Πελάτες

Γιάννης Μακρυγιάννης

Μόλις το περασμένο Σάββατο και ευρισκόμενος ήδη στην Αμερική, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε, χωρίς καν να γελάει, για τον ημίτρελο αμερικανό πρόεδρο:

«Ο πρόεδρος Τράμπ έχει μακρά πορεία στον χώρο των επιχειρήσεων. Γνωρίζει πότε μια επένδυση μπορεί να είναι επωφελής και πότε όχι».

Στις τρεις μέρες πάνω, δηλαδή χθες, ο Τραμπ τον δικαίωσε:

Κατά τη συνάντηση που είχαν οι δυο τους και τις δηλώσεις που έκαναν μετά, έδειξε πόσο καλός είναι στα επιχειρηματικά, ειδικά δε στις πωλήσεις!

Έκανε με τον Έλληνα πρωθυπουργό την πιο εύκολη και προσοδοφόρα συμφωνία για τη χώρα του, που θα φανταζόταν ποτέ!

Με δύο καλά λόγια για το πόσο καλή, λέει, είναι η Ελλάδα στην υποδοχή επενδύσεων και την υπόσχεση «αξεσουάρ» πολλών προέδρων, αμερικανών και όχι μόνο, για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους (που το χρωστάμε όμως σε άλλους, όχι στους αμερικανούς – αυτό που χρωστάμε στους αμερικανούς μέσω του ΔΝΤ εξ ορισμού εξαιρείται από οποιαδήποτε ελάφρυνση!!!) κατάφερε κι έκλεισε τουλάχιστον δύο καλές δουλειές.

Μία για την αναβάθμιση των F16 – σαν αυτό που πετούσε στη Λάρισα ο κ. Τσίπρας – ύψους σχεδόν 2,5 δισ. ευρώ και μία για την πολυετή σύμβαση της βάσης στη Σούδα, ώστε να είναι ήσυχοι στην Ουάσιγκτον, τώρα που κάνει τσιριμόνιες ο Ερντογάν.

Ο Τραμπ δεν είδε τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό μίας κανονικής χώρας. Σαν πελάτη τον είδε. Και ως καλός επιχειρηματίας, όπως τον αναγνωρίζει και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, πούλησε και εξασφάλισε αυτά που τον ενδιαφέρουν, χωρίς ουσιαστικά να δώσει κάτι σημαντικό!

Όχι άσχημα για μία ώρα συνάντηση, τέτοιες εποχές και λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της Ελλάδας, που κανονικά δεν έχει μαντήλι να κλάψει, όχι να αγοράζει αεροπλάνα!

Ας όψεται η ανάγκη, άτιμη κοινωνία, που έλεγε κι η Κωνσταντάρα σε μία παλιά ελληνική ταινία.

Αναρωτιέται κανείς τι χρειαζόταν όλη αυτή η φασαρία. Ήταν ανάγκη να γίνει όλο αυτό το ταρατατζούμ για να «πετύχουμε», όσα λέει η κυβέρνηση ότι «πετύχαμε» και να δώσουμε στα αμερικανικά εργοστάσια μία δουλειά κάποιων δισ. ευρώ ή να εκχωρήσουμε τη Σούδα για όσο καιρό θέλουν;

Έχει κάποιο ειδικό νόημα και θα πιστέψει κανείς ότι ο γεωστρατηγικός ρόλος της Ελλάδας αναβαθμίζεται με ένα σόου στον Λευκό Οίκο;

Ή πιστεύει κανείς ότι είναι θέμα δηλώσεων, ευγενικών χειρονομιών και αβροτήτων η κατεύθυνση επενδυτών από τις ΗΠΑ προς την Ελλάδα;

Για να μην πούμε τι θα έλεγαν οι ίδιοι που πανηγυρίζουν τώρα, εάν αυτά τα έκανε ο Σαμαράς ή κάποιος άλλος του «παλιού συστήματος»!

Επενδύσεις θα έρθουν – και μόνο έτσι πρέπει να έρθουν- εάν η χώρα λύσει προβλήματα, όπως η γραφειοκρατία και εγγυηθεί ότι το πλαίσιο που θα κινούνται είναι σαφές και σταθερό και δεν θα αλλάζει ανάλογα με τα γούστα καθενός – χωρίς εκπτώσεις για το περιβάλλον, τα εργασιακά και, γενικώς, τη νομιμότητα πάντως! Δεν θα έρθουν επειδή το λέει ο Τραμπ ή οποιοσδήποτε άλλος!

Και το ελληνικό χρέος θα αντιμετωπιστεί με βάση αυτά που θα πουν οι Ευρωπαίοι – όχι πάντως ο Τραμπ. Νόημα στη συζήτηση για το χρέος δεν υπάρχει, όταν η χώρα έχει δεσμευτεί σε τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τόσες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες ή έχει εκχωρήσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Αυτά του Τραμπ, μας τα είπαν κι άλλοι.

Όσο για το σόου στο Λευκό Οίκο, αυτό είναι απλώς για τις εντυπώσεις. Πελάτες θα πείτε είναι, ας κάνουν και καμιά βόλτα να το ευχαριστηθούν…

ΠΗΓΗ