Μόνο σε αυταρχικά και σε απολυταρχικά πολιτεύματα υπήρχε τέτοια εξαίρεση στους πολιτικούς της Ελλάδας.
Μιας και δεν διαφέρει πολύ από αυτά έχει ένα ειδικό καθεστώς φορολόγησης στους βουλευτές της που μόνο δίκαιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ένας βουλευτής με εισόδημα 109.458 ευρώ το χρόνο καθαρό και με επιπλέον επιδοτούμενα κινητά, πληρωμένες μετακινήσεις, βενζίνες, οδοιπορικά πληρωμένα, πολιτικά γραφεία, ενοίκια και επτά υπαλλήλους προσωπικούς τους οποίους τους πληρώνει το κράτος για να δουλεύουν για τον ίδιο ώς επιστημονικοί συνεργάτες, πληρώνει φόρο μόλις 1.212 ευρώ ήτοι ποσοστό 1,11% του εισοδήματός του.
Το παράδοξο τώρα είναι ότι ένας μισθωτός θα πρέπει να καταβάλει το 37,6% Του μισθού του σε φόρους ανεξάρτητου το αν έχει ενοίκιο, ρεύμα, βενζίνες, κινητά, σταθερά και όλα τα καθημερινά έξοδα που έχει μία μέση οικογένεια. Για να περάσουμε και στα νούμερα ένας ιδιωτικός υπάλληλος ο οποίος έχει το ίδιο εισόδημα με έναν βουλευτή το χρόνο θα πρέπει να πληρώσει σε φόρους στο κράτος περισσότερα από 41.232,00 €
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. ο “ελεύθερος” επαγγελματίας υποχρεούται να πληρώσει 47.935,00 € στην εφορία, δηλαδή ένα ποσοστό που ανέρχεται στο 43,79%. Τι λέει η “δικαιοσύνη” γι’ αυτό; Είναι όπως το φίδι εκείνο που δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους!
