Έχουμε, λοιπόν, όσοι είμαστε τυχεροί (δεν είμαστε άνεργοι, είμαστε πληρωμένοι από τη δουλειά μας, έχουμε καθαρίσει την πρώτη δόση της εφορίας, δεν μας κυνηγούν δάνεια και κάρτες) ένα ακόμη εικοσαήμερο που μπορούμε να απολαύσουμε τις ψευδαισθήσεις που μόνο το καλοκαίρι μπορεί να δημιουργήσει.
Μπορούμε να ξεχάσουμε σε καμιά παραλία ή έστω σε κάποια δροσερή πλατεία αυτό που έρχεται όταν τελειώσει ο Αύγουστος.
Και αυτό που έρχεται, αν το συνοψίσουμε και το κάνουμε αριθμό, είναι 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τόσα είναι τα χρήματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η ελληνική κυβέρνηση (για την ακρίβεια η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) έχει προϋπολογίσει να βγάλει από την τσέπη μας. Προσοχή!
Όχι 2 δισεκατομμύρια, αλλά 2 δισεκατομμύρια περισσότερα από ό,τι πληρώσαμε τον προηγούμενο χρόνο.
Ξεχνώντας αυτόν τον λογαριασμό, που επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια μας, μπορούμε ίσως να απολαύσουμε το εικοσαήμερο μέχρι το τέλος του καυτού Αυγούστου.
Ο ανθρώπινος νους άλλωστε αποστρέφεται τις δυσάρεστες σκέψεις, έστω κι αν τον καυτό Αύγουστο μετά πάσης βεβαιότητος ακολουθεί πύρινο - όχι από μετεωρολογικής άποψης - φθινόπωρο.
Εκτός από αυτήν την οδυνηρή βεβαιότητα, που έχει να κάνει με αυτά που οι «αρχές» μας ζητούν και έχουμε την τάση να τα ξεχνάμε, τον Αύγουστο έχουμε την τάση να λησμονούμε και άλλα καθημερινά και τετριμμένα, τα οποία επανέρχονται με ένταση το φθινόπωρο.
Πρόκειται για την πολιτική σπέκουλα, από την οποία για λίγο ηρεμεί το ανθρώπινο μυαλό, καθώς όσοι παίρνουν τις αποφάσεις και όσοι εργάζονται για να τις περάσουν (ως «δεν γίνεται αλλιώς») στην κοινή γνώμη πάνε κι αυτοί τις βόλτες τους.
Θα επανέλθει, λοιπόν, μαζί με τους λογαριασμούς, και η «πολιτική» βαβούρα για το αν πέτυχε η έξοδος στις αγορές, για το αν έρχεται ή όχι η ανάπτυξη, για το αν θα τελειώσει ή όχι το μνημόνιο, για το αν ο Κυριάκος είναι καλύτερος από τον Αλέξη ή αν ο Σταύρος ή ο Λεβέντης ή η Φώφη είναι καλύτεροι εταίροι από τον Καμμένο σε μια κυβέρνηση της όποιας συνεργασίας των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων υπό την αιγίδα και την καθοδήγηση του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, του Eurogroup και του Σόιμπλε αυτοπροσώπως...
Και μία που είπαμε Σόιμπλε, μες στον Αύγουστο όλοι ξεχάσαμε το σημαντικότερο: τον ερχόμενο Σεπτέμβριο γίνονται εκλογές στη γερμανική μητρόπολη και, όπως μετά τις εκλογές σε κάθε μητρόπολη, πολλά αναπάντεχα μπορούν να προκύψουν στην αποικία.
Ας πάρουμε μια ανάσα, λοιπόν, όσοι τουλάχιστον είμαστε τυχεροί και έχουμε τη δυνατότητα, πριν να μας ξαναχώσουν τα κεφάλια μέσα...
