Κάποια στιγμή - που ίσως είχε τραβήξει κι έναν μικρό υπνάκο- έσκυψε ο Σαμαράς που 'ταν δίπλα του και κάτι του ψιθύρισε χαμογελώντας.
Ηταν σα να μην το άκουσε. Επανήλθε στην προτέρα στάση με τα χέρια απλωμένα μπροστά στην κοιλιά και τα βλέφαρα να κρατούν με μεγάλη δυσκολία ανοιχτά τα μάτια.
Από τις καλύτερες -μικροπολιτικές- φάσεις...
