Ζούμε πλέον το ιστορικό τέλος των εφημερίδων και την πλήρη απαξίωση των στελεχών τους καθώς η ιντερνετική εποχή καθιστά το προϊόν τους και παρωχημένο και αναξιόπιστο.
Όπως επίσης βιώνουμε και την απόλυτη εξηλιθίωση του παντοδύναμου εκείνου μέσου που λέγεται τηλεόραση το οποίο, είτε κρατικό είτε δημόσιο, φέρει τεράστια ευθύνη για την σημερινή παρακμή.
Σήμερα οι ιστορικές εφημερίδες καταρρέουν χωρίς αναγνώστες και δύναμη παρέμβασης αφού ένα και μόνο blog ιδιώτη μπορεί να είναι πιο διαδραστικό από μιαν “έγκυρη” κυριακάτικη έκδοση..
Έζησα και έγραψα – και θέλω πάλι να ξαναγράψω σαν εξαρτημένος από την τυπογραφική μελάνη – σε εφημερίδες που διηύθυναν ο Μπουσμπουρέλης και ο Καραπαναγιώτης, ο Καρκαγιάννης και Παπαγιαννίδης, ο Γιάνναρος και ο Φίλιππος Ηλίου. Υπό τον τελευταίο μάλιστα ως πρόεδρο συμμετείχα κάποτε στο Δ.Σ της Αυγής. Δείτε τώρα ποιοι διευθύνουν την Αυγή (εξαιρώ τον Κώστα Βούλγαρη και τον αγώνα που κάνει για την τιμή ενός ιστορικού φύλλου).
Η τηλεόραση τώρα! Ιδού εν ολίγοις η εμπειρία μου από ένα χτεσινοβραδυνό ζάπινγκ (Τετάρτη, 3/10). Το Σταρ, που λέτε, πρόβαλε εκτενώς την επίσκεψη της Μαριάννας Βαρδινογιάννη στην Ν. Υόρκη ενώ το Σκάι και ο Αντέννα πλούσιο και εκτενές υλικό από το νέο τους πρόγραμμα… Όσο για τις ειδήσεις ή έστω τις ερμηνείες και τις απόψεις, ποιος τις γ…μεί τις ειδήσεις και τις αποψεις! Άποψη είναι το άψογα σοβαροφανές στυλάκι του κ. Χατζηνικολάου. Ο απόλυτος αυτισμός με άλλα λόγια ή το λουδοβίκειο “Η είδηση είμαι Εγώ”. Κι όλα αυτά παραγεμισμένα με αφόρητα διαλείμματα διαφημίσεων.
- από κείμενο του Μάνου Στεφανίδη στο anoixtoparathyro υπό τον τίτλο "Μήντια Σαγανάκι ή Το σημείο μηδέν της Δημοσιογραφίας"
