Ένας από τους στρατηγικούς στόχους του χρηματιστηριακού κεφαλαίου ήταν να καναλιζάρει και να ελέγξει τη ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας. Μια ριζοσπαστικοποίηση εκρηκτική που εκφράστηκε στα κινήματα της νεολαίας με το αίτημα της «Σεξουαλικής Επανάστασης»…
Η θεοποίηση αυτού του αιτήματος δεν το αποσύνδεσε απλώς από την κοινωνία και τις ταξικές διεργασίες, αλλά οδήγησε και στην υποκατάσταση της Κοινωνικής Επανάστασης από τη «σεξουαλική».
Έτσι το κεφάλαιο μαζί με τα υπερκέρδη που αποκόμιζε από το εμπόριο της
«σεξουαλικής επανάστασης», πέτυχε και ένα άλλο ταξικό στόχο:
Υποκατέστησε το «συλλογικό» από το «ατομικό», θεοποίησε το «ιδιωτικό», εμπορευματοποιώντας στο έπακρο την «απελευθέρωση» των «ατομικών χαρακτηριστικών», την «απελευθέρωση» των προσωπικών ενστίκτων και κάθε διαστροφής, ανάγοντας, μάλιστα, όλα αυτά και σε «πολιτικό δικαίωμα»!!!
Έτσι, η Κοινωνική Επανάσταση έγινε «επανάσταση του «ιδιωτικού», δηλαδή «επανάσταση» κάθε ατομικής διαστροφής και προσωπικής «ανωμαλίας»: «Επανάσταση» της αχαλίνωτης παρακμής…
Στην Ελλάδα η «αριστερά» που γέννησε το ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην πρωτοπορία αυτής της χρηματιστηριακής «επανάστασης» των «ανωμαλιών» και των διαστροφών…
Σήμερα, ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Δίνει και εδώ τις «χαριστικές βολές» του 4ου Ράιχ εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, όπως σε όλα τα ζητήματα: Αποτελεί το τέλειο μοντέλο των «εκτελεστών» του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ.
