχει δηλώσει, «ένα μέρος του προβλήματος με τον υπερηχητικό θόρυβο ήταν ο παράγοντας έκπληξη, γιατί όταν κοιτάζεις τα παραδοσιακά υπερηχητικά αεροπλάνα, καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν σχεδιασμένα για χαμηλό υπερηχητικό boom, αλλά για ταχύτητα».
Μεθοδικός στη δουλειά του, και εμμονικός με τις λεπτομέρειες, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ενώ είναι και πολύ κλειστός σε ό,τι αφορά τη δουλειά του στην εταιρεία.
Μεθοδικός στη δουλειά του, και εμμονικός με τις λεπτομέρειες, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, ενώ είναι και πολύ κλειστός σε ό,τι αφορά τη δουλειά του στην εταιρεία.
Τους επόμενους μήνες θα είναι παρών σε κάθε φάση υλοποίησης του συγκεκριμένου project, το οποίο για πολλούς θα αλλάξει τα δεδομένα των πτήσεων όπως τα ξέραμε – αν όλα πάνε καλά. Τα συμφέροντα είναι τεράστια και ο ανταγωνισμός αμείλικτος ανάμεσα στις κατασκευαστικές εταιρείες, οπότε πολλοί αναμένεται να χάσουν τον ύπνο τους με το νέο Concorde. Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πόσο θα κοστίσει στην κοινοπραξία NASA-Lockheed Martin το νέο αεροσκάφος και κατά πόσο οι εταιρείες θα μπορούν να το εντάξουν στους στόλους τους.
Καταρχάς το πρωτότυπο πρέπει να περάσει τα δοκιμαστικά πετώντας πάνω από πόλεις των ΗΠΑ με ταχύτητα ώστε να διαπιστωθεί ότι είναι σχεδόν αθόρυβο και μετά έπονται όλα τα άλλα για τον διάδοχο του Concorde. Ενός αεροσκάφους που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στις αερομεταφορές, προτού προσγειωθεί για πάντα στο έδαφος.
Concorde ή Concord: Eνωση με το… ζόρι
Στην έκθεση αεροδιαστημικής του Λε Μπουρζέ το 1961, έκπληκτοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί ακόλουθοι αντίκρισαν ένα αγγλικό και ένα γαλλικό πρωτότυπο τα οποία έμοιαζαν εκπληκτικά μεταξύ τους. Τα δύο αυτά αεροσκάφη ήταν τo Concord για τους Aγγλους και το Concorde για τους Γάλλους στην πρώτη του μορφή.
Δεκαετίες αργότερα δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος έκλεψε από ποιον τα σχέδια του υπερηχητικού αεροσκάφους που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στους αιθέρες. Λίγους μήνες πάντως μετά την έκθεση του Λε Μπουρζέ ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα η σύμπραξη Aγγλων και Γάλλων για την κατασκευή του Κονκόρντ.
Hταν αναμφίβολα ένα τεχνολογικό επίτευγμα ως το πρώτο υπερηχητικό επιβατηγό αεροπλάνο και το πρώτο γαλλικό πρωτότυπο πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στις 2 Μαρτίου του 1969. Το αγγλικό ακολούθησε 37 ημέρες αργότερα, στις 9 Απριλίου, ενώ οι πτήσεις με επιβάτες ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1976 με πτήσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι για Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια της απογείωσης κατανάλωνε έναν τόνο καύσιμα, σηκωνόταν στον αέρα με ταχύτητα 400 χλμ. την ώρα και η πτήση από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη διαρκούσε μόλις 3 ώρες και 20 λεπτά, ενώ τα συμβατικά αεροσκάφη την έκαναν σε οχτώ ώρες!
Ταξιδεύοντας προς τα δυτικά η χρονική διαφορά των πέντε ωρών σήμαινε ότι το Κονκόρντ ταξίδευε πιο γρήγορα από τον ήλιο, γι’ αυτό και η British Airways είχε βραδινές πτήσεις. Το αεροσκάφος απογειωνόταν νύχτα και προσγειωνόταν ημέρα στον προορισμό του, σπάζοντας στον αέρα το φράγμα του ήχου και ταξιδεύοντας με ταχύτητα 2.160 χλμ./ ώρα στα 60.000 πόδια.
Η αντίστροφη μέτρηση και το τέλος
Ηταν τέτοιο το ύψος ώστε οι εκστασιασμένοι επιβάτες μπορούσαν να δουν την καμπύλη της Γης, ενώ στις 7 Φεβρουαρίου του 1996 το αεροπλάνο που άλλαξε για πάντα τα πτητικά δεδομένα πέτυχε το γρηγορότερο πέρασμα του Ατλαντικού -σε 2 ώρες, 52 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα.
Κατασκευάστηκαν συνολικά 20 Κονκόρντ, δύο πρωτότυπα, δύο προ-παραγωγής και δεκαέξι παραγωγής, δύο από τα οποία δεν μπήκαν ποτέ σε εμπορικές πτήσεις. Περίπου 5.000.000 επιβάτες ένιωσαν τι σημαίνει να πετάς σπάζοντας το φράγμα του ήχου στα 27 χρόνια που διήρκεσαν οι πτήσεις του εκπληκτικού αυτού αεροσκάφους. Η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, άρχισε στις 25 Ιουλίου του 2000 στο Παρίσι, όταν η πτήση 4590 της Air France με Κονκόρντ συνετρίβη δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή της.
Οι εκατό επιβάτες, το εννιαμελές πλήρωμα και τέσσερις άνθρωποι στο έδαφος έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι εικόνες και τα βίντεο με το Κονκόρντ να φλέγεται έκαναν τον γύρο του κόσμου. Τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2003, με κοινή ανακοίνωση η British Airways και η Air France ανακοινώνουν την αναστολή των πτήσεων του Κονκόρντ, κυρίως λόγω του υψηλότατου κόστους συντήρησης των αεροσκαφών.
Στις 24 Οκτωβρίου απογειώθηκε από το JFK της Νέας Υόρκης η τελευταία πτήση με Κονκόρντ της British Airways, η οποία προσγειώθηκε στο Χίθροου του Λονδίνου μέσα σε ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, γράφοντας το τέλος μιας εποχής που άλλαξε για πάντα τις πτήσεις.
