Τώρα το καλοκαίρι θα ανακοινωθούν τα ονόματα των διευθυντών των σχολείων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Δεν λέμε τα νέα ονόματα διότι αν προσέξει κανείς τους καταλόγους των υποψηφίων θα δει ότι το 84% είναι ήδη διευθυντές σε κάποιο σχολείο, απλώς θα γίνει κάποια ανακατανομή προσώπων.
Αναρωτιέται ο κοινός νους: μα γιατί επιμένουν οι ίδιοι να είναι υποψήφιοι ντε και καλά;
Για το επίδομα των 250 ευρώ σ αυτούς τους καιρούς του μνημονίου;
Έχει μέλι η καρέκλα; Είναι μάλλον πιο εύκολο να διεκπεραιώνεις λογαριασμούς των προμηθευτών στη τράπεζα , να λες τα δικά σου και να σε ακούνε με ιδιαίτερη προσοχή οι νεοδιορισθέντες, να διδάσκεις μόνο 5 ώρες τη βδομάδα γιατί ο λάκκος με τα θηρία είναι επικίνδυνος και σου ανεβαίνει η πίεση και γερνάς εύκολα στο πέρασμα του χρόνου και γενικότερα σου τόχει η επαρχία και οι συνάδελφοι να λένε ‘το είπε ο κ. διευθυντής, ναι, πρέπει να κουβαλάμε τη βαλίτσα του’.
Βλέπετε το υπουργείο παιδείας για δικούς του λόγους δεν βάζει όριο μέχρι 1-2 τετραετίες κι έτσι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που για πολλά χρόνια είναι διευθυντές χωρίς τις αντίστοιχες γνώσεις διοίκησης προσωπικού, ανθρώπινες επικοινωνίες, διαχείριση κρίσεων, διοίκησης ενηλίκων, κ.ά, γιατί αυτά είναι άγνωστα εδώ στο Ελλαδιστάν. Ο άλλος γεννήθηκε για διευθυντής, έχει το χαρτί, πάει και τελείωσε. Παλιότερα τους διόριζε το κόμμα.
Πάντως το καλύτερο πρωινό είναι η παπάρα-ψωμί τριμμένο στο γάλα- γιατί σε κρατάει πολλές ώρες μέχρι να τελειώσεις την εργασία σου…
Περιμένουμε με αγωνία την ανακοίνωση των μελλοντικών διευθυντών στα σχολεία της Μαγνησίας
